Угил болалар Исмлар маноси / ТОП 5000 исмлар туплами

Исмлар маноси ўгил фарзанд кўрмоқчи бўлганлар учун энг янги замонавий исмлар тўплами.

А ҳарифига исмлар маноси китоби

Аббос  — жиддий, вазмин; довюрак, жасоратли.

 

Абдолниёз  — бу исмнинг 2та манноси бор  авлиё; дарвеш.

 

Абдулазиз  — абду — қул, абу ота маносида.  Қудратли, донолик.

 

Аброр  — аъло хулқли, Яхши тарбияли, самимий.

 

Авлиё  — табарук, муқадас.

 

Адҳам  — қора белги, доғ билан туғулган чақалоқа айтилади.

 

Азамат  — мартабали, қўрқмас.

 

Азиз  — қадри қиммат, ҳурматли.

 

Азим  — улуғворлик, котта, кучли.

 

Айниддин  — дин мазмуни, ҳулқли, ибратли.

 

Айюб  — ўкинувчилик, пушаймонлик

 

Акбар  ва Акобир  — бирлик, иккинчиси кўплик; улуғлик, улканлик;

 

Акмал  — мукаммаллик, бенуқсонлик.

 

Акрам  — Кўркам, октам, жомард.

 

Алимардон  — мартаба, мардлик, Мардона.

 

Алишер  — юксаклик мартабалилик шер; Арслондек қўрқмас.

 

Алоуддин  — огоҳлик, усти. Исмнинг динустуни.

 

Амин  — ишончлилик, сокин, хавфсизлик.

 

Амир  — ҳукмронлик, йўлбошчилик.

 

Анвар  — ёруғлик, нурлилик.

 

Анис  — дост, улфат, ҳамдамлик, ҳамсуҳбатлик.

 

Анортой  — баданида қизил белги ёки хол билан тугилган чақалоқларга қўйилади.

 

Ансориддин  — дин ёрдамчиси, мададкорилик.

 

Анқобой  — кўзга кўринмас қуш исми маноси топилмас, нодир.

 

Ардашер  — арда- иймонли — иймон кучи.

 

Асад  — 5 чи ойнинг номи.

 

Асаф  — Ҳудо маъқуллаганлардан.

 

Аслам  — соғломлик, бақувватлик, чидамлилик.

 

Асил  — аслзодалардан, оли тоифа инсонлар.

 

Асомиддин  — динга таянчи бўлиш.

 

Асрор  — сирлилик, яширин, махфийлик, Асфандиёр  — исириқ боласа касал бўлмасин деб қўйиладиган исм.

 

Асқад  — бахтиёрлик, саодатмандлик.

 

Асқар  — охирги болага қўйиладиган исм.

 

Атоулла  — Ҳудо ҳадияси.

 

Афандихон  — домлс, устоз, ўқитувчи.

 

Афзал  — устунлик, яхшилик, юқори бўлиш.

 

Афридин  — жасур, довюрак, энгилмас. Бу исмнинг Фаридун шакли ҳам бор. Қадимий Эрон подшоҳларидан бирининг исми ҳам шундай.

 

Афлотун  — Платоннинг номидан. Қадимий олимни шундай ҳам аташган.

 

Ахбор  — маълумот, билим эгаси.

 

Афридин  — жуда қудратли.

 

Ашраф  — шарафлилик, ҳурматлилик, аслзодалик.

 

Ашур  — ҳижрийнинг 10 чи ойи шундай аталади.

 

Аъзам  — улуғлик, буюклик.

 

Аҳмад  — мақтовга сазовар.

 

Аҳрор  — олижаноблик, мурувватлилик, ҳимматли бўлиш.

Аҳтам  — Адҳам исмининг ўзгарган шакли.

Исмлар маноси

-Б- ҳарифига исмлар маноси болалар
 

Бадал  — боласи кўп нобут бўладиган оилалар тирик қолган фарзандига бери

 

Бадиуззамон  — замонасида энг зўри.

 

Бадриддин  — дин тўлин ойи; дин машали.

 

Бакир  — ўрганувчи, тадқиқотчи.

 

Бакр  — бўталоқ.

 

Барака  — мўллик, фаровон.

Барот  — барот куни шабон ойининг ўрта- ларида келадиган диний байрам.

 

Бахир  — нурли, шуладор, жилвакорлик.

 

Бахтиёр  — бахт, ҳурсандчилик, истиқбол ёр бўлган.

 

Бахши — муалим, ўқитувчи.

 

Башар  — одам, инсонилик, киши.

 

Башир  — ҳушхабар келтирувчи, баҳтсаодат элчиси.

 

Бақо  — доимийлик, мангулик, абадийлик.

 

Баҳман  — шамъсия йилининг ўн биринчи ойи баҳман дейилади.

 

Баҳоувдин  —  диннинг кўрки, қиммати.

 

Баҳриддин  — дин дан баҳра олувчи.

 

Баҳром  — Мирих юлдузининг номи.

 

Баҳруз  — жуда яхши, жуда қутлуғ; рўза  кунида туғилганларга айтилади.

 

Бердимавлон  — Худо берган бола.

 

Берун  — чет, бегоналик, ётлик.

 

Беҳбуд  — тинчлик, осойишталик, фароғатлик.

 

Беҳзод  — аслзода маъносида.

 

Биймирза  — Бий — хўжайин, раҳбарлик, сардор маъноларида келади.

 

Билол  — 3 кунлик ой.

 

Биродар  — дўст, ўртоқ. Жуда ноёб исмларга киради.

 

Бобак  — тарбиячилик, ҳомийлик.

 

Бобир — Кўп ҳолда Бобур шаклида ҳам ёзилади. йўлбарс деб талқин қиладилар.

 

Бобохон  — Бу исмнинг маъноси қадимий қалиқ ўйини билан боғлиқ.

 

Бозор  — бозор кунида туғилган болалар шундай исмга эга бўлишган.

 

Борий  — яратувчилик, бунёдга келтирувчилик.

 

Босит  — руҳ берувчилик, руҳато этувчилик, яъни жон ато этувчилик.

 

Ботий — ноёб тош, нодирлик деб ҳам айтишади.

 

Бохир  — нурлилик, равшанлик, порловчилик.

 

Боқи  — Фарзанди кўп йиллар яшаси деб қўйиладиган исм.

 

Бунёд  — асос маъносида келади.

 

Бурҳон  — ҳужжат, далиллик.

Исмлар маноси

-в- исмлар маноси скачат
 

Вадиуддин  — динни омонати; дин қадрловчи.

 

Вадуд  — шафқатлилик, меҳрибонлик, ғамхўр, севувчи, дўст.

 

Важиулло  — Ҳудонинг  кўрками, шарафлилик, ҳурматлилик.

 

Вайс  — ишончлилик, куч, қудратлилик.

 

Вакил  — кафиллик, ишончлилик.

 

Вали  — авлиё, дўст, тақводорлик.

 

Валид  — наслли, авлод, ўғил.

 

Валламат  — Катта, этакчи дегани.

 

Васиҳ  — огир, вазминлик, босиқлик.

 

Васлиддин  — диний мақсадга интилувчи.

 

Вассоф  — ғалаба қозанувчи.

 

Вафо  — садоқатлилик.

 

Ваққос  — итоаткорлик, бўйсунувчилик, тобелик.

 

Вагиз  — ваъз айтадиган.

 

Ваҳҳоб  — сахийлик, жўмардлик.

 

Возид  — ошкорлик, равшанлик, нурлилик.

 

Вомиқ  — ошиқлик, шайдолик.

 

Воси  — кенглик, ёйиқлик.

 

Восил  — эришилган деган маънода келади.

 

Восим  — Чиройли, кўркам.

 

Восиф  — таъриф қилувчи.

 

Восиқ  — умид қилиш, орзу қилиш.

 

Вофи  — вафолилик, садоқатли.

 

Вофир  — бойлик, бадавлатлик.

 

Воқи  — Бўлган нарса.

 

Воқиф  — хабардорлик, огоҳлик.

 

Воҳиб  — инъом, совға.

