Olmos
Afrikalik savdogar olmos tosh sotib oldi. Hajmi tuxumning sarig‘idek edi. Ammo uning kamchiligi bor edi. O‘rtasiga darz yetgandi.
Bu narsa esa uning go‘zalligi va qiymatiga futur yetkazardi.
U zargarning yoniga madad so‘rab bordi... Zargar uni aylantirib - aylantirib ko‘rib:
- Agar buni shu darz ketgan joyidan teng ikkiga bo‘linsa, qiymati butun holatidagidan ko‘ra qimmatroq bo‘ladi. Ammo bu ish mening qo‘limdan kelmaydi. Olmosni bo‘lishning o‘zi oson emas. Salgina noto‘g‘ri zarba uni arzimas parchalarga bo‘lib tashlashi mumkin, - dedi.
Savdogar uning oldidan chiqib zargar izlay boshladi. Qaysi biriga ko‘rsatmasin, bu ishni qilishdan bosh tortishar, qimmat baho toshga qo‘l tekkizishdan qo‘rqishar edi.
U oxiri Amsterdamgacha yetib bordi.
Unda yoshi ulug‘ mohir zargarni topdi.
Lekin u ham boshqa hamkasblari qatori bu ish juda mushkulligi va ozgina ehtiyotsizlik toshning qiymatiga futur yetkazishidan ogohlantirdi. Ammo savdogarning sabri tugagan, hech qanday gap - so‘zni eshitgisi kelmasdi. .
Mo‘ysafidning do‘konini bir burchagida yoshgina yigit ularga orqa o‘girib ish bilan mashg‘ul edi. Zargar uni chaqirdi. Shogird ularning yoniga keldi. Ustozi unga toshni berib:
- Buni ikkiga bo‘lib kel! - dedi. Hech qancha vaqt o‘tmay ikki bo‘lak go‘zal toshni cholning kaftiga qo‘ydi.
Savdogar hangu - mang bo‘lib, zargarga dedi:
- Qanday yaxshi, shundoqqina azamat, tajribali shogirdingiz bor ekan.
Zargar dedi:
-Bu yigitning shogird tushganiga endigina uch kun bo‘ldi. Agar u bu toshning bahosini bilganida edi, hech qachon uni ikkiga bo‘la olmasdi.