Alloh o'zi kechirsin
Chorshanba kuni ertalab nonushta paytida yoshlari 40 dan oshgan 50 ga yetmagan bir ayol to‘satdan titroq kelibdiyu joni chiqibdi...
... Tezda kelinlari, o‘g‘illari, nabiralari qiy-chuv qilishibdi, qo‘shnilarni chaqirishibdi...
Sal o‘tmay janozaga qavmu qarindosh, yoru-birodarlar, tanish bilishlar kelishni boshlashibdi...
O‘g‘il onasi uchun bir yaxshi taqvoli g‘assol ayolni olib keldi va o‘zi qabristonga go‘rkov huzuriga borib, onasi uchun qabr hozirlashini va mayitni peshin namozi vaqtida olib kelishligini aytib tayinladi...
G‘assol ayol o‘z ishini mayitning kiyimlarini yechishdan boshladi...
Yotgan mayitning ko‘ylagini qaychida kesib yechintirgan ediki, mayit badanini qurt bosib ketganini ko‘rdi...
G‘assolga qarashayotgan mayitning 3-4 ta yaqinlari hayratdan yoqa ushlashdi...
G‘assol ayol bu hayratni bildirmay o‘zi bilgan duolari bilan ishni suv quyishdan boshladi...
Bir xil qurtlar suvda oqib ketar, bir xillari tanadan ajratib bo‘lmas darajada yopishib yotardi... So‘ng g‘assol ayol mayitni qornini bosib qornini bo‘shatmokchi bo‘ldi... U qornini ohista bosdiyamki, qorinda yig‘ilgan najas (axlat) mayitning og‘zidan qaynab chiqa boshladi.
Ko‘p urinishlarda 32 chelak suv bilan ham mayit tanasi toza bo‘lmagan edi ...
Odamlar juda ko‘p edi... Kattaroq yoshdagi qo‘shni erkak :
- Mayyit tayyormi? - deb so‘radi, lekin mayit hali kafanlanmaganini ichkaridan eshitgach, - unda peshin namozidan o‘tibroq ko‘mamiz, tezlashtiringlar, - deya qattiq gapirdi.
Eshik tagida tumonat odam yig‘ildi...
Asr vaqti kirdi g‘assol ayol amallab kafanladi va tobutga yotqizishdi...
Odamlar tobutni ko‘tarib uydan olib chiqib ketishdi. Janoza o‘qildi.
Mayitning o‘g‘illari xilxonasi tomon odamlarni boshladi...
O‘g‘illar ne ko‘z bilan ko‘rsinlarki, bir emas 3 ta go‘rkovlar hali lahatni kovlab ulgurushmabdi...
Xamma hayron!
... Go‘rkovlar yarim metr xam yerni kovlab ochisha olmagan edi...
Qarindoshlar ichidan 90 yoshni oralagan bir mo‘ysafid chol janozadagilarga yuzlandi va:
- Jon bolalarim... Bu mayitga janoza o‘qildi, telefonlaringizni o‘chiringlar. Amallab mayitni qabrga qo‘yishimiz shart! Bu Allohning ishlari! Go‘rkovlardan lopatka ketmonlarni olinglar! Men qabr ustida duo qilib Qur’on oyatlardan o‘qib turaman... Galma-gal go‘rkovlarga qarashib yuboringlar! – dedi.
Qabristonga kelgan barcha odamlar birma bir qabrga ketmon urishibdi...
Ayrimlar qabristondan ketib ham qolishibdi...
Hullas, shom vaqti ham o‘tib xufton mahal kirganida, 12 ta qarindosh bilan mayitni yerga qo‘yishibdi va uyga qaytishibdi.
Ertasi kuni bu janoza voqeasi hamma joyga tarqalib ketibdi...
... Kelinlar aytarmish:
- Yer borib aytmasinu, oyimlarni bir chiroyli gaplari yo‘q edi. Og‘zilari juda shaloq bo‘lib, o‘tgan ketganni, o‘lik tirikni yomon qarg‘ardilar. Hech kimga kun yo‘q edi ...
...Yaqin qo‘shnilari aytarmish:
- Yer borib aytmasinu, kiyim kechak, tilla taqinchoqqa juda o‘ch edilar, bozorlarda behudaga pul sovurib, gapma gap, to‘yma to‘y yurishdan qolmasdilar...
... Tanishlari o‘rtoqlari aytarmish:
- Yer borib aytmasinu, davralarda juda katta gapirib, hech kimni mensimay, soddaroqlarimizni jerkib, kamsitardilar...
... Odamlar so‘rashibdi:
- Astag‘firulloh ... Bu ayolni ibodati, namozlari, tutgan ro‘zasi, hech bo‘lmasa yetim yesirga qilgan sadaqasi bormi?
... Hamma jim turib yelkasini qisarmish...
... Yon atrofimizda bo‘lgan bu voqea biz tiriklarga ibrat bo‘lsin, azizlarim.... Fe’limizni keng qilib, bolalarimiz, yaqinlarimiz qo‘ni-qo‘shnilarimizni dilini og‘ritishdan, dilozorlikdan saqlanaylik...
... Bu o‘tkinchi dunyodan o‘zimiz bilan faqat va faqat qilgan yaxshi amallarimizni, sadaqa savoblarimizni, beminnat qilgan yaxshiliklarimiz savoblarini olib ketaylik...