 

Воҳид  — ягоналик, ажралиб туриш, беқиёс маъносида келади.

 

-г-

 

Гадо  — Жуда кўп кутилган фарзандларга қўйиладиган исм

 

Газанфар  — арслон, шер, жасур, қорқмас.

 

Ганай  — туршак, қуритилган ўрик.

 

Гандум  — буғдой ўроғида туғилган бола.

 

Ганжа  — бойлик дегани охирги фарзандга айтилади.

 

Гарзан  — подшоҳ бошига қўндириладиган тож.

 

Гарон  — оғир, вазминли, мўл, кўп миқдордаги, қимматлилик, қиммат баҳо.

 

Говдил  — жасурлик, довюраклик.

 

Гузар  — йўл дегани.

 

Гуртбой  — ўзбек тилидаги Бўрибой исмининг “форсча” шакли.

 

Гўрўғли – ботир, қўрқмас, жасур.

Исмлар маноси 

-Д- исломий исмлар
 

Дабир  — котиб, мирза.

 

Давлат  — бойлик, саодатли маъносида.

 

Даврбой — давр фарзанди маъносида.

 

Даврон  — умри қувончда ўтсин маъносида.

 

Дайёр  — турувчилик, яшовчилик, уй эгаси.

 

Далир  — Далер; қўрқмас, ботирлик, довюраклик.

 

Дамин  — билимли, қунтлилик.

 

Дарвеш  — зоҳидлик, қаландарлик маъносида.

 

Дархон — эркинлик, озодлик, дахлсизлик.

 

Девлоҳ  — далада ёки чўлда дунёга келган болаларга қўйиладиган исм.

 

Деҳқон  — қишлоқ раҳбари.

 

Диёр  — юрт фарзанди.

 

Дилбашир  — яхши янгилик олиб келган фарзанд.

 

Дилмурод  — нияти амалга ошган ота-оналар қўядиган исм.

 

Дилшод  — кўнгилларга қувонч келтирган бола.

 

Динор — тилла маъносида.

 

Довар  — подшоҳлик, ҳокимлик.

 

Довуд  — меҳрлилик, севувчилик, суюклилик, чин дўст;

 

Долим  — ўсувчи, улғаювчи, кўпаювчи.

 

Дони  — уқувлилик, эпчиллик.

 

Дониш  — билимлилик, донолик, олимлик.

 

Дономурод  — ақллилик, зийрак ўғил бўлсин деган ниятда берилган исм.

 

Дороб  — дор — дарахт; об — сув.

 

Достон  — овоза, шуҳратли, довруғ.

 

Дувлон  — Совуқ қишда т.уғилган фарзандга бериладиган исм.

 

Дурбек — инжу, марварид.

 

Душан  — душанба кунида туғилган чақалоқ.

 

Дўлоб  — адаштирилган, ўзга.

 

Дўнан — тўрт яшар от.

 

Дўсим  — “дўст”, дўстлик.

 

—Э—

 

Эттиназар  —   еттинчи фарзанд.

 

Евар  — ёрдам, кўмакдош.

 

Ёвон  —  сахрода туғилган фарзандга қойиладиган исм.

 

 

 

Ёдгор  — туғилишдан олдин ёки туғилгандан кейин отаси ёки онаси қазо қилган болаларга қўйиладиган исм.

 

Ёздонқул — мўғуллар Тангрини Ёздон деб аташган.

 

Ёзи — даштда, чўлда туғилган болага шундай исм қўйиш одати бўлган.

 

Ёрбой  — улфатли, дўстли, ҳамдамлик, эшлик.

 

-ж-

 

Жабин  — пешона, манглай.

 

Жаброил  — Пайғамбарларга Ҳудо ваҳий келтирадиган фаришта номи.

 

Жавдат  — мурувватли, ҳимматли, сахий; меҳр-шафқатли.

 

Жавдон  —  мангу, доимийлик;

 

Жавлон  — чиройли шахдам қадам ташловчи.

 

Жавод  — эҳсон, карамлилик, сахийлик, қўли очиқ.

 

Жавоншер  — шер йигит.

 

Жавоҳир  — бебаҳолик, қиммат.

 

Жавҳар  — қиммат тош, моҳият.

 

Жайҳун  — Амударёнинг қадимий номи;

 

Жалид  — пухталик, жанговарлик, шижоатлилик.

 

Жалолиддин  — дин улуғлиги, азаматлиги, дин масаласида азамат, кучли бўлсин.

 

Жамбул — қўрғон, қалъа.

 

Жамолиддин  — дин жамоли; дин баркамоллиги, равнақи.

 

Жанобиддин  — остона, бўсаға, даргоҳ,

 

Жарулло  — эълон, билдириш, овоза қилиш,

 

Жасур  — мард, жасоратли.

 

Жаъфар  — гўдак, фарзанд, фаришта.

 

Жаҳонгир  — дунёни запт этувчи, ғолиб, музафар.

 

Жобир  — синиқчи, яъни синган чиқанларни даволавчи.

 

Жовид  — абадий, мангу; туғилган гўдак узоқ яшасин деган ниятда шундай исм берилган.

 

Жонибек  —ёқимтой, бек бола.

 

Жонхўроз  —   қизил холи билан туғилган гўдак.

 

Жоҳид  — ҳаракатчанлик, тиришқоқлик.

 

Жумабой — жума куни туғилган.

 

Жунайдулло  — Бағдодда яшаган авлиёлар бирининг номи.

 

Журъат  — жасорат, шижоат.

 

Жўжи — кутилган бола, меҳмон.

 

Жўйбор  — катта дарёдек тўлиб оқсин деган маънода.

 

Жўра  — дўст, ҳамроҳлик.

 

-з-

 

Забий  — оҳун эркаги.

 

Забир  — маҳкамлик, мустаҳкамлик;

 

Забиҳулло  — Ҳудога аталган, садақа қилинган, қурбонлик.

 

Забур  — ёзилган, битилган.

 

Завқиддин  — завқли, лаззатли.

 

Зайд  — туҳфа, инъом ёки кўпайиш, қўшилиш

 

Зайнобиддин  — зайни (кўркам, зўзал, зийнат) сўзи билан боғлиқ.

 

Зайфулло  — зайф — қалбаки танга; меҳмон, мусофир.

 

Закариё  — Ҳудони эсда тутувчи.

 

Заки  — ақл, зукколик, тезфаҳмлик, сезгирлик, зийраклик.

 

Задриддин  — дин юраги.

 

Замон  — ўз даврининг фарзанди маъносида.

 

Зариф  — поклик, тозалик; нозикфаҳмлик, зийраклик,

 

Зафар  — ғолиб. Музаффар қилиш.

 

Заҳириддин  — беморлик, ранж, азоб, машаққат, паноҳ, посбон, иқбол.

 

Зиё  — нурлилик, равшанлик, ёрқинлик.

Зиёд  — умр зиёда, узоқ бўлсин деган ниятда шундай исм берилади.

 

Зийнатулло  — Ҳудо зийнати.

 

Зиннат  — зийнат сўзининг бошқача талафузи.

 

Зиёриддин  — Динга сиғинувчи маъносида.

 

Зиннат  — безанган, ороланган.

 

Зикир  — ёдлаш, хотирлаш.

 

Зобир  — чидамлилик, тоқатли; кучли;

 

Зобит  — забт этувчи, бошқарувчи.

 

Зоид  — ортиқ, зиёда.

 

Зоир  — зиёратчи.

 

Зокир  — Зикир исми ўзгарган шакли.

 

Зоҳид  — таркидунё қилган тақводор.

 

Зоҳир  — кўринган, кўримлилик, очиқлик, равшанлик.

 

Зубайр  — кучлилик, қудратлилик.

 

Зулфиддин  — диндаги жингалак сочли шайдоси.

 

Зулфиқор  — тешиб ўтувчи. Қилич.

 

Зуннун  — балиқ эгаси. Зуфар  — Зафар исмининг шаклан ўзгаргани.

 

Зуҳриддин  — Зоҳир исмининг ўзгарган шакли; диннинг кўриниши, ошкоралиги.

