Noumid shayton (hikoya)
Bir zamonlarda bir mashhur shayx yashar edi...
ILM va DONOlikda tengi yo‘q... Undan ilm olishga hamma oshiqar, uzoq yaqindan ILM TALABIDA yurgan ko‘pchilik yoshlar kelishardi.
Bir yigit ham shayxga shogird tushish niyatida keldi... Ustozidan dars olishni boshladi... Dili IYMON nurlariga to‘lib, quvonib hamisha USTOZi aytganlari qunt bilan o‘rgana boshladi... Kunlarning birida Shogird kitob o‘qib turib , uxlab qoldi...
-— "Falonchining o‘g‘li do‘zaxiy",~ degan yozuvni ko‘rdi...
Qarasaki ustoz SHAYXning ismlari qayd etilgan edi.. Ertalab turdida:
-— Shunday "OLIM" do‘zaxiy bo‘lishi mumkinmi?!,~ dedida yana darsga jo‘nadi...
Yigit bu safar ham ustozini darslaridan mamnun qaytdi.. O‘tkan darslarni eslab yotib uxladi... Va tushida:
-— "Falonchining o‘g‘li do‘zaxiy!"~ degan yozuvni TAKRORAN ko‘rdi....
-— Bu safar tushimni ustozga aytib bermasam bo‘lmaydi"~ dedida darsga jo‘nab ketdi...
Darsdan keyin ustozini yoniga keldi, lekin tushini aytib berishga jurati yetmadi... Uyga keldi... Hayolida hali hamon o‘sha "TUSH" aylanardi... Kechasi yana o‘sha tush takrorlandi...
Ertalab darsga otlanib yigit albatta tushini aytib berishga qattiyan qaror qildi! Darsdan keyin ustozini oldiga keldi. Va:
-— "Ustoz, sizga bir gapni aytmasam bo‘lmaydi...
Mana 3 kundirki tushimda sizni «DO‘ZAXIY» degan yozuvni ko‘ryapman...
Ustoz mayingina tabassum qildi:
-— "Sen bu tushni uch kundan beri ko‘rayapsanmi?!
Men esa bu tushni "QIRQ YILDAN BЕRI" ko‘raman!
Lekin hali~ hamon Robbimdan UMIDIMni uzganim yo‘q...
Yigit ustozini gaplaridan xayratlandi...
Ko‘zlari jiqqa yoshga to‘ldi... Duzaxiyligini bilib ham Robbisining ibodatida shunchalik G‘AYRAT bilan davomli bo‘lib kelayotgan USTOZIga mehri yana ham oshib ketdi...
O‘sha kuni yigit uyiga mayus holda qaytdi. Charchab uxlab qoldi... Yana tush kurdi, ammo endigi safar tushida:
-— "Falonchini o‘g‘li ~ JANNATIY ! ~degan yozuvni ko‘rdi...
SubhanAlloh
ROBBIMIZGA HAMISHA ISHONCHDA BO‘LAYLIK !
* * *
Alloh Taolo aytadi:
---“Men bandani Mening haqimdagi GUMONIga qarab mukofotlayman !
Bas, agar u Mening rahmatimni "UMID" qilsa, Mening uni afv qilishim va kechirishimni gumon qilsa, unga shu beriladi...
Chunki bu ne’matdan umid qiluvchi inson faqat mo‘min insondirki, u o‘ziga munosib mukofot ato qiluvchi Rabbisi borligini biladi. Agar banda Mening rahmatimdan umid UZSA va Meni uni jazolaydi, azoblaydi, deb o‘ylasa, unga shu ish bo‘ladi. Chunki faqat «KOFIR» umidsiz bo‘ladi”…