Mening dunyoyimda uzbekcha she'r

Osmondan tushmadim, yerdan chiqmadim,
Meni yaratmagan quyoshiy o'qlar,
Dunyoga keldimu, dunyo demadim,
Mening dunyoyim bor dunyosi yo'qlar.

Hayot peshonamdan o'pmadi bir bor,
Hayotiy qo'rqinchlar o'pdi qanchasi.
Mening dunyoyimda gul bor, qabr bor,
Mening peshonamda ishqning panjasi.


Yashayman toqatga toatlar qilib,
Mening dunyoyimda ajdarsherim bor.

Har kech vijdonimni joyidan yulib,
G'usl qildirguvchi mo'min devim bor.


Siz meni bilmaysiz, bilolmaysiz ham.
Men bilgan dunyoda bilmaganlarim.
Mening dunyoyimning qo'shig'i - alam,
Mening dunyoyimning guli - nastarin.

Mening dunyoyimda qo'llarim - xanjar
Mening dunyoyimda ko'zlarim - qamoq
Mening dunyoyimda dunyoyim yashar,
Mening dunyoyimda yo'qdir yashamoq.

Aslida haqiqat insonning o'zi,
Asli mo'minlik bu - vijdondir abad.
Hali dunyolardan ketaman to'zib,
Meni olib ketar haqqa muxabbat.

Siz meni ranjitmang dunyoni sotib,
Ko'nglimni ko'zlarga sochib o'taman.
Osmonni yig'latib, yerni uyg'otib,
Keyin dunyoyimga qochib ketaman.