 

-и-

 

Ибод  — қуллар, бандалар;

 

Иброҳим  — халқлар отаси  маъносида.

 

Идибек — ҳайит куни туғилган болаш

 

Идрис  — ўқувчи, ўрганувчи. Тикувчилик, тўқувчилик, хат илми сингари.

 

Изом  — кўпликда: улуғлар, буюклар.

 

Изоҳиддин  — дин шарҳловчи, тушунтирувчи, талқин этувчи.

 

Изҳориддин  — дин ошкор қилувчи.

 

Икмол  — Камол исмининг шакли.

 

Икром  — иззатли, ҳурматли, эҳтиромли, обрў ёки тухфа.

 

Илёс  — Ҳудонинг кучи, қудрати ёки халқларнинг севимлиси.

 

Илим  — илм, билимдон бўлсин деган ниятда.

 

Илҳом  — руҳланишлик, жўш уриш; интилиш.

 

Имод  — таянчли, суянчли, тиргакли; мададли, ёрдамлик.

 

Имом  — бошловчи, этакчилик, олдинда турувчи

 

Имрон  — тирик, барҳаёт.

 

Инобиддин  — дин марҳамати, ҳиммати.

 

Иноят  — хайрихоҳ, кўмак, эҳсон.

 

Иноғом  — совға, ҳадя маъносида.

 

Инсоф  — яхши ниятда берилган исм.

 

Инъом  — Иноғом исмининг имловий жиҳатдан тўғри ёзилиши.

 

Ирис  — насиба, ота-онасининг насибаси.

 

Искандар  — жасурлик, мардлик, қўрқмаликс, довюрак ёки муҳофаза қилувчи.

 

Исломиддин  — диннинг кўрки, нақши, ҳусни.

 

Ислом  — мусулмон дин номи.

 

Исмат  — пок, бегуноҳ, маъсумлик.

 

Исмоил  — Худо эшитди.

 

Иео  — Иисус исмининг арабча шакли; бўялган.

 

Исомиддин  — дин тутқичи, мадали, кўмаги.

 

Исроил  — Ҳудо йўлида курашувчи.

 

Исрофил  — оловланувчи, шуъла сочувчи.

 

Истад  — умри узоқ бўлсин деган маънода изоҳланган.

 

Истам  — Эҳтимол кўп қийинчиликлар эвазига дунёга келган бола шундай номлашади.

 

Исфан  — исириқ, шамсия йилининг иккинчи ойи.

 

Исфаҳон  — қилич.

 

Ифтихор  — фахрли, ғурурли.

 

Иффатулло  — Ҳудонинг  покдомон бандаси. деган маънода. Исмнинг бошқа шакли уч- рамайди.

 

Ихлосиддин  — динга ихлосманд маъно- сида.

 

Ихтиёриддин  — дин иродаси.

 

Иқболиддин  — дин иқболи.

 

Иқрориддин  — динни тан олувчи.

 

— Й —

 

Йўлдошмуҳаммад  — бўлсин деган ниятда.

 

-К-

 

Кабир  — улуғ, улкан.

 

Калимулло  — Ҳудо билан сўзлашган.

 

Камол  — этук, мукамал, нуқсонсиз.

 

Камтар  — одобли.

 

Каримулло  — Ҳудонинг муруввати.

 

Каром  — саховатли, ҳимматли, олижанобли.

 

Кашшоф  — очувчи, кашфиётчи.

 

Келдиёр  — оилага дўст, ҳамдам келди.

 

Кибор  —  улуғ кишилар.

 

Киромиддин  — дин саховати, кароми.

 

Кишвар  — мамлакат, ўлка, вилоят.

 

Козим  — сабрлилик, чидамлилик, вазмин;

 

Комёр  — бахтиёрлик.

 

Комил  — мукаммаллик, бенуқсонлик, этуклик

 

Комрон  — бахт, саодат; мақсадга эришувчи; ҳокимлик, ҳукмронлик.

 

Кошиф  — кашф-этувчи, яратувчи.

 

Кубро  — улуғлик, улуғворлик; мағрурлик.

 

Кушанбой  — ҳаракатчанлик, тиришқоқлик, собитқадамлик.

-Л-

 

Лазиз  — ёқимтойлик, ширин бола.

 

Латиф  — мулойимлик, поклик, покизалик; мулойимлик, меҳрибонлик.

 

Лашкар  — айнан: қўшин.

 

Лутфиддин  — дин илтифоти, марҳамати.

 

Луқмон — билимдонлик, донолик.

 

-м-

 

Мавлавий  — олим, билимдонлик, донишмандлик.

 

Мавлон  — устоз, валенеъмат.

 

Мавриддин  — динга мос фурсатда, хосиятли кунда туғилган бола.

 

Мадад  — ота онасига мадад, кўмакдош.

 

Мадазим  — аслида Муҳаммадазим. Шу- нингдек, Мадайюб, Мадали, Мадалим, Мадамин,

Мадаҳмад, Мадбой, Мадариқ, Мадвали, Мадёр, Мадзиё, Мадзокир, Мадиёр, Мадзиё, Мадзокир, Мади (Маҳди ёки Муҳаммади), Мадикром, Мадисмон, Мадусмон, Мадисроил, Мадкомил, Мадназар ёки Матназар, Мадниёз ёки Матниёз, Мадолим, Мадомон, Мадрасо, Мадрасул, Мадраҳим,

 

Мадал — онг, ақл, фикр.

 

Мадор  — қувват, ёрдам бериш.

 

Маждуд  — хушбахт, саодатманд.

 

Мажид  — атоқли, шуҳратлилик, донгдорлик.

 

Мазбут  — маҳкамлик, мустаҳкамлик, ҳимоя остига олинганлик.

 

Мазда  — яратувчилик, бунёд этувчилик.

 

Мазид  — Мажид исмининг талаффузда ўзгаргани.

 

Мазҳар  — юзага чиқиш, намоён бўлиш, эришишлик, этишишлик.

 

Макорим  — яхшилик, гўзаллик.

 

Малик  — подшоҳ, ҳокимлик, қироллик.

 

Малҳамиддин  — дининг малҳами.

 

Мамад  — Муҳаммад. Шу тарздаги қисқартма отлар қуйидагилардир: Мамадазим, Мамадазиз, Мамадали, Мамадамин, Мамадбек, Мамадберган, Мамадберди, Мамадвали, Мамаддавлат,   Маматмусо ёки Матмусо, Маматолиб, Маматош ва ҳоказо.

 

Мамдуд  — узоқ умр.

 

Манзар  — юз, чеҳра.

 

Мансур  — устун турувчи, ғолиб, музаффарлик.

 

Марди  — ботирлик, мардлик, довюраклик.

 

Марзбон  — чегара соқчиси, элининг посбони.

 

Марҳабиддин  — диннинг мурувати, саховатли.

 

Масар  — виқор, одиллик.

 

Масъуд  — бахт , бахтиёрлик, саодатмандлик.

 

Матлаб  — исталган, орзу қилинган.

 

Матмирза — Муҳаммадмирза.

 

Махдум  — дин йўлида хизмат қилувчи; мартаба, обрў.

 

Махсум  — поклик, покизалик, софлик, гуноҳсизлик.

 

Махтум  — муҳрланган, мустаҳкам.

 

Маъди  — тўғри йўлда турувчи, адолатли.

 

Маъмун  — омонда, ҳимоя остидаги, ҳимояга олинган.

 

Маъмур  — 1. Бирон ишга буюрилган киши. 2. Обод.

 

Маъруф  — 1. Таниқлилик, билинган, машҳурлик, атоқли. 2. Ақлга мувофиқ, шароитга мос ва мақбул

ҳисобланган феъл-ҳаракат.

 

Маъқул  — арзийдиган, маъқул бўлган, орзу қилинган.

 

Машраб  — хосиятли, табиатли, хулқли, одатли, хислатли, майлли, равишлик.

 

Мақсад  — исталган, орзу қилинган.

 

Мақсум  — берилган, туҳфа қилинган.

