Юрагимда сақлаганларим: Қорқизнинг дарди

Юрагимда сақлаганларим: Қорқизнинг дарди
Юрагимда сақлаганларим: Қорқизнинг дарди


Гуноҳим шунчалар оғирмидики, ота-онам мени кўришни истамайди, хавотирга тушмайди.

Мактублар бизга турли инсонлар тақдиридан кичик лавҳа келтирувчи элчи, воситачи. Ҳар бирини ўқиганимиз сари Аллоҳ одамларга ўхшаши йўқ қисмат битганига амин бўламиз. Гоҳ ҳайратга тушамиз, базан қайғуга ботамиз, айрим чоғларда севинамиз ҳам. Исмини сир тутишни сўраган ушбу хат эгасининг кечмишлари эса бизни ўйга толдирди. Ўйлаймизки, ундан ўз маслаҳатларингизни аямайсиз.

—  Мен янги йилни интиқлик билан кутяпман, — деб гап бошлабди хат эгаси. — Ўтган йилги воқеадан сўнг энди ҳар йили кутсам керак. Билмайман, яна қанча кутиб яшайман, бу байрамни? Аммо биламанки, узоқ кутаман.

Келинг, мен сизга ҳаммасини бошидан сўзлаб бераман. Мен унча катта бўлмаган шаҳар четида дунёга келганман. Оилада уч қиз, икки ўғилмиз. Мен ҳаммасидан кичигиман. Акамлару опамларнинг ҳаммаси уйли-жойли бўлиб кетган. Мен эса...

Ҳаммаси ўша, уни учратган кунимдан бошланди. Мен пишириқ пиширишни ўргатадиган ўқув марказида таҳсил олардим. Ҳар куни уйдан тухум, шакар, ун каби майда-чуйда маҳсулотлар олиб кетардим-да, уйга ажойиб ширинликлар пишириб қайтардим. 

Ота-онамнинг энг кичик, эркатой қизи бўлганим сабаб улар роса мақташар, алқаб-алқаб ейишарди. Мен эса бундан ғурурланиб яна нимадир пиширишга киришиб кетардим. Уйда ўзим ҳам мустақил равишда пишириб, ҳаммани, айниқса, жиянчаларимни хурсанд қилардим. Бир сафар галдаги пишириқнинг масаллиқларини олиш учун бозорга тушдим. Ҳамма нарсани олиб, асал олгани асалчиларнинг ёнига ўтдим. 


—  Арзонроғи борми? — дедим пулим кам қолгани боис.

—  Арзонини нима қиласиз? Қимматидан олинг, тоза бўлади. Минг дардга даво, — деди сотувчи йигит. 

У ўта келишган, баланд бўйли, қора қошли, очиқ юзли йигит эди. 

Бир қарашдаёқ юрагим жиз этди. 

—  Мен пишириқ учун оляпман. Тоза бўлиши шарт эмас, — дедим тўғрисини айтиб.

Шундан сўнг у бошқа асални тавсия қилди. Мен энди унинг доимий мижозига айландим. Ўқув курсларим тугагандан кейин ҳам айнан уни кўриш учун пишириқ пиширишга киришар ва бозорга келиб, ундан олиб кетардим. Табиийки, бу орада биз яқин танишга айландик. Сўрашадиган, раста олдида бироз гаплашиб қолиб кетадиган бўлдик. Кейин мен қўшниларнинг таклифи билан кўпроқ пишириқ пиширадиган, улар ҳар куни оладиган бўлди. Энди ҳар куни, кўпроқ пишириқ пиширар ва пуллардим. Бироз фойда қила бошлаганимни кўрган ота-онам янада кўпроқ пиширишимга шароит яратди ва бозордаги бир пишириқ сотадиган аёлга сотгани бериб, фойда қила бошладим. Энди янада кўп асал олганим учун биз қадрдонларга айланган ва телефон ва телеграм орқали ҳам гаплашиб турадиган бўлдик. Кунларнинг бирида унинг рашк қилаётганини сезиб қолдим. Шунақа хурсанд бўлимки...

Кейин севишинb айтlи, сўнг совчи юборди. Совчиларга отам рад жавобини берди. Сабабини билмадим. Оёқ тираб туриб олди. Мен йиғладим-сиқтадим. Онам ўртага тушмоқчи бўлди. Отам барибир юмшамади. Охири онамдан билдимки, кўнгил қўйган инсонимнинг отаси билан бир пайтлар бирга ишлаган ва у туфайли отам ишдан ҳайдалган экан. Тўғрироғи, отамни ишдан ҳайдатган. Шунинг учун отам сира ён бермади. Мен эса муҳаббатимдан воз кечолмасдим. Уни чин дилдан севардим. 

—  Менга сендан бошқаси керакмас. Қочиб кет, — деди йигит жиддий. — Мен онамга айтиб, сени тўғри уйга олиб бораман. Кейин иложсиз қолишгач, тўйга рози бўлишади. 

