Севги Бор Мен Ишонаман...


Базилар хозирги кунда хакикий севги колмаган дейишади. Лекин, мен унинг борлигига ишонаман. Озим гувох бöлганман шундай севгига. Бу худди кöркинчли тушга öхшайди... Опам бир йигит билан бир-бирларини каттик севишарди. Йигит опамни бир зум хам йолгиз колдиргиси келмасди. Шунчалик севардики, хатто тун-у кун ешигимиз тагидан кетмасди. Мен уни иссик кунда хам, совук тунда хам кöп бора уйимиз каршисида кöрардим. Аммо адам билан ойим бу хакда билиб колишгач опамга каттик шарт кöйишди: "йо у, йо биз..." Опам хонасида роса йиглади öша куни. Бу кöз йошлар йетаклаб келган дардни опамнинг кöзларидан бошка хеч кайерда учртамаганман. Кейин öша йигит билан умуман кöришмай кöйдилар. Аминман, опам енди факат Худодан ота-онамизнинг рози бöлишини сöрайдиган бöлганди. Кöп öтмай бошимизга мусибат тушди. Опам огир хасталигини билдик. Унда мия саратони борлигини ешитганимизда уйимизда деярли хамма йиглаганди. Адам опамни кöп докторлага кöрсатдилар. Улар зудлик билан оператсия килиш лозимлигини айтишарди. Бу орада öша йигит кöп марта телефон килди. Табиийки, опам унга бу хакда айтишимизни умуман хохламасдилар. Йигит Москвага кетйотганлигини билгач, яна роса йигладилар. Мен öшанда тушунганман: инсон öзидан хам баттар йöкотишдан кöркадиган инсонлар бöларкан дунйода. Хар холда опамнинг кöзидан (катта ехтимолки, калбидан хам) окайотган кöз йошлари шундан далолат берарди. Опамга охирги марта у билан кöришиш учун рухсат беришди. Öша кеча опам билан бирга чикдик. Опам у билан йонма- йон туриб, бир огиз хам гапирмади. У факат йиглади. Йигит еса опамни юпатарди: "Мен тезда кайтаман, азизам, йиглама",- дерди у. Öшанда у опам билан яна дийдор кöришишларига шубха килмаган бöлса керак. У кетгач опам мени кучоклаб, кулогимга шивирлаганида бутун вужудим музлаб кетди. Опам айнан шундай дедилар: "Нега айнан мен?" Йигит кетгач опам у билан телефонда хам гаплашмади. Ехтимол кöрккандир. Унга хаммасини айтиб юборишдан кöрккандир. Уни оператсия килишадиган кун хам келди. Öша кун кутиш залида öтириб, Худодан опамнинг тирик колишини сöрадим. кизил чирок öчиб, доктор чиккач еса... Есимда колгани адамнинг тошдек котганларию, ойимнинг езилиб йиглаганликлари халос. Опамни кабрга кöйдик... Анча вакт öтгач, тонгда дастурхон атрофида öтирганимизда öша йигит Москвадан телефон килиб колди. Мен жавоб бердим. Унга опам вафот етганлигини айтдим. У гапимни охиригача ешитмасдан гöшакни кöйиб кöйди. Öша куни ярим тунда ешик такиллади. Адам ешикни очганларида каршисида öша, опам севган йигит турарди... Унинг кöзларида мен опамнинг кöзларида хам кöрмаганим öта кучли алам бор еди. Öша куни илк бора адамнинг йиглаганларини кöрдим. Ехтимол кöз йошлари бир вактлар уларни мажбуран айирганликлари учун пушаймонликларидандир... Ехтимол йигитнинг кöзларида опамнинг юзларини кöргандирлар...