 

Мақсур  — художўй, муқаддас, руҳан осойишга.

 

Маҳан  — гўзал, сулув, ҳусн соҳиби.

 

Маҳди  — тўғри йўл.

 

Маҳдум  — жаноб, хўжа, аслзода, диний пешво

 

Маҳкам  — мустаҳкамлик, қаттиқлик. Жони қаттиқ маъносида.

 

Маҳмуд  — мақталган, мақтовга сазовор.

 

Маҳрам  — сирдошлик, ҳамдамлик, меҳрибон дўст.

 

Маҳсуд  —   Мақсадли, иродали.

 

Маҳсун  — мустаҳкам, маҳкамланган, берк, ҳимояланган.

 

Менгазим  — Ҳудо берган холдор бола.

 

Мерган — ўқчи ёки қўнғирот уруғининг мерганча қабиласига мансуб.

 

Меросиддин  — диннинг мероси; бойлиги, давлати.

 

Меҳмон  — янги фарзанд маъносида бўлса керак.

 

Меҳриддин  — дин шарофати билан эришилган бола деб изоҳлаш мумкин.

 

Меҳтар  — бошлиқ, мансабдорлик.

 

Миад  — ваъдага вафо деб изоҳлаш мумкин.

 

Мидҳад  — мақташлик, мадҳ қилиш.

 

Миён  — ўрта, ўрталиқ, бел.

 

Мизроб  — нохун, қобилятли билимли.

 

Минобиддин  — аслида мийно. Диннинг нақши.

 

Минҳожиддин  — диннинг равшан, ёруғ йўли.

 

Миразиз  — иззатли мансабдор, амир.

 

Мирза  — котиб; илмли.

 

Мифтоҳиддин  — диннинг калити, очқичи; яъни шарҳловчиси.

 

Миқрозиддин  —   дин қайчиси.

 

Муаййид  — қувватловчи, мадад берувчи; мадад.

 

Мугашшир  — башоратчи.

 

Мубин  — очиқ, равшан.

 

Муборакулло  — Ҳудо муборак қилган.

 

Мубориз  — полвон; жангчи, курашчи.

 

Мубошир  — йўлбошчи, йўл кўрсатувчи.

 

Мударрис  — домла, муаллим, устоз.

Мудрик  — фаҳмли, фаросатли, зийрак.

 

Мужириддин  — диннинг таянчи, мададкори.

 

Мужоҳид  — дин йўлида курашувчи.

 

Музаффар  — ғолиб. Зафар қозониш.

 

Музоҳир  — ҳимоячилик, қўриқловчи, асровчи.

 

Музроб  — Мизроб исм  ўзгаргани.

 

Муиз  — иззат, ҳурмат кўрсатувчи.

 

Муин  — ёрдамчилик, кўмакчилик.

 

Мукдадил  — кучли, довюрак.

 

Мулла  —   билимдонлик, ўқимишли.

 

Мумтоз  — танланган, сараланган.

 

Мунзир  —   огоҳлантирувчидир.

 

Муниб  — тўғри йўлдан юрувчи

 

Муним  — мурувватли, раҳмдиллик.

 

Мунтажибиддин  — дин сайлангани.

 

Мунъим  — неъмат, ризқ-рўз берувчи, совғалар улашувчи.

 

Мурод  — мақсад, талаб.

 

Муртазо  — танланганлик, сайланганлик, суюкли, қадрли.

 

Муртоз  — нафсини тийганлик, ўзини тута олувчи, азобу-машаққатларга чидамли.

 

Муршид  — раҳбар, йўлбошчи, тўғри йўлга бошловчи,

 

Мусаддин  — дин ва шариат йўлида махкам турадиган.

 

Мусайяб  — эҳтиёткорлик, ҳушёрлик.

 

Мусаллим  — камтарлик ёки художўйлик.

 

Мусаммо  — исми билан туғилган.

 

Мусин  — пири бадавлат маъносида.

 

Мусир  — қатъий сўзли, лафзида турувчи.

 

Мусиф  — таърифловчи, мадҳ этувчи.

Муслим  — ислом динига бўйсунган, мусулмон, тақводор.

 

Муслиҳиддин  — динни ислоҳ қилувчи, янгиловчи.

 

Мусо  — яҳудийлар пайғамбари

 

Мустафо  — танланганлик, саралаб олинган.

 

Мустақим  — тўғри йўл.

 

Мусулмон  — ислом динига бўйсунган, эътиқод қилган,

 

Мутаваккал  — умидли, орзу қилинган.

 

Мутал  — Муталлиб исмининг қисқар гани; изловчи, ахтарувчи.

 

Мутасим  — Ҳудонинг паноҳида.

 

Муфаддал  — суюкли, қадрли.

 

Муфид  — яхшилик, яхшилик.

 

Муфиз  — файзли, баракали.

 

Муфлиҳ  —  сўзга уста.

 

Муфти  — шариат қоидаларини яхши биладиган.

 

Мухлисиддин  — дин  ихлосманди, динга содиқ;

 

Мухтор  — мустақиллик, эркинлик.

Мгид

Рассекречены документы о Горбачеве: невозможно поверить
рунеwслента

Люди, которые не стесняются на пляже: 50 фото, порвавших Сеть
стйлефоcус

Со дна Волги достали машину. Открыв ее, люди закричали от страха
пргазета

Удивительный вывод медиков: как онкология связана со свеклой
рунеwслента
 

Муъин  — ёрдамчилик, кўмакчи.

 

Муширбой —   ишора қилувчи, мийиғида кулувчи, маслаҳатчи.

 

Мушриф  — шов-шувли воқеа, баландлик, баланддан қарайдиган;

 

Мушфиқ  — шафқат , меҳрибонлик, марҳаматли.

 

Муқанна  — ниқобдор. Маълум белги ёки парда билан туғилган болага шундай исм қўйиш.

 

Муқбил  — бахт , иқбол , саодат.

 

Муқим  — турғун.

 

Муқрим  — мурувват, яхшилик, сахийлик, қўли очиқ.

 

Муқтазо  — Муртазо исмининг бошқа шакли.

 

Муҳаммад  — мақтовга лойиқ. Пайғам- баримизнинг исми.

 

Муҳиб  — дўст, йўлдош.

Муҳиддин  — динни қўлловчи, жонлантирувчи, динга гўзаллик, нафосат баҳш этувчй

 

Муҳриз  — ўз мақсадига интилувчи, собитқадам, ғолиб, энгилмас.

 

Муҳсин  —   марҳаматли, меҳрибонли.

 

Мўмин  — динни тил ва дил билан иқрор қилувчи.

 

-н-

 

Наби — пайгамбар, Ҳудонинг элчиси.

 

Набиҳ  — ҳушёрлик, сезгирлик.

 

Набот  — ширин, ёқимтойлик.

 

Наввот  — амалдорлик, мансабдорлик; ўринбосарлик.

 

Навдор  — ноёб тухфа.

 

Навид  — севинч, хушхабарлик.

 

Навкар  — дўст, ўртоқ ёки қўриқчи, аскар, хизматкор.

 

Навоий  — зиёли оилаларда ҳазрат Алишер Навоийнинг номини янги туғилган гўдакка қўйиш одати бор.

 

Навол  — совға, эҳсон қилиш.

 

Наврўз  — қадимий исмлардан бири. Наврўз кунида туғилган гўдакларга шундай исм қўйиш одати бор.

 

Навфал  — тортиқлик, совға, эҳсонлик.

 

Навқон  — буғдой бошоғи.

 

Надим  — яқин дўст, суҳбатдош, сирдошлик.

 

Нажаб  -ҳазрати Алий дафн этилган шаҳар номидан олинган.

 

Наждат  — жасур, қўрқмас, мард.

 

Нажиб  — олижаноблик, олийҳимматлик; поклик, виждонлилик;

 

Нажим  — юлдуз.

 

Назар  — Ҳудо ёки авлиёлар назари билан туғилган бола.

 

Назифулло  — Ҳудонинг беғубор, покиза бандаси.

 

Назиҳулло  — Назифулло исмининг маъносида ёки шу исмнинг ўзгарган шакли бўлиши мумкин.

