G'aroyib hodisalar izidan: “YO'QOLGAN QIShLOQ VOQEASI”


Vladimir Plyaxin ona qishlog'idan bir haftaga xizmat safari bilan ketdi-yu, baloga qoldi. Ne ko'z bilan ko'rsinki, qishloq joyida yo'q. O'rnida quruq maydon turardi…
YO'QOTISh
Shaharga qilingan safar Vladimir uchun har qalay, yomon kechmadi. U yerda otasining korxonasi bor edi. Uni Vladimirning nomiga o'tkazib bermoqchi bo'lib chaqirgandi. Xayriyat, hammasi yaxshi tugadi. Endi sevimli qishlog'i Stoporevkaga boradi-da, sevimli xotini Mashani qattiq-qattiq bag'riga bosadi. Qishloqning ko'm-ko'k maysalarida yastanib o'tirgancha to'yib-to'yib dam oladi…
Vladimir mashinasini uchirib qishloqqa yaqin keldi. Ammo… Oldindagi manzarani ko'rib… Shu qadar kuch bilan tormozni bosdiki, sal bo'lmasa mashina ag'darilib ketayozdi…
Ha, bir hafta avval joyida turgan qishloq endi… yo'q. O'rnida qup-quruq maydon turibdi, xolos…
QANI STOPOREVKA?..
Hech narsaga tushunmay, mashinani qo'shni qishloqqa haydadi. U yerdagilar Vladimirni unchalik yaxshi kutib olishmadi. Biroq qattiq qo'rquvga tushgan yigit buni sezmadi. Faqat qishlog'ini odamlardan surishtira boshlagani esida…
— Biz bir hafta oldin kechasi kutilmagan, dahshatli manzaraning guvohi bo'ldik, — deya hikoya qilib berdi qishloqdagilardan biri. — Aynan Stoporevka tepasida kuchli chaqmoqqa o'xshagan narsa paydo bo'ldi. Momoqaldiroq turdi. Hammamiz qotib qoldik. Axir, u qishloq bizdan atigi yetti chaqirim narida…
Qishlog'ingiz izsiz g'oyib bo'lgani shu bilan bog'liq emasmikan?.. Negaki, yigitlarimiz keyin borib kelishdi. Qishloqdan asar ham qolmaganini o'shanda bildik… Uzr, sizni yaxshi kutib ololmadik. Chunki hamma sizni narigi dunyodan kelgan arvoh deb o'ylagandi…
Vladimir uzoq o'ylandi. Nahotki, butun boshli qishloq izsiz yo'qolib ketsa?.. Biror iz qolmasa undan. Odamlar-chi? Ular qaerda?..
Afsuski, Vladimir qancha bosh qotirmasin, bu jumboqni yecha olmadi…
TUNGI SIRLAR
Ertasi kuni Vladimir sal o'ziga kelib, yo'qolgan qishlog'ini qidirib topishga ahd qildi. Avvaliga mahalliy hokimiyatga murojaat etdi. Foydasi bo'lmadi. Prokuratura xodimlari ham bu masala bo'yicha ish qo'zg'atishni istashmadi.
— Siz yaxshisi, qishlog'ingizni yaqin atrofdagi o'rmonlardan izlang! — maslahat berishdi ular. — Balki qishloq o'z-o'zidan joyidan ko'chib, o'sha yerlarga borib qolgandir?..
Ha, Vladimir bu yo'lda ancha-muncha pul ham sarflab ulgurdi. Mutaxassislarni bu yerga taklif qilib ko'rdi. Baribir hech narsani aniqlashning imkoni yo'q. Go'yo ilgari bu yerlarda Stoporevka qishlog'i umuman bo'lmagandek…
Hatto, yerdan olingan analizlar ham biror natija bermadi.
Mana, oradan to'rt yil vaqt o'tdi. Vladimir hamon o'z qishlog'idan, uni topishdan umid uzgani yo'q. Har kuni otasini, onasini, xotinini tushida ko'radi. Otasi odati bo'yicha yer chopayotgan, onasi astoydil non yopayotgan, Masha esa tovuqlarga don sepayotgan bo'ladi. Har tun uyqu orasida ular bilan suhbatlashadi, o'tirib birgalikda choyxo'rlik qiladi. Ammo ertalab turgach, hammasi joyiga tushaveradi.
Bir kuni hatto Mashaning "Volodya” deya qichqirganiniyam eshitdi. Sapchib o'rnidan turdi. Hech kim yo'q…
Axir bu nimasi? Kimdan so'rama, yelka qisishdan nariga o'tmaydi. Kimga yalinma, teskari o'giriladi. Nega?.. Qishloq qani? Qaerga g'oyib bo'ldi?..
Bu savolga parapsixolog Vladimir Zaruskiy quyidagicha javob beradi:
— Qishloqlarning, hatto, butun boshli shaharlarning g'oyib bo'lishi ilgarigi asrlarda ham ko'p kuzatilgan. Ular yer yuzida emas, aksincha, yo narigi dunyo yo kelajakka safar qilgan bo'lishadi. Ular hech qachon ortga qaytishmagan. Lekin Pryaxin shu qadar berilib izlayaptiki, ajabmas, uni bir kun kelib, ona qishlog'i o'z bag'riga olsa…