Жудаям чиройли, қоматлари келишган ёш қиз кучли, гавдали, навқирон йигит билан кетаётган эди. Улардан олдинроқда, кекса, қалтироқ касалга чалинган чол зўрға гандираклаб юриб борарди.

Ёлғиз қушни, ирим қилиб, отмас мерганлар…
Халқ достонидан.

Мустафо севиб уйланди. Ҳарбий хизматдан елкалари тўлишиб, мускуллари шишиб қайроқдек йигит бўлиб қайтдию қишлоққизларини бирма-бир назардан ўтказа бошлади. Унинг лочин кўзлари шу йил ўнинчини тугатган Гулюзда тўхтади...

Бу ҳикояни биров айтиб берди. Мени каналимдаги "Хошим" номли ҳикоямни ўқиган инсон айтиб берди. Эшитганда бир йиғлаганидим. Ёзиб тугатгунча яна йиғладим. Балки менинг кўнглим бўшдир. Сиз ҳам ўқиб кўринг азизлар!...

Табассум қилиб турган биродаринг,
Яхшиликни ҳис эттирган дўстинг ва вужудингдаги сиҳҳатликдир.
🍃
Кўнглингга балолар келганда табассум ила қаршила.
Шукр ва сабрни ўрганаётган экансан қўрқма!
Сенга ризо мақоми яқиндир...

Бир куни фаришталар бекорчи бўлиб, бир эрмак қидириб қолишибди. Шунда улардан бири: - Келинг, одамзоддан бирор нимасини ўғирлаб олиб, яшириб қўямиз, - дебди...

Бу ҳикояни узоқ вақтдан буён ёзаман, дея кўнглимга тугиб юргандим. Бироқ ҳар сафар қўлимга қалам олишим билан ўша воқеа кўз ўнгимда гавдаланади-ю, этим жунжикиб кетади. Фикрларим чувалашганидан ёзиш иштиёқи ҳам сўнади. Мени даҳшатга солган қизнинг қиёфаси ҳали-ҳамон хотирамдан ўчган эмас. У ҳозир ҳам аҳён-аҳёнда кўриниш бериб қолади. Сочи тақимини ўпадиган ўша малласоч қизнинг совуқ нигоҳи ҳақида барини бугун қоғозга туширишга қарор қилдим...

Йигирма ёшда эдим. Устозим билан бир китоб ўқидик. Номи ёдимдан кўтарилган, араб тилидаги шеърий китобнинг мазмуни бундай эди: ўн уч ёшли қиз оғир касалликка чалинади. Изтиробда қолган онаизор қизига буни билдирмаслик учун, қўлидан нима келса, қилади. Лекин кун келиб ҳақиқатни билган қиз онасига дил сўзларини бундай баён қилади: “Онажон, сиз мени яхши кўрасиз, мен ҳам сизни яхши кўраман. Мени яратган Раббимни эса ҳаммадан ортиқ яхши кўраман. Сиз мени дунёга келтирдингиз, вояга етказдингиз...

Муҳим иш юзасидан уч кунга сафарга чиқишимга тўғри келди.
Уйланганимга уч йил бўлибдики, аёлим ва ўғлимдан узоқда бўлишга ўрганмаган, улардан ҳеч ҳам айрилмагандим.
Улар ҳам шундай...

Тўй жуда чиройли ўтди. Таомлар кўплигидан стол оёқлари синай дерди. Мусиқачию хонандалар алмашавериб тўйхонани қиздирдиларки! Пуллар сочилди. Ҳамма самимийлик билан бахт тилади. Гуллар, шарлар, рақслар. Концертга айланиб кетди тўй ҳам. Ҳамманинг оғзида тўйнинг ҳашаматли бўлгани муҳокамаси. Куёв уйига боришганда ҳам рақс, ўйин кулгу давом этди…

(Ҳаётий ҳикоя)

Бир йигит дину диёнатли ва гўзал хулқли қизга уйланди. Икки ёш бахтли ҳаёт кечира бошлади...
Орадан уч йил ўтди. Аммо тақдир тақозоси билан Аллоҳ таоло фарзанд бермади. Қатор шифокорлар ҳузурига боришди. Охир оқибат текширувлар хулосасига кўра аёл фарзанд кўра олмаслиги маълум бўлди. Бундан хабар топган куёвнинг яқинлари унга оиласи билан ажрашиб, бошқа бир аёл ила ҳаёт кечириши зарурлигини айтишди.

Тарбиячи ётоқхонага кириб, болаларни паст овозда уйғота бошлади. Овозини пасайтиргани бефойда бўлди. Болалар уйғонар-уйғонмас чуғурлашиб кетишди. Гап бугунги байрам, қорбобо ва шунга ўхшаш яна алланималар ҳақида эди. Ёдгор уларга аҳамият бермасдан жимгина деразадан ташқарига қараб ўтирарди. Эсини билгандан буён шу – ҳар йили янги йил киришидан бир кун олдин ухламайди. Худодан эртага Қорбобо дадасини олиб келишини сўрайди.

Укинг факат йигламанг
😪😪😪😪😢😢😢😢
​​Шавқатсизлик қурбони.
🍂Аёл фарзанди дунёга келиши учун амалиёт хонасига кириб кетди. Бола туғилди. Она ҳаётдан кўз юмди. Аёлидан айрилиб, фарзанди онасиз қолганидан ота қаттиқ хафа бўлди. Чақалоқни ўзи парваришлай олмаслигини билиб холасига берди. Ўзи етти ойдан кейин уйланди.
Янги аёлидан кетма - кет иккита: ўғил - қиз фарзандлар кўрди...