 

Назрулло  — Ҳудога назир қилинган, садақа қилинган бола.

 

Наим  — бахт, омад, саодатмандлик.

 

Наймаи — ўзбекларнинг найман уруғига мансуб бола.

 

Намоз  — эҳтимол ибодат пайтида туғилган болага шундай исм қўйилган.

 

Наримон  — эҳтимол нурииймон бўлиши мумкин.

 

Нармин  — мулойимлик, юмшоқлик, ҳалим.

 

Насибулло  — Ҳудонинг насибаси.

 

Насим  — энгил шабада, тонг шамоли.

 

Насриддин  — диннинг ғолиблиги, диннинг зафари.

 

Нафиғулло  — Ҳудонинг яхшиликлар қилувчи бандаси.

 

Нақиб  — оқсоқоллик, бошлиқлик, йўлбошчилик;

 

Наҳан  — улканлик, улуғлик, ботирлик, ғолиблик, баҳодирлик.

 

Наҳриддин  —  диннинг булоғи деб изоҳлаш мумкин.

 

Некбахт  — толеи баланд

 

Неъмат  — насибали, ризқ-рўзли

 

Ниёз  — 1. Ҳудодан илтижо қилиб олинган бола

 

Низом  — тартибли, интизомли.

 

Нишон  — баданида бирон белги билан туғилган.

 

Ният  — орзу, мақсад.

 

Новқат — навқирон, навжувон.

 

Нодим  — ҳамдамлик, ҳамсуҳбатлик, дўстлик.

 

Нодир  — камёблик, ноёблик, бебаҳолик, тенгсизлик.

 

Ноиб  — ўринбосарлик, кўмакчилик, ёрдамчилик.

 

Нор  — баданида қизил хол ёки қизил белгиси билан туғилган.

 

Норин — мўғул қабиласининг норин уругига мансуб бола.

 

Носир  — кўмакчилик, ёрламчилик ёки ғолиб, музаффар.

 

Ношир  — айнан: китоб чиқарувчи.

 

Ноҳид  — ёруғ юлдуз, Зуҳро саёраси

 

Нур  — ёғду, зиёлик, равшанлик

 

Нусрат  — ғолиблик, музаффарлик.

 

Нуҳ  — аслида Нуҳо — ақл, хирад, зеҳн.

 

Нўғай — нўғай халқи номидан.

 

-о-

 

Обид  — тоат-ибодат қилувчи, тақводор.

 

Обираҳмат  — шифобахшлик, муқаддаслик, хосиятли сув.

 

Обод  — кам-кўстсиз, фаровон.

 

Овшарбой  — ўғуз уруғини форслар афшар дейдилар.

 

Огаҳ  — билағон, ақлли, зийракли.

 

Одам  — қизилранг тупроқ.

 

Одил  — ҳақгўй, адолатли, инсофли, тўғри, ҳалол.

 

Одина  — жума куни туғилган болага шундай исм қўйиш расм бўлган.

 

Озар  — олов.

 

Озод  — эркинлик, ҳурлик, ҳолилик.

 

Оязим  —  улуғ.

 

Олим  — билимли, билимдонлик, донишмандлик.

 

Оллоёр  — Ҳудога дўст, Ҳудо қўлласин деган маъноларда.

 

Олтиёр  — олдинги фарзандларга эш бўлиб туғилган бола.

 

Олтой  — улуғ, юксак, баланд.

 

Омад  — толеи баланд.

 

Омон  — омон бўлувчи, нажот топувчи.

 

Ориф  — билимдонлик, ақлли, доно ёки художўй.

 

Осим  — қўриқланган, ҳимояланган, муҳофаза қилинган, хавфсиз.

 

Осиф  — шиддатли бўрон.

 

Осмон  — бу  осмондек тиниқ ва баланд бўлсин.

 

Остон  —  остона, бўсаға.

 

Отавали  —  валий бир мўйсафиднинг дуосидан кейин туғилган бола.

 

Офиятулло  — соғлик, соғайиш; тинчлик.

 

Ошиқ  — ҳаётни севувчи.

 

Оқдавлат  — пок, тоза. оиладаги иккинчи болага шундай исм қўйиш одати бўлган.

 

Оқлимирза  — ақлли мирза йигит.

 

-п-

 

Паём -хабар, дарак;

 

Пайшанба  — халқ ўртасида пайшанба куни хосиятли деган тушунча бор.

 

Панжи  — оиладаги бешинчи болага берилган исм.

 

Паноҳиддин  — диннинг паноҳида, дин нажот берувчи.

 

Парвез  — ғолиб, музаффарлик, энгилмаслик.

 

Парда  — ўз пардаси (кўйлаги) билан туғилган бола.

 

Парпи  — аслида фарфи — нафис, мулойим, юмшоқ табиатли.

 

Партов  — аслида “партав”; нурли, нур сочувчи.

 

Паҳлавон  —  ён, биқин, қанот.   зўр, кучли, қудратли;

 

Пешавор  — ҳунармандлар сардори.

 

Пешдод  — одил, ўтмишдан даракчи, хабарчи, олдиндан.

 

Пирназар  — пирлар назар қилсин деган.

 

Поён  — қатор қиз тугилгандан кейин тугилган ўгилга берилган исм.

 

Полвон  — кучли, қудратли, баҳодир.

 

Полиёр  — покиза дўст, покизаликка мойил.

 

Порсо   — ўзини тиювчи, тақводорлик, художўйлик.

 

Пурдил  — мардлик, ботирлик, довюраклик.

 

Пўлат  — мустаҳкам маъдан.

 

-Р-

 

Раббимқул — Ҳудонинг қули, бандаси.

 

Раби  — тўртинчи болага бериладиган исм.

 

Рабиб  —  ўгай, ёт.

 

Равзиддин  — диннинг боғи, бўстони.

 

Равнақ  — жилоланган, тароватли;  гуллаб-яшнаган.

 

Равшан  — ёруғ, шуълали; тиниқ, беғубор; ғамсиз.

 

Ради  — сайланган, танлаб олинган.

 

Ражаб  — ҳижрий йилнинг  тўр- тинчи ойида туғилган бола.

 

Ражи  — умид, тилак.

 

Раззоқ  — ризқ берувчи.

 

Разин  — маҳкам, мустаҳкам, қатъий; муҳим; муътабар.

 

Размин  — уруш, жанг, ғавғо. “

 

Раис  — бошлиқ, раҳбарлик, сардорлик, этакчилик.

 

Раиф  — меҳрибонлик, шафқатлилик, раҳмдиллик.

 

Рамазон  — қамарий йил ҳисобининг тўққизинчи ойида туғилган болага шундай исм берилади.

 

Рамал  — мумтоз шеъриятдаги аруз вазнининг бир кўриниши;

 

Рамз  — белги, ишора; тимсол.

 

Рами  — ўқчи, мерганлик.

 

Рамил  —   тилсим эгаси, сирларни очувчи фолбин.

 

Расим  — йўл-йўриққа, қоидалар риоя қилувчи ёки рассом.

 

Расиф  — чидамли, маҳкамлик, мустаҳкамлик.

 

Расих  — мустаҳкамлик, маҳкамлик, пишиқлик, чидамлилик.

 

Расо  — мукаммал, камолга эришган.

 

Расул  — элчи.

 

Ратиб  —  беғуборлик, тароватли.

 

Рауф  — мулойимлик, шафқатлилик, раҳмдиллик.

 

Рафаел  — юксаклик, олийлик, улуғлик, таниқли, машҳурлик.

 

Рафи  — Рафаел исмининг араб тилидаги кўриниши.

Рафид  — ёрдамчилик, кўмакчилик.

 

Рафиқ  — дўстлик, ҳамдамлик.

 

Рафъат  — улуғлик, юксаклик, буюклик.

 

Рафқат  — дўстлик, ҳамроҳлик, ҳамсафарлик;

 

Рахшон  — порлоқлик, нурлилик.

 

Рашид  — тўғри йўлдан юрувчи.

 

Рашодат  — мард, жасур, жасоратли.

