«Ey Odam farzandi! Albatta shayton sizlarga dushmandir. Siz uni dushman tuting. Bilinglar, u kunda to‘p-to‘p bo‘lib qayta tirilasizlar. Rahmon huzurida saf-saf bo‘lib tizilib turasizlar. (Nomai a’mol) kitobini harfma-harf o‘qiysizlar. Maxfiy va oshkora qilgan ishlaringiz haqida so‘ralasizlar. Biz taqvodor zotlarni otliq hollarida Rahmon huzuriga to‘playdigan, jinoyatchi kofirlarni esa jahannamga tushishlari uchun haydaydigan kunda sizlarga va’da va va’idlar bor. Men o‘xshashi yo‘q Allohdirman. Mening sultonligim kabi sultonlik yo‘qdir. Kim o‘z vaqtida Men uchun ro‘za tutsa, turli-tuman (ne’mat)lar bilan iftor qildiraman. Kim kechasini ibodatda bedor o‘tkazsa, e’tiborimdan biri unga bo‘ladi. Kim ko‘zini harom narsalardan yumsa, do‘zaximdan saqlayman. Men Parvardigorman, Meni taninglar. Men ne’mat beruvchiman, Menga shukr qilinglar. Men saqlovchiman, Mendan saqlashimni so‘ranglar. Men yordam beruvchiman, Mendan yordam so‘ranglar. Men gunohlarni kechiruvchiman, Mendan mag‘firat tilanglar. Men maqsad qilinadigan Zotman, Men sari yuringlar. Men ato qiluvchiman, Mendan so‘ranglar. Men Ma’budman, Menga ibodat qilinglar. Men har narsani bilguvchi Zotman, Mendan ogoh bo‘ling». "Qirq hadisi qudsiy"dan.
«Kahf» so‘zi arab tilida g‘or ma’nosini anglatadi. Suradagi asosiy qissa qahramonlari Robbilariga iymon keltirgan yosh yigitlar o‘z zamonlari podshohi zulmidan qochib, iymonlarini saqlash maqsadida bir g‘orga kirib oladilar va o‘sha yerda ilohiy mo‘’jiza sodir bo‘ladi. Suraning nomi ham shundan olingan......
Shayx Muhammad Mutavalliy Sha’roviy rohimahulloh aytadi: «To‘rt narsadan g‘aflatda qolgan to‘rt kishiga hayronman: Birinchisi g‘am-g‘ussaga botgan odam. U qanday qilib Yunus alayhissalomning Qur’onda kelgan, «Laa ilaaha illaa anta, subhaanaka, innii kuntu minaz-zolimiyn» (Sendan o‘zga iloh yo‘q, Seni poklab yod etaman! Men o‘zimga zulm qilib...
«Ey Odam farzandi! Meni kimga shikoyat qilyapsan? Holbuki, shikoyat qilishing (uchun) Menga barobar zot yo‘q! Qachongacha Meni unutasan, holbuki buni sendan talab qilmadim?!......
Rivoyat qilinishicha, bir guruh sahobalar safarga chiqishdi. Arablar yashaydigan joyda qo‘nim topib, ulardan oziq-ovqat so‘rashdi. Ammo qabiladagilarning mehmon qilgilari kelmadi. Shu orada o‘sha qabila boshlig‘ini chayon chaqib oldi......
“Har qanday ishni boshlashdan avval Allohning rizoligini o‘yla. Aks holda qilgan ishlaringning hammasi behuda ketadi. Ahmoq kishi hikmat lazzatini bilmaydi, bamisoli tumov kishi gulning hidini sezmaganidek”....
