Ойна...

"...Бир неча киши Мисрга бордик. Дўконга кирдик. Бир узук ёқиб қолиб, нархини сўрадик. "1400 жунайҳ", деди. Нархини бироз тушириб беришини илтимос қилдик. "Қаерликсизлар?" – деди.

"Ўзбекистонлик, Мовароуннаҳрданмиз. Бухорий юртидан", дедик. "Бухорий юртидан экансиз, сизларга 20 фоиз чегирма қилиб берамиз" деди. Бизга ёқиб кетди. "Яна қандай олимлар бўлган?" – деб сўради. "Имом Термизий, дедик. "Маша Аллоҳ, у киши ҳам сизларданми?" – деди бири ишонқирамай. "Ҳа, биздан кўплаб алломалар чиқишган", дедик."Яна ким?" "Имом Замахшарий", дедик. Сотувчи "Маша Аллооооҳ!" – деди-да, қўллари билан кўзларини ёпди. Панжалари орасидан ёш оқа бошлади. Кейинроқ билдик, у киши Имом Замахшарийнинг ашаддий мухлислари экан. Бироз суҳбатлашгандан кейин "Сизлардан фойда олмайман. 620 жунайҳга тушган, шуни берсангиз бўлди", деди. Шу пайт орамиздагилардан фақат ўзбеккагина хос бўлган "гап" чиқди: "Шундан икки дона беринг"... Мен уялиб кетдим...
"Майли, бераман" деди. Узукни бераётганда ёнда турган кишилардан бирлари "Намоз ўқишармикин?" – деб қолди. Сотувчи қўлини узатаётганча тўхтаб қолди. "Ҳа, намоз ўқийсизларми?" – деди. Савол билан жавоб орасида узилиш пайдо бўлди. Чунки, жавоб айтарли йўқ эди... Бир оз сукутдан кейин "Жумъа намозига чиқиб турамиз", деди кимдир. "Бошқа намозларни-чи?"– деди ҳайрон бўлиб. Зўрғагина "Йўқ", дея олдик. Сотувчининг қўли муаллақ туриб қолди. Бироз сукут қилди-да, ачиниш билан: "Майли, мен мусулмонман. Айтган нархимга бераман. Аммо сизлар қайтиб Имом Бухорийни тилингизга олманг. ҲАҚҚИНГИЗ ЙЎҚ!" – деди...

©Salim Ayyubiy