Асалга қўнган пашша

«Эй мўминлар! Нега қилмаган ишингизни гапирасиз? Қанча гаплар айтиб, хилофини қиляпсиз. Қанча нарсалардан ман этиб, ўзингиз ундан тийилмаяпсиз. Қанча нарсаларга буюриб, ўзингиз уни бажармаяпсиз. Қанчадан-қанча емайдиган нарсаларни тўплаяпсиз! Кунлар кетидан кунлар ўтяпти, қанча тавбаларни кечиктиряпсиз! Йилларни қувиб йиллар ўтяпти, нимани кутяпсизлар?! Балки ўлимдан сақлайдиган нарсангиз бордир?! Ёки қўлингизда дўзахдан (халос бўлганингизни асословчи) ҳужжат борми? Ё жаннатларда нажот топдингизми? Ёки сиз билан Парвардигорингиз ораси (фақатгина) раҳмату марҳаматдан иборат деб ўйлаяпсизми? Ё (мўл-кўл) неъматлар ҳаволантириб, (қилинган) яхшилик(лар) сизларни буздими? Еки дунёнинг узундан-узоқ орзу-ҳаваслари сизларни чалғитдими? Сиҳату- саломатликни ғанимат бил-маяпсизлар, ахир кунларингиз белгиланган, оладиган нафасларингиз саноқли-ку!..
Эй Одам фарзанди! Албатта сен амалингдан ўзиб кетяпсан. Ҳар бир ўтган кунинг умрингдан бир кунни яксон қиляпти. Онангнинг қорнидан чиққан кунингдан буён ҳар куни қабрингга яқинлашяпсан, токи унга кирасан.
Эй Одам фарзанди! Сен бу дунёда бамисоли пашшага ўхшайсан: пашша асалга қўнар экан, чиқолмасдан ботиб қолади, сен ҳам худди шундайсан. Бошқаларга олов бўлиш учун ўзини куйдирган ўтин каби бўлма».