Bir kechalik kelin

To'y juda chiroyli o'tdi. Taomlar ko'pligidan stol oyoqlari sinay derdi. Musiqachiyu honandalar almashaverib to'yhonani qizdirdilarki! Pullar sochildi. Xamma samimiylik bilan baht tiladi. Gullar, sharlar, raqslar. Koncertga aylanib ketdi to'y xam. Xammaning og'zida to'yning xashamatli bo'lgani muxokamasi. Kuyov uyiga borishganda xam raqs, o'yin kulgu davom etdi…

Ertasiga kelin salom xam tugadi, sovg'a salomlar to'lib ketdi. Kelin ming qizargancha salom berardi xammaga.

Nikox kechasidan ikki yosh yorug' yuz bilan chiqdi. Yangalarning elkasidan tog' ag'darilgandek bo'ldi.

Chorlarda esa… Ikkinchi ovqat tortilganidan so'ng kelin dugonalari bilan o'tirgan honada birdan qiychuv boshlanib ketdi!

Kattalar yugurib kirishganida kelin erda tipirchilab yotardi, yangasi uning tilini ushlash uchun xarakatda, dugonalari daxshatda qo'l oyog'ini ushlab turardilar… Lekin xech kim eplolmadi… Joni uzildi!.. Chorlar azaga aylanib ketdi…

Sababini ko'p izladilar. Xech kim tagiga etolmadi. Avvaldan bor epileptik kasali qattiq xayajondan xuruj qilgani yakuniy hulosa bo'ldi. Aslida esa bu bir sabab edi…

Nikox kechasi kuyov uch yil uchrashib yurgan sevgisi qiz chiqmaganidan daxshatga tushgandi. Kelin uning oyog'iga yiqildi, yalindi, yolvordi. «Sharmanda qilmang» deb tinmay yig'lardi. Kuyov xech kim qilmagan ishni qildi. O'z boldirini tilib qon chiqardi. Chunki u sevardi, telbalarcha sevardi! Alam va nafrat qalbini tilka pora qilgan kuyov honadan chiqib ketayotganida bir gap aytdi: «Iloxim, ertaga uyingdan qaytib kelmagin!». Bu so'zlarini kelin eshitmadi. U sharmandalikdan qutulib qolganiga o'z ichiga sig'masdi… Kuyovning so'zlariga esa farishtalar omiyn degani shubxasiz…

Barcha marakalar o'tdi, yopiq qozon yopiqligicha qoldi…

Birgina achchiq hatosi deb kuyov qarg'ishiga uchragan kelinning ota-onasi, aka-ukalari esa qon yig'lab qoldilar…

Nojo'ya bosilgan qadam asoratsiz bo'ladi deb o'ylaganlar adashadi. Birovning qalbi, ishonchini suiste'mol qilganlar ertami kech yomon xolatga tushishlari muqarrar…