Kuyovining javobidan yig‘lagan qaynota
Marv shahri qozisi, qizining bo‘yi yetib qolganini sezib, unga mos kuyov qidira boshladi.
Har kuni eshigini sovchilar taqillatib kelar, lekin qozi janoblari shoshilmasdi. Chunki so‘rab kelganlarning hech qaysi biri u kishining didga mos tushmasdi.
Kunlarning birida qozi tush ko‘radi. Tushida qizini “Muborak” degan g‘ulomiga nikohlab berishi aytiladi.
Lekin buni ham paysalga solib yuradi. Tush ham qayta-qayta ko‘rilavergach, g‘ulomini zimdan kuzata boshlaydi. Bir oz vaqt o‘tib uning solih inson ekaniga, xayrli kuyov bo‘lishiga ishonch hosil qilganidan keyin bu fikrini yoru do‘stlariga, yaqinlariga ma’lum qiladi. Ayrimlari boy-u badavlat, yanada munosibroq oilalar borligini bildirib, bu ahdga rozi bo‘lmagan esa-da, qozi qarorida qat’iy turadi.
Shunday qilib, qozi qizining ham roziligini olib, yoshlarning boshini qovushtirib qo‘yadi.
Nikohdan keyin bir oy o‘tib, qozi qizidan xabar olish niyatida uning uyiga boradi. Qizi otasining kelganidan xursand bo‘ladi, biroq kichkina muammo borligini ma’lum qilib: “Otajon, kuyovingiz juda ham yaxshi. Ammo haligacha ro‘molimini boshimdan olgani yo‘q, nikohimizdan buyon mendan uzoq yuradi. Sababini bila olmadim: yediradi, ichiradi, juda ham mehribon, faqat qo‘lini qo‘limga tekkizmaydi”, deydi.
Qozi bu gapdan hayron bo‘lib kuyovini chaqirib, sekingina buning sababini so‘raydi va kuyovining javobini eshitganidan so‘ng yig‘lab yuboradi. Ko‘zining nuri qizini o‘zi istagan odamga uzatganiga sevinib shukrlar keltiradi.
Kuyov odob saqlagan holda qaynotasiga bunday deydi: “Otajon, siz katta shahar qozisisiz. Oldingizda turli odam kelib-ketadi, uyingizga ham turli hadyalar yuborishadi. Alloh taoloning menga bergan omonati va hadyasi bo‘lgan qizingiz o‘sha shubhali narsalardan yeb qo‘ygandir deb andisha qildim. Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallamning tanadagi harom luqma ta’siri faqat qirq kunda ketishi haqidagi so‘zlarini o‘rgangan edim. Hurmatga sazovor ayolimni qirq kun peshona terim bilan topgan halol luqma bilan boqishni xohladim, toki Alloh nasib etib, tug‘ilajak farzandlarimiz ham solihlardan bo‘lsin”.
#XADIS
“Anas roziyallohu anhu aytadilar: “Nabiy sollallohu alayhi vasallamga: “Ey Allohning Rasuli, meni duosi qabul bo‘ladiganlardan qilib qo‘ying”, dedim. U zot: “Ey Anas, kasbingni pok qilgin, duoing qabul bo‘lur. Chunki bir odam og‘ziga bir luqma haromni solsa, qirq kungacha duosi ijobat bo‘lmaydi”, dedilar” (📚Imom Buxoriy, Imom Muslim, Imom Termiziy va Imom Nasoiy rivoyatlari)