Сичқоннинг гугурт қутилари

Сичқоннинг гугурт қутилари
Сичқоннинг гугурт қутилари


Кичик бир қишлоқда хароба бир уй бор экан. Бу уйда иккита сичқон яшар экан. Улар бирбирларини жуда яхши кўришар, бир-бирларини яхши тушунишар экан. Сичқонлар фақат бир мавзуда келиша олмас эканлар: гугурт қутилари. Эркак сичқон гугурт қутисини йиғишни яхши кўрар экан. Қачон бўш гугурт қутисини кўрса, уни олиб уйга келтирар экан. Аммо сичқон хоним бундан хурсанд эмас экан. Сичқон гугурт қутисини олиб келганида сичқон хоним вайсайверар экан. Бир куни унинг сабри тугабди: - Ҳамма жой гугурт қутисига тўлиб кетди. Буларнинг бизга нима фойдаси бор? Нима бўлса ҳам, шуларни отиб юбор. Бу уйда гугурт қутиларини кўришни хоҳламайман. Бу ерда гугурт қути, у ерда гугурт қути, ҳамма жойда гугурт қутиси! Бу уй гугурт қутиларига тўла. Нарсаларимизни қўйишга жой қолмади. Сен бу қутиларни нима қилишингни умуман тушунмадим. Эркак сичқон бамайлихотир жавоб берибди:




- Нега ундай деяпсан? Бир куни бирор нарсага яраб қолар, - дебди. Аслида сичқон ҳам уларни нима қилишни билмас экан. Фақат уларни йиғишни хоҳлар экан, холос. Сичқон хоним гапининг умуман таъсир қилмаганини кўриб баттар жаҳли чиқиб кетибди: - Мен кечки овқат учун пишлоқ топишга кетяпман. Умид қиламанки, қайтганимда бу қутиларни бирор нарса қиларсан, - дебди. Сичқон хоним кетгандан сўнг эркак сичқон ўтириб ўйлаб қолибди:" Нима қилсам бўлади?" Сўнг бирдан ўрнидан сакраб туриб:


- Топдим! - деб бақирибди. - Улардан кўп тортмали шкаф ясайман! У дарҳол иштиёқ билан ишга берилибди. Қутилардан ажойиб шкаф ясашга аҳд қилибди. - Аёлим уйга қайтганида бу чиройли шкафни кўриб жуда ҳайрон бўлади? - дебди ўзига-ўзи. У аввал бир латта билан ҳамма гугурт қутиларининг чангларини артибди. Сўнг: - Энди менга озгина бўёқ ва елим керак бўлади,- дебди. Уйда бундай нарсалар кўп экан. Олдин бу уйда яшаганлар кўчиб кетишаётганда ашқол-дашқолларини шу ерга ташлаб кетишган экан. Сичқон бир бурчакда турган чангли қутиларни тахлабди ва бир идиш елим билан озгини қизил бўёқ топибди. Унинг устбоши чанг бўлиб кетибди, лекин у ўзидан хурсанд экан. Дарҳол гугурт қутиларини устмауст, ёнма-ён қўйиб, бир-бирига ёпиштирибди. Шунда бир нечта тортмали ажойиб шкаф пайдо бўлибди. Сўнг шкафни қизил бўёққа бўяб, тортмаларнинг ўртасига ўзи топган бир нечта ранг-баранг тугмаларни ёпиштирибди. Ҳамма ишлар битгандан кейин шкафни четроққа жойлаштирибди ва уйни йиғиштирибди. Сичқон хоним уйга қайтиб келиб, тортмали шкафни кўрибди ва ҳайрат билан: - Вой, қандай чиройли шкаф! Буни қандай қилиб ясадинг? - деб чийиллабди. Сичқон ўзини билимдонлардек тутиб: - Ҳар доим гугурт қутилари бир кун келиб коримизга ярайди деб айтардим. Мана ўша кун келди. - дебди.

Эртаклар
53
Аввалги нашр Кейинги нашр
Деҳқон ва Жин

Қадим замонларда Балиқкўл томонларда бир Жин бўлган экан. Кунларнинг бирида унинг хожаси оламдан ўтиб, Жин озодликка чиқибди. У ҳеч қачон мустақил, озод яшаб кўрмаган экан. Энди нима қилсам экан, ё ўзимга бошқа хўжайин топсаммикан, деб кетаётиб далада меҳнат қилаётган деҳқонга дуч келибди. У терлаб-пишиб ер чопаётган экан. Жиннинг деҳқонга раҳми...