 

Рашшод  — Рашид исмининг айнан маъноси.

 

Рақоқул — озод бўлган қул.

 

Рағиб  — тилаб олинган бола.

 

Раҳиб  — мурувватлик, марҳаматлик, олижаноблик.

 

Раҳим  — меҳрибонлик, марҳаматлилик

 

Раҳмат  — меҳрибонлик, марҳаматлик.

 

Раҳмон  — ўта меҳрибонлик.

 

Ривожиддин  — дин ривожи, дин  равнақи.

 

Риёзиддин  — дин бўстони, дин боғи деб аташ мумкин.

 

Ризо  — розилик, маъқуллик; тобе.

 

Ризқиддин  — диннинг ризқ-насибаси боласи.

 

Рифъат  — улуғ, юксак.

 

Рихситилла  — тилладек қиммат, қадрли.

 

Робиддин  — диний тақвимнинг тўртинчи ойида туғилган бола.

 

Рожи  — аслида рожиҳ — ортиқ, зиёда,

 

Роиз  — тарбия қилувчи, ўргатувчи;

 

Ройиқ  — латифлик, зебо.

 

Роқиб  — посбонлик, ҳимоячилик.

 

Роқий  — олға интилувчи, ўсувч.

 

Роқим  — хат ёзувчи; саводхон, билимдон.

Роҳатали  — ҳузур-ҳаловатда яшасин.

 

Рубиддин  —  дин қуроли.

 

Рукнойиддин — устун, таянчли; дин таянчи.

 

Руслан  — арслон шер.

 

Рустам  — улкан гавдали, қудратли, довюраклик, баҳодирлик.

 

Рухсат  — Ҳудо розилиги билан дунёга келган бола.

 

Рушди  — ўсувчи, улғаювчи, камолга этувчи;

 

Руҳиддин  — диннинг руҳи.

 

Рўзатилла — рўза ойида туғилган бола.

 

Рўзбеҳ  — бахт, толеи баланд.

 

Рўзбон  — подшоҳни қўриқловчи посбон; лашкарбоши, саркарда.

Рўзим  —  ризқ.

 

-с-

 

Сабоҳиддин  — дин тонги.

 

Сабриддин  — диннинг сабр-тоқатли кишиси.

 

Саврон  — шамсия йил ҳисобининг иккинчи ойи  апрел да туғилган бола.

 

Сададдин  — диннинг тўғрилиги.

 

Садар  — тўгри, адолатли.

 

Садибой — соддалик, покизали.

 

Садид  — маҳкамлик, мустаҳкам, иродали.

 

Садомат  — зарбали, савлатли.

 

Садр  — баланд мартабали, мансабдор.

 

Саид  — бахтли, саодатли.

 

Саин — энг аъло, шуҳратли, шавкатли.

 

Санр  — оташли, оловли.

 

Сайид  — айнан: эга, хўжа; бошлиқ, раҳбар.

 

Сайим  — рўзадор.

 

Сайфи  — қилич, шамшир.

 

Салаватулло  — Ҳудонинг муруввати.

 

Салим  — соғлом.

 

Салмон  — беозорлик, мулойимлик, ювошлик.

 

Салом  — тинчлик, соғлиқ, омонлик.

 

Салор  — йўлбошчи, саркарда.

 

Салоҳ  — рост, тўғри, ҳалол; ҳақгўй.

 

Самандар —   ўтда ёнмайдиган.

 

Самар  — ҳосил, натижали, мевали.

 

Сами  — эшитувчилик, тингловчилик,

 

Самим  — самимийлик, оқкўнгиллик, софдиллик.

 

Самин  — қадрли, қиммат,  азиз.

 

Самир  — суҳбатдош.

 

Самит  — сокинлик, осойишталик, осудалик.

 

Сангин  — тошдек мустаҳкам.

 

Санжар  —   санчмоқ.  шиддатли, ўткир.

 

Саноқул — мадҳ айтувчи, мақтовчи банда.

 

Санъат  — чиройли ҳунарлар эгаси.

 

Сарвар  — йўлбошчи, бошлиқ, раҳнамолик.

 

Сарват  — бой.

 

Сардор  — этакчилик, бошлиқ.

 

Сафар  — сафар ойи (мусулмонлар тақвимининг иккинчи ойи)да туғилган.

 

Сафиулло  — Ҳудонинг танлагани, сайлагани.

 

Сафо  — тиниқлик, покизалик

 

Сахибой — қўли очиқ, жўмард.

 

Саъди  — бахт, саодат, омад.

 

Саҳмон  — ризқ-рўзли, насибали.

Саҳобиддин  — ҳамфикр диндошлар; саҳобий сўзидан.

 

Сибъатулло  — Ҳудонинг хоҳиши  билан дунёга келган бола.

 

Сиддиқ  — тўғри сўз, софдил, ростгўй.

 

Синдор  — ёшлик, навқиронлик, бўз бола.

 

Сино  — донишмандлик, ҳакимлик.

 

Сирож  — ёруғ, нурли, чироқли.

 

Сифатулло  — Ҳудо сифатларининг намоён бўлиши деб изоҳлаш мумкин.

 

Соат  — яхшилик, хосиятли вақтда туғилган.

 

Собир  — сабр, тоқат.

 

Собит  — мустаҳкамлик, маҳкамлик.

 

Содир  — асли садр сўзидан. Бошлиқ, раҳбар.

 

Содиқ  — чин дўст.

 

Соиб  — Эга, хўжайин.

 

Солиҳ  — пок, ҳалол, покиза.

 

Сотир — халоскорлик, ҳимоя қилувчи ёки халос қилинган.

 

Соқи  — соғ, соғлом, сезгир, зийрак.

 

Соҳиб  —  тўгри талаффузи.

 

Сувон  — эгов.

 

Сулаймон  —ҳимояланган, берк, муҳофазага олинган,

 

Султон  — ҳукмдор.

 

Суннат  — йўл, одат, удум, таомил ёки суннати ўзи билан туғилган бола.

 

Сурхоб  — лаъл тоши.

 

Сурхон  — тўй, базм, шодлик; қўрғон, қалъа.

 

Суръат  — чаққон, эпчил.

 

Суғро  — кенжагой бола.

 

Суҳроб — қизил ёғду; лаъл, ёқут.

 

Сўфи  — қавмни намозга чорловчи тақводор.

 

-т-

 

Табибулло  — айнан: Ҳудонинг табиби.

 

Таваккал  — тақдири Ҳудога топширилган бола.

 

Тавалло  — Ҳудодан илтижо қилиб олинган бола.

 

Тавсан  — арғумоқ, тўпичоқ.

 

Тавфиқ  — ёмон ишлар ва одатлардан ўзини сақлайдиган бола.

 

Тавҳид  — бирлик, ягонал. Ҳудога сиғиниш.

 

Тавҳир  — эҳтиром, ҳурматга сазовор.

 

Такмил  — мукаммал, бенуқсон.

 

Талъат  — чиройли, соҳибжамол маъно- сида.

 

Тансиқ  — ноёблик, нодирлик; ёки болага ташна оилада туғилган чақалоққа шундай исм қўйилган.

 

Тарзабон  — гапдонлик, сухандонлик, нотиқлик.

 

Тархон — турли мажбуриятлардан (солиқлардан) озод қилинган.

 

Тилла  — олтиндек қимматли.

 

Тожи  — бирон хол билан туғилган бола.

 

Тоиб  — тавба қилувчи, иститфор айтувчи банда.

 

Тоир  — қуш; парвоз қилувчи, юксакликка кўтарилувчи.

 

Тойиб  — покизалик, озодалик.

 

Толиб  — билим изловчи, билим ихлосманди.

 

Тоқиддин  — дин таянчи, дин мустаҳкамловчи.

 

Тоҳир  — таҳоратли, покизалик; беғуборлик.

 

Туман — минг, кўпайсин.

 

Туроб  — хок, тупроқ.

 

Туҳфат  — совға, эҳсон.

 

Тўфон  — кучли сув тошқини пайтида туғилган болага шундай исм берилган.