Бу йўл менга ҳам мақулдек кўринди. Ахир мен бегона билан кетаётганим йўқ. Ҳамма билади. У менга совчи юборган, нияти жиддий. У билан бирга кетсам... Шу билан яна ота-онаси совчиликка боради секин тушунтиришади. Биров билиб-биров билмайди. Шу билан ҳамма рози. Тўйимиз бўлади ва мен бахтли бўламан. 

Ғўрлигим сабаб шу йўлни тўғри деб билдим. У бир ҳафта тайёргарлик кўрди. Уйдагилари билан маслаҳатлашган ҳолда мен секингина у айтган жойга бордим. Ўша кунинг ўзида ота-онаси яна бизникига борган ва вазиятни тушунтирган. Отам баттар тутақибди, тўнини тескари кийибди. Уйга қадам босмаслигимни айтибди. 

—  Ҳозир қизишиб турибди-да, ҳадемай ҳаммаси ўз ўрнига тушади, — деди бўлажак қайнонам.

Афсуски, ундай бўлмади.  Ярим йил кутдик, бир йил кутдик. Охири кичикроқ тўй қилиб, бизни никоҳлашди. Тўйга битта-иккита қариндошларимни айтмаса, яқинларим келмади. Ҳамма мендан хафа. "Отанинг юзига оёқ қўйди”, деб биларди. Хуллас, мен шу тарзда ўз уйимга бегона бўлдим. 

Мана шу воқеага ҳам тўрт йил бўлибди. Бу орада фарзандли бўлдим. Келин бўлган уйимнинг ўтидан кириб, кулидан чиқдим. Ҳаммасининг кўнглидан жой олдим. Фақат... фақатгина ота-онамнинг кўнгли юмашаяпти, меҳри товланиб мени кечирмаяпти. Уларни жуда соғиниб кетдим. Шунчалар кўргим келадики...

Охири ўтган йили бир иш қилдим. Эримни Қорбобо кийинтирдим. Ўзим Қорқиз қиёфасига кирдим. Юзимга маска таққанимча, совға-саломлар олдим. Сўнг юрагим чиққудек уриб ўз уйимга равона бўлдим. Овозимдан таниб қолмасликлари учун умуман гапирмадим. Турмуш ўртоғим совға улашди, гаплашди. Мен эса ниқоб остида юм-юм йиғладим. Акамнинг мен турмуш қурганимдан кейин туғилган ўғилчаси ҳам чопқиллаб кетибди. Бирам ширин. Ота-онам анча чўкиб қолибди. Сал қолди, уларнинг бағрига ўзимни отишимга. Лекин юрагим дов бермади. 

—  Совғалар ким томонидан? — сўради чиқиб кетаётганимизда отам. —  Чунки биз Қорбобо чақиртирмагандик. Лекин болалар жуда хурсанд бўлди. Пулини берамиз. Манзилда адашдингиз шекилли...

—  Янги йил совғаси-ку, бу. Қизиқмисиз? Биз ҳам ишхонанинг бўйруғини бажаряпмиз. Манзилга тўғри келдик. Соғ бўлинг! — турмуш ўртоғим шундай деди. Мен ўзимни ташқарига урдим. Нима бўлганда ҳам таниб қолмасликларини истадим. 

Уринишим натижа бермагани учун бу ҳақда ҳеч кимга чурқ этмадик. Юрагимда сақлаб юрдим. Лекин мана яна янги йил келмоқда. Мен тағин ўша Қорқиз қиёфасида яқинларимни кўришни истайман. Уларнинг юрагидаги музни эритишни хоҳлайман. Илгаригидек уларни қучиш, бағрида  яйрашни истайман. Афсуски, назаримда яна ўтган йилги ҳолат такрорланадигандек. Яна мен кўз ёшларим ва маска ортидан уларнинг дийдорига тўймай қайтадигандекман. Нима қилишга ҳам ҳайронман. Эҳтимол, ўтган йили охирида ўзимни танитганим афзалмиди? Лекин бунга сира-сира юрагим бетламайди. Дийдорни, бўлажак воқеаларни эсласам, яна юрагим ортга тортади. Бундан ташқари, ҳаяжонга ҳам тушаман. 

Гуноҳим шунчалар оғирмики, ота-онам мени соғинмайди, кўришни истамайди, хавотирга тушмайди. Фарзандли бўлганимни эшитган бўлишлари аниқ. Шунда ҳам бир бор ҳол сўрашмади. Наҳот, менинг ота-онам шунчалар бағри тош эди? Ёки ғурур шу қадар одамнинг юрагини метинга айлантириб қўядими?

Мен бу янги йилда ҳам қадрдон уйимга боришни ният қилганман. Нима қилай, ахир? Уларни соғинган бўлсам... 

Аммо уларнинг танимаслиги, таниса, ҳам сукут сақлашларини ўйласам, юрагим қонга тўлади. Балки, ўтган йили ростдан ҳам танимагандир? Қердан ҳам танисин? Юзим тўсилган, овозим чиқмас, ўзим эса анча тўлишгандим. 