Кенгуру ва шифокор Лайлак

Қадим замонларда кичкина кенгуру яшаган экан. У ота-онаси билан яшар экан. Кенгурулар туғилганда жуда кичкина бўлар экан. Улар олти ойлик бўлгунча онасининг қорнидаги халтачада юрар, она сути билан овқатланишар экан. Кангу ҳам туғилгандан бери онасининг халтасида яшар экан. Бу ерларга баҳор келибди. Ҳамма ҳайвонлар табиат қўйнида ўйинлар ўйнай...

Баҳодир табиб

Бор экан-у, йўқ экан, қадим-қадим замонда, жуда олис томонда, баланд тоғлар этагидаги кичкина бир кулбада Баҳодир исмли бола бобоси ва бувиси билан яшар экан. Баҳодир яшайдиган шаҳарда вабо касали кенг тарқалган бўлиб, отаси ва онаси шу касалга чалиниб вафот этган экан. Буваси уни эркалаб, Баҳодиртой, деб чақираркан. Аммо бу бахтли кунлар ҳам узоқ...

Қирқ ямоқ ҳақи

Бир бор экан, бир йўқ экан, биз кўрмаган, биз бўлмаган замонларнинг бирида икки қўшни бўлган экан. Бири ўта бой, бўғзигача мой, иккинчиси унинг хизматида сочи оқарган, аммо косаси оқармаган камбағал экан......

Танга балиқлар ва итбалиқ

Дизе билан Мизе кумуш рангли ялтироқ тангачалари бор иккита кичкина балиқча экан. Улар ота-оналари билан денгиздаги уйида яшашар экан. Она балиқ кун бўйи тозалик билан машғул бўлар экан. Кичкина уйнинг у тарафига бу тарафига сузар, думини ликиллатиб ишларини қилар экан. Кираверишдаги ўтларни тозалар, тошларни ўз жойига қўяр экан. Бир куни у ҳамма...

Шляпа кийган ҳайкаллар

Тоғдаги бир қишлоқда ниҳоятда камбағал чол билан кампир яшар эди. Эр-хотин похолдан шляпа тўқишар, чол уларни шаҳарга сотгани олиб борарди. Савдоси юришса, бирор егулик олиб қайтарди. Шляпа сотилмаган куни қариялар оч-наҳор ухлашга мажбур бўлишарди......

Тулкининг уйи

Бор экан-у йўқ экан, оч экан-у тўқ экан, обод дашт қишлоғида томорқаси каттагина аҳил оила яшар экан. Уй бекасининг буюртмасига кўра ота-ўғил шу томорқалари четида қурган янги қўноқ – товуқкатак бинойидек чиқибди. Мўжаз ҳовлиси сим тўр билан ўралган. Эрта-индин товуқлар шу жойга кўчирилади. Тушдан кейин беканинг ўғли Жавлон қараса, занжирдаги...

Ғалати ит

Бир бор экан, бир йўқ экан. Катта бир адирда бир қанча итлар бирга яшашар экан. Бу итларнинг ранглари турлича экан. Бири қора,бир оқ, бири жигарранг экан. Бир куни бу ерга олачи пор ит келибди. Итлар уни узоқдан кўриб ҳайрон бўлиб қолишибди......

Хўроз минган бола (эртак)

Бўривой ҳовлига чиқиб, у ёқ-бу ёққа қаради. Дон чўқилаётган хўрозни бир тепиб, қоқолатди-ю, кўчага ошиқди. Кечқурун ҳовли четидаги товуқхонада тепки еган хўроз йиғламсираб, ҳасрат қила бошлади......

Ари билан Капалак

Ари билан ипак қурти бир боғда яшайдиган иноқ дўстлар экан. Улар кунларни шу боғда ўйнаб ўтказаишар экан. Лекин охирги кунларда ипак қурти ари билан ўйнамай қўйибди. Ари қачон ипак қуртининг олдигакелса: - Чарчаганман, уйқум келяпти, - дер экан. Бир куни ари ипак қурти ётган дарахт япроғига қўниб хафа бўлган оҳангда: Сен нега бунчалар ҳорғин ва...

Фикр қўшиш