Хой, оқ илон, оппоқ илон,
Ойдинда ётганинг қани?
Сен-ку мени ёмон дединг,
Яхшини топганинг қани?

Дунё бунча тор экан,
Ғалваси бозор экан.
Бирини енгдим десам,
Бошқаси тайёр экан...

Жаннатда ҳеч йиғламаймиз!
Жаннатда ҳеч хафа
бўлмаймиз! Жаннатда ҳеч
ажрамаймиз! Жаннатда ҳеч
кек сақламаймиз! Жаннатда...

Энди сизга бўлмайди осон,
Қамоқдасиз қалбим қасрида.
Овунаман шундай мен нодон,
Занжирбандман ўзим аслида.

Ичида ит хурган одамлар,
Айбим излаб юрган одамлар,
Сизга ёрдам бергим келади,
Мени ёмон кўрган одамлар...

Сиз билмайсиз...жуда ёмонман,
Калбингизга кирганман айтмай.
Юлдузимсиз...багри осмонман,
Сизни дейман...ахдимдан кайтмай...

Шодон деманг лабим кулар дилим вайрон,
Амали кам жасадимдан хавотирман,
Жайрон каби жоним учун хушим ҳайрон,
Қабрдаги суҳбатимдан хавотирман.

Хаёлларга берилиб самоларни кучганлар.
Кибрларда керилиб хаёсидан кечганлар.
Узин хеч хам уйламай иймонини ютганлар.
Ёмон кунлар унутиб хаволаниб кетманглар.

Умр дарё каби оқавераркан,
Кунлар эрта сари боқавераркан,
Ёнингда мехрибон ёринг бўлса ҳам,
Илк севги юракни ёқавераркан!

Баҳт гулларига кўмилиб яшанг,
Севги шаробига чўмилиб яшанг.
Дунёда ҳеч билманг қайғу нелигин,
Севиб яшанг доимо севилиб яшанг.

Унутдим деб ёлгон сузламанг.
Мени асло унутганиз йук.
Узгалардан бахтни изламанг.
Узгаларда мени урним йук...

Зулм азобларга чидарман кайта
Аллох синовидур дея кечарман
Дуне ташвишлари битмас демайман
Сабр бардошимга ишонсам етар