Қурт тушган олма ҳикмати
Луқмони Ҳакимнинг фарзанди ўзига номақбул дўстларни улфат билибди.
Улар билан борди-келдини кўпайтириб бориши хар қандай ота сингари Луқмони Ҳакимнинг ҳам ғашини келтирибди.
Бир куни у ўғлини чақиртириб____
- Болам, дўстнинг бўлгани яхши, аммо дўст танлашда адашиб қолма.
Ҳозирги дўстларингнинг ҳулқи яхши эмас.
Ўғли эса ўзига ишонч билан:
- Отажон, сиз менга кучли тарбия бергансиз, панд-насиҳатларингиз хар доим қулоғим остида туради, дўстларимнинг ёмон ҳулқлари менга асло таъсир кўрсатмайди, ҳавотир олманг - деб чиқиб кетибди.
Шу аснода Луқмони Ҳаким боғдорчилик ишлари билан ўғлини ёрдамга чақирибди.
Қараса ўғли бутун олмаларни алоҳида, кам сонли бўлса-да қурт тушган олмаларни эса алоҳида саватга жойлаяпти экан.
Ҳаким ўғлига барча олмаларни бир савтга жойлайверишини тайинлаб ўз ишида давом этибди.
Орадан бироз вақт ўтибди, зарур бўлганда олмалар қўйилган жойга бориб қарашса уларга қурт тушиб бутуни кам қолган экан.
Луқмони Ҳакимнинг ўғли отасига эътироз билдириб____
- Отажон, олмаларнинг ҳаммасини қўшиб қўяверишимни буюрган эдингиз, қурт тушган бир-икки мевани деб бутун олмаларнинг ҳаммасини қуртга ем қилибмиз-ку, - дебди.
Ота эса бир жилмайиб қўйиб___
- Кўрдингми болам, гарчи соғ-бутун олмалар қуртлаганларидан кўра кўпроқни ташкил қилган бўлса-да, қолганларини ҳам бузибди, уларга ҳам қурт туширибди.
Сен қандай қилиб қалбига қурт тушган улфатларинг билан бир жойда кўп вақтга қоласану улар орасидан соғлом қалб билан қайта оласан? - деган экан!..