O'rni bo'lmasa xam yahshilikni ekavering...

Shifohonada yoshi ulug' kishi davolanardi. Xar kuni uni ziyoratiga yosh yigit kelar edi. Qariya bilan bir soatdan ko'proq vaqt birga bo'lib, ovqatlanish, yuvinishiga ko'maklashar va shifohona bog'chasida sayir qildirgani olib chiqardi. Mo'ysafidning boshqa extiyoji qolmaganidan ko'ngli joyiga tushgandagina xotirjam ketardi. Kunlarning birida xamshira axvolini tekshirish va dori — darmonlarni berish uchun honaga kirdi. Va:
— MashaAllox, Allox sizga shundoq o'g'il beribdi. Xar kuni ko'rgani keladi, — dedi. Qariya unga bir karab qo'ydida, xech narsa demay ko'zlarini yumdi va:

— Qaniydi, u mening o'g'illarimdan biri bo'lsa?! Bu yigit biz yashagan maxalladagi bir etim bola edi. Bir kuni uni otasining vafotidan keyin masjidning eshigi oldida yig'lab o'tirganini ko'rdim. Uni yupatdim, xolva (shirinlik) sotib olib berdim. Ushandan keyin u bilan na ko'rishdim, na gaplashdim. Men va ayolim qarovsiz qolganimizni bilib, xar kuni axvolimizdan habar olish uchun bizning ziyoratimizga keladigan bo'ldi. Men kasal bo'ldim. Ayolimni o'z uyiga eltib, davolatish uchun meni kasalhonaga keltirdi. Undan:
— Ey bolam, nima uchun bizning mashaqqatimizga elka qo'yyapsan? — deb so'radim. U tabassum qilib:
— O'sha xolvaning mazasi xali ham og'zimda turibdi, — dedi.
*********
O'rni bo'lmasa xam, yahshilikni ekavering…
Yahshilik qaerga ekilsa xam zo'e bo'lmaydi.
Oradan ko'p vaqtlar o'tsa xam, yahshilikni faqat ekkan
insongina o'riydi.