Judayam chiroyli, qomatlari kelishgan yosh qiz kuchli, gavdali, navqiron yigit bilan ketayotgan edi. Ulardan oldinroqda, keksa, qaltiroq kasalga chalingan chol zo‘rg‘a gandiraklab yurib borardi.

Yolg‘iz qushni, irim qilib, otmas merganlar…
Xalq dostonidan.

Mustafo sevib uylandi. Harbiy xizmatdan yelkalari to‘lishib, muskullari shishib qayroqdek yigit bo‘lib qaytdiyu qishloqqizlarini birma-bir nazardan o‘tkaza boshladi. Uning lochin ko‘zlari shu yil o‘ninchini tugatgan Gulyuzda to‘xtadi...

Bu hikoyani birov aytib berdi. Meni kanalimdagi "Xoshim" nomli hikoyamni o‘qigan inson aytib berdi. Eshitganda bir yig‘laganidim. Yozib tugatguncha yana yig‘ladim. Balki mening ko‘nglim bo‘shdir. Siz ham o‘qib ko‘ring azizlar!...

Tabassum qilib turgan birodaring,
Yaxshilikni his ettirgan do‘sting va vujudingdagi sihhatlikdir.
🍃
Ko‘nglingga balolar kelganda tabassum ila qarshila.
Shukr va sabrni o‘rganayotgan ekansan qo‘rqma!
Senga rizo maqomi yaqindir...

Bir kuni farishtalar bekorchi bo‘lib, bir ermak qidirib qolishibdi. Shunda ulardan biri: - Keling, odamzoddan biror nimasini o‘g‘irlab olib, yashirib qo‘yamiz, - debdi.

Bu hikoyani uzoq vaqtdan buyon yozaman, deya ko‘nglimga tugib yurgandim. Biroq har safar qo‘limga qalam olishim bilan o‘sha voqea ko‘z o‘ngimda gavdalanadi-yu, etim junjikib ketadi. Fikrlarim chuvalashganidan yozish ishtiyoqi ham so‘nadi. Meni dahshatga solgan qizning qiyofasi hali-hamon xotiramdan o‘chgan emas. U hozir ham ahyon-ahyonda ko‘rinish berib qoladi. Sochi taqimini o‘padigan o‘sha mallasoch qizning sovuq nigohi haqida barini bugun qog‘ozga tushirishga qaror qildim...

Yigirma yoshda edim. Ustozim bilan bir kitob o‘qidik. Nomi yodimdan ko‘tarilgan, arab tilidagi she’riy kitobning mazmuni bunday edi: o‘n uch yoshli qiz og‘ir kasallikka chalinadi. Iztirobda qolgan onaizor qiziga buni bildirmaslik uchun, qo‘lidan nima kelsa, qiladi. Lekin kun kelib haqiqatni bilgan qiz onasiga dil so‘zlarini bunday bayon qiladi: “Onajon, siz meni yaxshi ko‘rasiz, men ham sizni yaxshi ko‘raman. Meni yaratgan Rabbimni esa hammadan ortiq yaxshi ko‘raman. Siz meni dunyoga keltirdingiz, voyaga yetkazdingiz...

Muhim ish yuzasidan uch kunga safarga chiqishimga to‘g‘ri keldi.
Uylanganimga uch yil bo‘libdiki, ayolim va o‘g‘limdan uzoqda bo‘lishga o‘rganmagan, ulardan hech ham ayrilmagandim.
Ular ham shunday...

To'y juda chiroyli o'tdi. Taomlar ko'pligidan stol oyoqlari sinay derdi. Musiqachiyu honandalar almashaverib to'yhonani qizdirdilarki! Pullar sochildi. Xamma samimiylik bilan baht tiladi. Gullar, sharlar, raqslar. Koncertga aylanib ketdi to'y xam. Xammaning og'zida to'yning xashamatli bo'lgani muxokamasi. Kuyov uyiga borishganda xam raqs, o'yin kulgu davom etdi…

(Xayotiy hikoya)

Bir yigit dinu diyonatli va go'zal hulqli qizga uylandi. Ikki yosh bahtli xayot kechira boshladi...
Oradan uch yil o'tdi. Ammo taqdir taqozosi bilan Allox taolo farzand bermadi. Qator shifokorlar xuzuriga borishdi. Ohir oqibat tekshiruvlar hulosasiga ko'ra ayol farzand ko'ra olmasligi ma'lum bo'ldi. Bundan habar topgan kuyovning yaqinlari unga oilasi bilan ajrashib, boshqa bir ayol ila xayot kechirishi zarurligini aytishdi.

Tarbiyachi yotoqhonaga kirib, bolalarni past ovozda uyg'ota boshladi. Ovozini pasaytirgani befoyda bo'ldi. Bolalar uyg'onar-uyg'onmas chug'urlashib ketishdi. Gap bugungi bayram, qorbobo va shunga o'hshash yana allanimalar xaqida edi. Yodgor ularga axamiyat bermasdan jimgina derazadan tashqariga qarab o'tirardi. Esini bilgandan buyon shu – xar yili yangi yil kirishidan bir kun oldin uhlamaydi. Hudodan ertaga Qorbobo dadasini olib kelishini so'raydi.

O'qing fakat yig'lamang
😪😪😪😪😢😢😢😢
Shavqatsizlik qurboni.
🍂Ayol farzandi dunyoga kelishi uchun amaliyot honasiga kirib ketdi. Bola tug'ildi. Ona xayotdan ko'z yumdi. Ayolidan ayrilib, farzandi onasiz qolganidan ota qattiq hafa bo'ldi. Chaqaloqni o'zi parvarishlay olmasligini bilib holasiga berdi. O'zi etti oydan keyin uylandi.
Yangi ayolidan ketma - ket ikkita: o'g'il - qiz farzandlar ko'rdi.