 

-у-

 

Убай  —   қул, қул бола.

 

Угур  — бахт, саодатмандлик, иқболи баланд.

 

Узайр  — куч, қудрат, кўмакчилик.

 

Улфат  — барчага дўст бўлсин деган ниятда.

 

Умар  — барҳаёт, яшовчи.

 

Умид  — орзу қилинган, кутилган.

 

Умир  — умри билан берган бўлсин.

 

Уммат  — халқ,  жамоа, тоифа.

 

Умрон  — ободлик, фаровонлик, маъмурлик.

 

Урфон  — аслида Ирфон; билимли, маърифатли.

 

Усмон  — синган-чиққанларни даволовчи табиб.

 

-Ф-

 

Фавзи  — ғолиб, музаффар, энгилмас.

 

Фадл  — олижаноб, олийҳиммат.

 

Фазли  — марҳамат, инобат, ҳиммат, ор- тиқлик, устунлик, этуклик.

 

Файз  — ёқимли, мулойим; жозибали, •1 кўркам.

 

Файёз  — олийҳиммат, меҳрибон.

 

Фараж  — нажот топган.

 

Фарбуд  — тақводорлик.

 

Фарвардин  — айнан: баҳор.

 

Фардис  — нурсимон, нурмонанд.

 

Фарёб  — бахт, иқболи баланд.

 

Фарзиддин  — дин фарз деб билувчи.

 

Фарид  — яккалик, ёлғиз, ягона;

 

Фармон  — буйруқ, амр. Ҳудонинг иродаси.

 

Фародис  — жаннат боғлари, жаннат фарзанди.

 

Фароҳиддин  — дин ривожи, иқболи ёки маъмурлиги.

 

Фарроҳ  — шукуҳли, шон-шавкатли, донгдор.

 

Фаррух  — бахтли, бахтиёр.

 

Фаруқ  — яхши-ёмонни фарқловчи.

 

Фархиддин  — дин ато қилган шодлик.

 

Фарҳид  — зийраклик, зукколик, фаросатли, сезгир.

 

Фасиҳ  — хушсухан, сўз устаси, нотиқ.

 

Фасл  — вақт, замон, давр.

 

Фаттоҳ  — ғолиб, музаффар.

 

Фатҳ  — диннинг ғолиблиги, устунлиги.

 

Фахри  — ғурур, ифтихор.

 

Фаҳмиддин  — динни фаҳмловчи.

 

Фикрат  — идрокли, ақлли.

 

Фирдавс  — саккизинчи жаннатнинг номи; боғ, кўкаламзор.

 

Фируз  — қимматбаҳо маъдан тош.

 

Фитрат  — ақлу фаросатли, доно.

 

Фозил  — билимдон, доно, донишманд.

 

Фоиқ  — улуғвор, юксак.

 

Форобий  — зиёли оилаларда улуғ олим Форобий номига нисбат берилган.

 

Фотиқ  — шифо оладиган.

 

Фотиҳ  — энгилмас, музаффар, ғолиб.

 

Фуад  — дил, қалбли, ақлли, фаросатли.

 

Фузаил  — одобли, яхши хислатди; инсофли, адолатли;

 

Фузул  — айнан: сергап. Истилоҳий маънода нотиқ

 

-Х-

 

Хабир  — хабар берувчи; билувчи, билимли, доно.

 

Хазин  — айнан: хазина; бой, бадавлат.

 

Хазорбой — олижаноб, аслзода.

 

Хазри  — шаҳарлик, шаҳарда туғилган.

 

Хайём  — чодир тикувчи, чодир ясовчи уста.

 

Хайри  — яхшилик қилувчи.

 

Халил  — дўст, суюкли.

 

Халиф  — ўринбосар, меросхўр.

 

Ханжар  — ханжардек ўткир бўлсин деган маънода.

 

Харрос  — ҳақгўй, адолатли.

 

Харрот  — ўймакор уста, наққош.

 

Хаспўлат  — аъло навли пўлат.

 

Хатиб  — ваъзгўй, ваъзхон.

 

Хафс  — арслон, йўлбарс.

 

Хидир  — асли Хизр ёки Хизир, яшил дегани.

 

Хирмон  — ғалла хирмонланган пайтда тугилган бола.

 

Хирожиддин  — дин ҳақи.

 

Хислат  — яхши фазилатли, хосиятли.

 

Ховар  — кунчиқиш, шарқ.

 

Хожа  — ҳурматли, эътиборли ёки хўжайин.

 

Хол  — баданида хол билан тугилган бола.

 

Холид  — абадий яшайдиган; умри узоқ.

 

Холис  — самимий, беғараз, софкўнгил.

 

Холиқ  — бунёдкор, ижодкор.

 

Хоназим  — буюк хон.

 

Хуббим  — ёқимтой, яхши.

 

Хурдак  — ҳунарманд дегани.

 

Хурдод  — Эронда истеъмолда бўлган қамарий йилнинг иккинчи ойи

 

Хуррам  — шод, шодмон, хурсанд, хуш- кайфият.

Хурсанд  — шод, бахтиёр.

 

Хуршид  — қуёш.

 

Хушбахт  — саодатманд.

 

Хўжа  — соҳиб, жаноб.

 

-ч-

 

Черикбой  — аскар, қўшин, лашкар.

 

Чеҳразод  — гўзал, зебо, аслзода.

 

Чилтон  — қирқта ажралмас руҳ.

 

Чингиз — буюк, қудратли.

 

Чинор  — умри чинордек узун бўлсин.

 

Чори  — оиладаги тўртинчи фарзанд ёки Чориёрларга нисбат берилган.

 

Чуст  — чаққон, моҳир.

 

Чўлпон — тонг юлдузи, ёруғ юлдуз.

 

Чўпон  — қўйчувон.

 

-Ш-

 

Шаввоз  — азаматлик, жасурлик, довюрак.

 

Шавкат  — шараф, шонли, куч.

 

Шавқиддин  — дин завқи, дин бахш этадиган завқ.

 

Шайх  — аслида қари, кекса, оқсоқол.

 

Шамси  — қуёш.

 

Шамшир — тиғ. Қиличдек кескир ва ўткир йигит бўлсин.

 

Шамшод  — дарахт номи.

 

Шараф  — ор, номус, обрў, ифтихор, фахр.

 

Шариф  — муқаддас, азиз.

 

Шафқатулло  — Ҳудо раҳмати билан дунёга келган бола.

 

Шаҳар  —  шаҳарга келганда туғилган болага шундай исм берилган.

 

Шаҳбоз  — шунқор, лочин.

Шаҳвор  — шоҳона, шоҳларча.

 

Шаҳир  — маълум, таниқли.

 

Шаҳоб  — нурли юлдуз.

 

Шаҳсувор  — чавандоз.

 

Шер  — шердек қудратли, жасур, қайтмас.

 

Шиддат  — тезкор, гайратли.

 

Шижоат  — ғайрат, жасур.

 

Шиор  — мақсад, орзу, ғоя.

 

Шиҳоб  — шаҳоб сўзининг ўзгаргани.

 

Шо  — аслида шоҳ, ҳукмдор.

 

Шоддил  — қувноқ, бахтиёр.

 

Шоир  — шеър ёзувчи;

 

Шоиф  — кўрувчи, танувчи, зийрак, сезгир.

 

Шоиқ  — жуда яхши, аъло;

 

Шойбек  — кучли, қудратли.

 

Шокир  — фарзанд берганига Ҳудога шукрона маъносида.

 

Шокуҳ  — савлатли, кўркамлик, ҳашаматли.

 

Шоми  — чироқ, шам.

 

Шомил —  Худо эшитган.

 

Шоҳид  — гувоҳ;

 

Шуайб  — шох, бутоқ.

 

Шужо  — мардлик, қўрқмаслик, жасур.

 

Шукур  — Худодан миннатдорлик.

 

Шуҳрат — машҳурлик; шон-шавкат.

 

Шўра  — жаноб, бошлиқ.

 

 

 

Эзид  — Ҳудо, Тангри, Худо.