Бу дардимни сизларга айтишимдан мақсад, менга маслаҳат беришингизни хоҳлайман. Айтинг, мен нима қилай? Нима қилсам, ота-онам мени кечиради? Яна илгаригидек бағрига босади. Яхши кўради? Маслаҳатларингизни кутаман...

КАМИНА оққа кўчирди

Мени хайратлантирган воқеа. Ўқинг ва уқинг!

Тавсияга кўра "Лев" филмини томоша қилишни бошларканман, яна "Миллионер из трущоб" филмини клони ва яна ўша актер дея  очиғи сал энса қотишни бошлаганди. Аммо реал воқеаларга асослангани сабаб қани уёғи нима бўларкин деган бирламчи қизиқиш билан табиийки томоша қилишда давомладим. Филм мохиятига тўлиқ тўхталмайман, кўриб бўлгандирсиз....

Бахиллик хорлик келтиради

Хикоя килинишича, эр ва хотин товук гуштидан тайёрланган таомни еб утиришганда, тусатдан эшик такиллаб колибди......

БУНИ ТАКДИР ДЕЙДИЛАР....

Пойездга йетолмагач йигит югуришдан тöхтади. "Жин урсин öша светафорни,- хайолидан öтказарди у,- ертарок харакатланиш керак еди. кайерданам öша бетайиннинг машинасига öтирдим!" У асаби таранг холда ортга öгирилди. Шу вактда худди öзи каби пойезд ортидан афсусланиш билан караб колган кизга кöзи тушди....

ФОХИШАНИНГ ФАРЗАНДИ

Дунйони барчамиз бевафо деймиз аслидачи..? Дунйога бевафолик килайотган сиз билан биз емасми..? Базан инсон боласи канчадан канча гунохлар киладию лекин килган гунохларидан хулоса чикарадиган вакти умр тулпори манзилга етиб болган болади..Ошанда сонгги надоматларини бирор ким ешитармикан..? ...

ХОКИЗ МОНОЛОГИ (хажвия)

Ордона колган окибат Акаммисан, укаммисан, ким болсангам мени танивол! Мен Хокизбой Торгил огли Суяркулов боламан. Авлодларимиз оша киройи хокизлардан болишган. Бобомнинг бобосими, йо бобосининг бобосими, алламбало зотлардан болишган екан. Зотимиз оша каттакон зотлардан екан....

АБДУЛЛА ҚАҲҲОР: “ЎҒРИ” (ЎТМИШДАН)

"Отнинг ўлими итнинг байрами” . Мақол *** Кампир тонг қоронғисида хамир қилгани туриб ҳўкизидан хабар олди. О!.. Ҳўкиз йўқ, оғил кўча томондан тешилган… Деҳқоннинг уйи куйса куйсин, ҳўкизи йўқолмасин. Бир қоп сомон, ўн-ўн бешта хода, бир арава қамиш — уй, ҳўкиз топиш учун неча замонлар қозонни сувга ташлаб қўйиш керак бўлади....

СИНОВ

Бахром йошлигидан аклли бола болиб улгайди. У хукук сохасига кизикар, суд иши билан боглик киноларни мирикиб томоша киларди. Мактабни ало бахолар билан тугатгач, олий окув юртига имтихон топшириш максадида пойтахтга йол олди. Кириш анчагина кийин болса хам яхши ният билан Юридик институтига хужжат топширди....

“Фарзандларингизга ўқиб беринг.” МАСАЛ: “ДАВЛАТМАНД ВА ШОИР”

Катта Давлатманд-ла Шоир бир маҳалҚилишди жанжал.Ҳамда ҳукамолар этишсин деб ҳал –Ҳар икков келишди қозихонага. Шоир турар юпун, ғарибу ночор,На эгни дурусту на чориғи бор.Бой эса ўралиб зар — шоҳонагаТурарди безрайиб, мағрур, димоғдор. Шоир яратганга қилди илтижо:«Ўзинг раҳм айла, эй қодир худо!Етиб боргай сенга бу ўтли оҳим,Ахир, ўзинг айтгил,...

БОЗОРДА (хажвия)

Бозор айланиб юргандим. Сотувчилардан бири кутилмаганда колимга гилос тутказди. — каранг ширинлигини!.. Худди малласоч кизларга охшайди!.. Менга каранг, нега тескари огирилаяпсиз? Сотиб олсангиз-чи!.. — Пулим йок. — Вей, арзонгаровга бервораман....

Нишонга урилган гаплар: “Агар еркак айолини сув билан сугорса, (айолига сув ичирса), ажр олади”

Куйида келтириладиган фикрлар, хикматлар сайтлардан ва ижтимоий тармоклардаги турли сахифалардан олиб таржима килинган.  Умидсизликка тушма! Аллох таоло сен учун тор жойлардан чикадиган йолни ато етади. Сен ушбу оятни йодингда тут: "качон бирон нарсани ирода килса, Унинг иши "Бол” демокликдир, холос. Бас, у нарса болур”(Йосин сураси, 82-оят)....

Фикр қўшиш