Hayotiy
“Uylanganimda qurilishda ishlar edim. Bilasiz, bunaqa joyda
ishlaganlar doim ishdan keyin “changyuvdi” qilishadi. Men xam qatordan qolmasdim. Ayolim u paytda faqat bomdod namozini o'qirdi. O'zim
ichsam xam, namoziga qarshiligim yo'q edi.Uning dindan oz-moz habari bo'lib, mengayam onda-sonda gapirib turardi. Shu gaplarining ta'sirida “jumavoy”ga aylandim. Ammo juma namozga chiqadigan odamning payshanba kuni ichishi durust emasligini o'zim xis etdim. Shunday qilib, xar juma kuni juma namoziga boradigan, unga tayyorgarlikni esa, payshanbadagi “changyuvdi”ni tark qilishdan boshlar edim.Keyin-keyin jumadan keliboq ichish yuzsizlikday tuyula
boshladi. O'zimdan o'zim uyaldim. Shunday qilib, payshanbaning yoniga jumayam qo'shildi —“changyuvdi” ikki kunga qisqardi. Keyin chorshanba, seshanba, dushanbalar xam payshanbaga xamrox bo'lishdi. Faqat shanba – xaftaning ohirida ichishni tark qilish biroz qiyin bo'ldi. Boshqa kunlarim payshanbaga qo'shilish barobarida o'zim xam hotinimga qo'shilib bomdodni o'qiy boshladim. Ammo hotinim mendan oldinda borardi – u besh vaqtga o'tgan edi. Biz bahtli edik. Ayolimni ardoqlayman, u xam meni xurmat qiladi. Ammo, xech narsadan kamimiz yo'q, deb aytolmayman, bunday deyishga bir kamimiz tilimni tishlatadi. Turmush qurganimizga etti yil bo'lgan esa-da, farzandimiz yo'q edi. Bormagan duhtirimiz qolmadi. Xech biri ayb senda yoki hotiningda, degani yo'q. Boshqa turmush qursanglar, ikkalangiz xam farzandli bo'lib ketasizlar, faqat bir-biringizga to'g'ri kelmayapsiz, shunaqasi xam bo'lib turadi, deyishardi. Ikkalamiz bir-birimizga qarab mo'ltiraymiz, ahir, yillar o'tgan sari u meni, meni uni jondan ortiq ko'rib borardim.Shunday kunlarning birida hotinim:- Bir narsani siz bilan maslaxat qilmoqchiydim, - deb qoldi. Hayolimga darrov qo'rqinchli narsa keldi.
- Men Olloxdan farzand so'rab, “Agar farzand bersang, xijobga kiraman”, deb va'da bermoqchiman... Siz shunga qarshilik qilmaysizmi?Yomon gapni kutib turganimgami, hotinimning bu gapidan hursand bo'lib ketdim. Xatto xijobga kirishiga rozilik beraturib, “Agar farzand bersa, men xam ichishni butkul tashlab, besh vaqt namozga o'taman”, deb yubordim! Hullas, ikkimiz shu kecha shartlashdik: agar Hudoyim bizga farzand bersa, u xijobga kiradi, men ichishni tashlab, besh vaqt namoz o'qiyman!Shu axd bilan tongni ottirdik. Ertalab birga bomdodni xam o'qidik. Namozdan keyin hotinim: “Bir narsani o'yladim”, deb qoldi.
- Ho'sh?
- Bizning Olloxga shart qo'yishga xaqqimiz bormikan? Sen bizga farzand bersang, xijobga kiraman yoki namoz o'qiyman, deyishga xaqqimiz bormikan? To'g'risi, bunday shart qo'yganimga uyalib ketyapman. Yahshisi, men xijobga kiray, Olloxim menga farzand bersin...
Ayolim bu so'zlarni ko'zda yosh bilan aytdi. Aytganlari mening xam miyamga tepdi. Uyalib boshladim.
- To'g'ri aytasan, - dedim, - bizning Olloxga shart qo'yishga xaqqimiz yo'q. Men xam shu bugundan ichishni butkul tashlayman-da besh vaqt namozga kiraman. Mukofotini esa, O'zidan so'rayman!Olloxga shart qo'yganimdan bir uyalgan bo'lsam, ayolimning aqli etgan narsaga men erkakning aqli etmaganiga ikki uyaldim. Shu kundan xayot tarzimiz o'zgardi. Farzand ko'rish extiyoji xam armonga emas, ishonch va hotirjamlik og'ushidagi allanechuk shirin bir sog'inchga aylanib qoldi. Men ibodatimdan masrur edim. Shu bilan birga, Ollox tez kunda bizga farzand berishiga qat'iy ishonch xam bor edi.O'ziga beadad shukurlar bo'lsinki, o'sha kundan bir yil o'tib, sakkiz yil deganda qizlik bo'ldik. Shu paytga qadar farzand bermaganigayam shukurlar qildim.Angladimki, U mendan pok zurriyodlar chiqarishni hoxlagan, shuning uchun xam xarom-harish eb-ichib yurgan maxalimda farzand bermagan. O'ziga ming-ming shukurlar bo'lsin. Qizning ortidan esa, o'g'il bilan xam siyladi...
Mana azizlar..farzand kurish maksadida. Allohga tavakkal kilgan va uning farzlarini bajargan bir oilaning kanday yutukka erishganining guvohi buldingiz.
Men ham bu vokeani eshitib uzimning bilib-bilmay kilib kuygan hatoyimni anglab etdim..
Men bir osiy banda.. uzim anglamagan holda Allohga shart kuygan ekanman,ya'ni uy-joy kilsam,mashina olsam. kurbonlik suyaman deb niyat emas,Allohga shart kuygan ekanman. Biz osiy bandalar avval Allohga ataganimizni in'om etib,hamma farzlarini bajarib keyingina Allohdan iltijo kilib surashimiz kerak ekan.
Bilib-bilmay kilgan gunohlarimizni va anglamay Allohga kuygan shartlarimizni parvardigorim uzi avf etsin va magfirat aylasin...!!!
Alloh hammamizni tugri yulga boshlasin.
Hulosa sizdan azizlarim...