Элдор  — қабила, элат бошлиғи;

 

Эмин  —  тинч, осойишта.

 

Эран  — мард, жасур; эр, ўғлон.

 

Эшон  — айнан: у киши; катта одам.

 

-ю-

Юнус  — каптар дегани.

 

Юсуф  — ўсган, кўпайган.

 

-я-

 

Яздон  — Ҳудо, Тангри.

 

Ямин — ўнг қўл, ўнг томон.

 

Ятим  — танҳо маъносида.

 

Яҳё  — мурувватли, очиққўл; хушхулқ.

 

-у-

 

Ўрда  — уй, панажой; ҳукм- дор саройи; лашкаргоҳ; кўпчилик, тўп, тўда.

 

Ўрхон — улғайиш, ўсиш.

 

Ўғлон — ботирлик, мардлик, шаҳзода.

 

-қ-

 

Қавомиддин  — устун, устивор.

 

Қавий  — куч, қувват.

 

Қавс  -шамсия йилининг қавс ойида туғилган бола.

 

Қадам  — қадами қутлуғ бўлсин деган маънода.

 

Қадим  — қадимият қадриятларини қадрласин деган ниятда.

 

Қадр  — динни қадрловчи.

 

Қайс  — муқояса қилиш, чоғиштириш.

 

Қайсар  — Бу исмнинг келиб чиқиши кезар номи билан боғлиқ.

 

Қайюм  — абадий мавжуд.

 

Қаландар  — таркидунё қилган одам.

 

Қалмоқ — ўзбекларнинг қалмоқ уруғи- га мансуб бола.

 

Қамар  — ой.

 

Қамбар  — тўрғай.

 

Қаҳрамон  — ўзбекларда қарамон уруғи ҳам бор.

 

Қиём  — этилиш, офтобнинг тиккага келган пайти.

 

Қиёс  — бу исм ёлғиз айтилмайди;

 

Қобил  — истеъдодли, қобилиятли; кучли, қудратли;

 

Қози  — ҳакам.

 

Қозоқ  — қозоқлар орнсида туғилган ёки кўриниши қозоқбашара болага шундай исм берилган.

 

Қоим  — турғун, қоим, мустаҳкам;

 

Қора — кучли, қудратли, полмои.

 

Қори  — қироат қилувчи.

 

Қосид  — хабар этказувчи.

 

Қосим  — тақсимловчи.

 

Қоҳир — забардаст, кучли;

 

Қубод  — ҳукмдор, подшоҳ.

 

Қувват  — кучли, чидамли.

 

Қувомиддин  — диннинг ҳақиқатгўй, адолатли кишиси бўлсин деган ниятда.

 

Қуддус  — пок, покиза, бегуноҳ, муқаддас, азиз.

 

Қудрат  — қувватли, кучли, қодир.

 

Қул — араб тилидаги “қул” сўзи “айт” деган маънони билдиради,

 

Қулфиддин  — диннинг маъноларини шарҳловчи олим.

 

Қурбат  — яқинлашиш, этишиш.

 

Қурбон  —  қурбон ҳайити кунида туғилган бола.

 

Қурбуға  — кучли, қудратли, жасур;

 

Қурон  — оиладаги учинчи болага бериладиган исм.

 

Қутбиддин  — диннинг асоси, таянчи.

 

-ғ-

 

Ғайбиддин  — айнан: диннинг пинҳонийлиги, яширин сири;

 

Ғайни  — кўп деган маънода.

 

Ғайрат  — меҳнатсевар деб изоҳлаш мумкин.

 

Ғалил  — орзиқиб кутилган бола.

 

Ғани  — бой, бадавлат.

 

Ғариб  — ғарибона илтижо билан тилаб олинган бола деб изоҳлаш мумкин.

 

Ғафур  — гуноҳларни кечирувчи, раҳмдил, марҳаматли, мағфиратли.

 

Ғиёс  — фарёд, овоза, куч, таянч.

 

Ғози  — ғолиб, музаффар.

 

Ғойиб  — кўринмайдиган, яширин, махфий.

 

Ғолиб  — энгилмас, музаффар, энгувчи.

 

Ғулом  — 1. Қул. 2. Фарзанд, ўғил.

 

Ғуфрон  — кечирилган, гуноҳсиз бола.

 

Ғўнон — икки-уч ёшли той.

 

Ҳабиб  — суюкли, қадрдон, дўст.

 

Ҳабил  — шамол, эл. Одам алайҳиссаломнинг ўлдирилган ўғли ҳам Ҳабил

 

Ҳадис  — ҳикоя, ривоят;

 

Ҳаёт  — тириклик, умр, барҳаётлик; соғлик, омонлик.

 

Ҳазрат  — юқори даражадаги, мартабали.

 

 

Ҳайбат  — буюклик, шукуҳли, виқорли.

 

Ҳайдар  — арслон; жасур, довюрак, қудратли.

 

Ҳайит  — ҳайит куни туғилган болага шундай исм берилган.

 

Ҳайрат  — айнан: ҳайратланиш, таажжуб.

 

Ҳаким  — билимдон, ақлли, доно, донишманд.

 

Ҳалим  — мулойим, меҳрибон.

Ҳамдам  — дўст, ўртоқ.

 

Ҳамза  — ўткир, аччиқ, куйдирувчи,

 

Ҳамид  — мақтовчи, мадҳ этувчи.

 

Ҳаммод  — улуғловчи, мадҳ этувчи ёки ҳурматга лойиқ.

 

Ҳамро  — йўлдош, эш, ҳамдам ёки қирмизиранг.

 

Ҳанжар  — аслида Ҳанжор; йўл, қоида, расмрусум, равиш.

 

Ҳарис  — ўта берилган, мафтун, маҳлиё бўлган.

 

Ҳасан  — яхши, тузук; чиройли, соҳиб- жамол.

 

Ҳафиз  — ҳимочи, қўриқловчи, ўз паноҳида асровчи.

 

Ҳашмат  — иззат-ҳурматли, шону шавкатли.

 

Ҳақ  — ҳақиқат, рост, адолат.

 

Ҳидоят  — тўғри йўлга бошловчи, тўғри йўл топувчи.

 

Ҳилолиддин  — диннинг янги, кўркам ойи.

 

Ҳиммат  — олижаноб, саховат.

 

Ҳисом  — қилич, шамшир, тиғ.

 

Ҳифзиддин  — динни асровчи, динни муҳофаза қилувчи.

 

Ҳоди  — тўғри йўл кўрсатувчи.

 

Ҳожи  — зиёратчи, сиғинувчи.

 

Ҳозиқ  — моҳир, билимдон; итоаткор, ёввош.

 

Ҳоким  — ҳукмрон, бошлиқ, йўлбошчи, раҳбар.

 

Ҳомид  — шукур қилувчи, қаноат қилувчи, сабр-тоқатли.

 

Ҳомил  — айнан: кўтариб юрувчи, элтувчи.

 

Ҳорун  — яҳудийча Аорон исмидан олинган ва араб талаффузида Ҳорун.

 

Ҳосил  — мева, самара, натижа.

 

Ҳотам— сахий, қўли очиқ, олийҳиммат.

 

Ҳошим  — майдаловчи, ушатувчи; нон синдирувчи.

 

Ҳуббим  — “хуб” — чиройли, ёқимли сўзидан.

 

Ҳувайдо  — белгили, ошкора, равшан, аниқ.

 

Ҳужжат  — ишончли қоғоз.

 

Ҳузур  — осойишталик, осудалик, роҳат, фароғат.

 

Ҳумойиддин  — дин ато қилган бахт,  дин саодати.

 

Ҳумом  — қавм ёки бирон уруғнинг бошлиғи.

 

Ҳумоюн  — қутлуғ, муборак, ноёб, тенгсиз.

 

Ҳунар  — истилоҳий маънода ёки яхши ният билан ҳунар эгаси.

 
Ҳурмат  — иззат. маъносида.

 

Ҳурулло  — Ҳудонинг эркин бандаси.

Ҳусайн  — Ҳасан исми билан бир хил маънода.

Ҳусн  — чирой, гўзаллик.