Hayvonot bog’ida temir qafasda uzbekcha she'r

Hayvonot bog’ida temir qafasda
Bir bo’ri yashaydi, ko’zida hazar,
Kimdir non tashlaydi, yana kimdir go’sht,
Ortini o’girib qilmaydi nazar.

Tomoshabin hayron, non bersa agar,
Dumin likillatib qo’yar baliqlar.
Hatto so’laqmonday gavdasi bilan

Non berganga qulluq qilar ayiqlar.

Garchi madori yo’q, yemas hech narsa,
Xiralashib borar ko’zlarin nuri.
Tirnog’in qonatib tirnar devorni
Ozodlikdan umid uzmagan bo’ri.

Negadir ko’zimda halqalandi yosh.
Nogoh ravshan tortib qalbimning qo’ri.
Rost gap, odamligim esimdan chiqib,
Senga ta’zim qildim, ey mag’rur bo’ri.

Har gal eslaganda yuragim yonib,
Ko’zimga olovli ko’zing urilar.
Qonli tirnog’ingga arzimas hatto
Non talashgan odam – chiyabo’rilar.