Bankning yonida katta-qip-qizil o‘ta hashamdor mashina turardi. Uning yonida esa kichkina, yetti–sakkiz yashar bolakay, unga tikilib qolgandi...

“Bir kuni mening qabulimga yoshi oltmishlardan o‘tgan kishi o‘zining taxminan yoshi o‘ttizlarda bo‘lgan o‘g‘li bilan kirdi. Yigit otasining qo‘lidan ushlab olgan, unga nihoyatda g‘amxo‘r edi. Uning uyoq-buyoqlarini tuzatib qo‘yar, unga behad e’tiborli edi. Uning otasi bemor ekan. Ularning muammosini so‘rash va analizlarga ko‘z tashlash asnosida otasining harakatlari g‘ayritabiiy ekanligini sezdim. O‘g‘li otasining aqli zaif ekanligini aytdi. Men otasiga kim qarashi haqida so‘rasam o‘g‘li “men” dedi. Men: “Nega endi biror-bir xizmatkor olmaysiz?”, deb so‘radim. O‘g‘li dedi: “Chunki otam yosh bolaga o‘xshab qolganlar. Hech shikoyat qilmaydilar. Xizmatkor u kishiga aziyat berib qo‘yishi yoki xizmatda nuqsonga yo‘l qo‘yishi mumkinmi deb qo‘rqaman”...

Bir da’vatchi domla hikoya qiladi:
Amerika viloyatlaridan birida qaysidir bir mavzuda ma’ruza qilayotgan edim, ma’ruzam asnosida bir kishi o‘rnidan turdida:
- Domla, bu kishiga kalimai shahodatni aytdirib, talqin qilib yuborsangiz, – deb, yonida o‘tirgan amerikalik - sariqdan kelgan kishiga ishora qildi...

Rum shaxriga bir yosh savdogar tashrif buyurdi. Bu shaxarda mashxur bir tikuvchi bor edi. Yosh savdogar shu chevarda kiyim tiktirishni xoxladi...

Bir ayol dugonasini oldiga kelib eridan shikoyat qila boshladi:
- Erim qachon uyga kelsa menga tashlanadi, baqiradi, tergaydi, bundan qutulishni iloji bo‘lmayapti...

Farzandlarini yeru ko‘kka ishonmay yurgan Fotimani Allohning yana bir imtihoni kutardi. Bir kuni go‘dak o‘g‘li Muhammad atak-chechak qilayotib, yiqildi. Shunda yerda yotgan bir shoxcha uning ko‘ziga zaxa yetkazdi. Oradan uch-to‘rt kun o‘tgach, ona farzandining ko‘rmayotganini payqab qoldi. Fotima dunyoni unutdi. Allohga nola qildi. Shu topda u o‘g‘lining ko‘ra olishi evaziga hamma narsasini berishga tayyor edi. Katta o‘g‘li bilan birga buxorolik mashhur tabibnikiga jo‘nadi...

Qishloqdan bir kambag‘al kishi, qo‘lida bir kosada to‘la uzum ila Rasululloh sallollohu alayhi va sallam huzurlariga, hadya qilmoq niyatida keldi...

Ular to‘rtinchi qavatdan joy sotib olib, ilk bora ayvonga chiqib nonushta qilishardi. Yigitning ko‘zi ro‘paradagi xuddi shunday ayvonda kir yoyayotgan qizga tushib qoldi. U ilgari hovlida yashaganigami, bunday holni ko‘rmagani uchunmi, g‘alati bo‘lib ketdi...

Bir zamonlarda bir mashhur shayx yashar edi...
ILM va DONOlikda tengi yo‘q... Undan ilm olishga hamma oshiqar, uzoq yaqindan ILM TALABIDA yurgan ko‘pchilik yoshlar kelishardi.
Bir yigit ham shayxga shogird tushish niyatida keldi... Ustozidan dars olishni boshladi... Dili IYMON nurlariga to‘lib, quvonib hamisha USTOZi aytganlari qunt bilan o‘rgana boshladi... Kunlarning birida Shogird kitob o‘qib turib , uxlab qoldi...

Marv shahri qozisi, qizining bo‘yi yetib qolganini sezib, unga mos kuyov qidira boshladi.
Har kuni eshigini sovchilar taqillatib kelar, lekin qozi janoblari shoshilmasdi. Chunki so‘rab kelganlarning hech qaysi biri u kishining didga mos tushmasdi.

Qadim zamonda boyligi bilan maqtanuvchi hukmdor bo‘lgan edi. U qayerga bormasin, xazinasidan bir qism olib, uni boshqalarga ko‘z-ko‘z qilar edi...

Bir da’vatchi domla hikoya qiladi:
Amerika viloyatlaridan birida qaysidir bir mavzuda ma’ruza qilayotgan edim, ma’ruzam asnosida bir kishi o‘rnidan turdida:
- Domla, bu kishiga kalimai shahodatni aytdirib, talqin qilib yuborsangiz, – deb, yonida o‘tirgan amerikalik - sariqdan kelgan kishiga ishora qildi...