Orzu? Baht! Armon? Xayot!
Orzu?
Balandparvoz gaplar.
O'rtamizdagi tuyg'ularni orzu deb atay olmayman.
Orzu bu intilish. Orzu bu maqsadlar. Men esa orzuga erishib bo'lganman-da.
Baht!
Xa, shunday nomlagan ma'qul.
Armon?
Istamayman eshitishni xam. Nomi qursin be'mani laxja.
Lug'atim mayliyu, tushuncham xam begonadir. Armon – tundsizlik.
Xayot!
Men uchun xayot bu – sen.
Yo'q, bu maqtov emas, yoqtirmayman asli sohta gaplarni.
Istamayman. “Sensizlik”ning nomi qursin, naqadar hunuk.