Тарих китобларида ҳазрати Умарнинг (р.а.) фатҳ этилган Қуддус шаҳрига кириб боришлари шундай тасвирланган: Қуддусликлар «халифангиз келсагина шаҳарни сизларга топширамиз», дейишади. Ҳазрати Умар (р.а.) бир туя, бир хизматкор билан Мадинадан Қуддусга равона бўладилар. Камтарликни қаранг. Дунёнинг ярмини бошқариб турган амир хоҳлаганида аркони давлат билан, асъасаю дабдаба билан йўлга чиққан бўларди. Аммо унинг хизматкордан бошқа кузатувчи йўқ, қўриқчиси йўқ, қилич-қалқон, ўқ-ёй йўқ.

Савбон розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам намозни тугатсалар, уч марта «Астағфируллоҳ», деб сўнгра:

Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам айтдилар: "Кимки ўн икки ракаат зуҳо намози ўқиса, Аллоҳ унга жаннатда олтиндан бир қаср бино қилгайдир".

Эндигина олти ёшга тўлган ўғлимнинг берилиб расм чизаётганини кўриб қизиққанча ёнига бордим:
-Ўғлим ниманинг расмини чизяпсан?
-Сизни, ойимни ва ўзимни, — нигоҳларини менга қадади у.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Саълаба розияллоҳу анҳунинг жанозасида оёқ учида юрган эканлар…

Саълаба розияллоҳу анҳу бир умр Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг хизматларида бўлган саҳобалардан эди. Бир куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уни бир юмуш билан бир жойга юбордилар. Саълаба розияллоҳу анҳу бир ансорий яшайдиган уйнинг олдидан ўтаётиб, ногаҳон ичкарида бир аёлнинг ғусл қилаётганига кўзи тушиб, ундан бироз кўзини узолмай қолди. Шу пайт тўсатдан унинг қалбига ваҳима кириб, бу ҳақда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга бирор ваҳий нозил бўлишидан қўрқиб кетди. У даҳшат ичида Макка билан Мадина оралиғидаги бир тоққа чиқиб, у ерда қирқ кунга яқин қолиб кетди...

Ҳали уч ёшга тўлмаган қизча онасининг орқасидан кийимини тортқилаб:
- Ойижон, бугун Жаннатда қаср қурмаймизми? деб қолди.
Менимча янглиш эшитдим шекилли дедиим.

У қўшиқ куйлади ёр шаънига маст,
Шўхчан шеърлар айтди севги номидан.
Ҳаммани кулдирди, қиз эса фақат
Бепарво жилмайиб ўтди ёнидан.

Туни билан ёққан ёмғирлар
Ювиб ўтди тонглар юзини.
Мен изладим
ўзим учун сир
Бўлган бахтнинг ёруғ изини...

Бу оғир боғ ичра оғир қадамлар
Ташлаб кетаётган оғиргина қиз,
Дунё кўзларингдан дунё аламлар
Томчилар, ҳар бири бир улкан юлдуз.

Менга оғир бўлар - сен ўлсанг...
сенга нима - ўлсам-ўлмасам
Менга оғир бўлар - йўқ бўлсанг...
сенга нима - бўлсам-бўлмасам...

Яхшиям биринчи муҳаббатимнинг гапларига лаққа тушмабман!
Энг тутуриқсиз одамлар ошиқлар бўлса керак!..
Бирортаси шу пайтгача сўзида турмаган!..
«Сенсиз ҳаёт йўқ!» – деб, мана, пенсиягаям чиқди ўша биринчи муҳаббатим…

Бир ховлида яшар эдик чуғурлашиб,
Неки бўлса, бирга баҳам кўрар эдик.
Тортишардик гоҳи тинмай бидирлашиб,
Бахтнинг дарёсида сузиб юрар эдик.
Шамолдек тез йилларимдан оғринаман,
Соғинаман, болалигим, соғинаман.