Тойчоқ ва поезд

Тойчоқ ва поезд
Тойчоқ ва поезд


Саман поезд йўли яқинида яшайдиган тойчоқ экан. У тез-тез темирйўл вокзалига борар, поезднинг келиб кетишини кузатар экан. Поезднинг овози ва тутун чиқариб юриши унга жуда ёқар экан. Саман бу ерга кўп марта келиб, поезд билан дўстлашиб олибди. Тойчоқ энди вокзалга дўстининг қачон келишини билар ва уни шу ерда кутар экан. Поезд ҳам тойчоқни кўриб, баланд овоз берар ва тутун чиқарар экан. Бир куни Саман поездга: Поезд, сен қаерга кетяпсан?- деб сўрабди. Поезд кулумсираб шундай жавоб берибди: - Шаҳарга кетяпман. - Шаҳар чиройли жойми? Истасанг, мен билан юр. Шаҳарни кўрасан. - Зўр бўларди! Поезд аста-секин тойчоқдан узоқлашиб: - Эртага шу вақтда, шу ерда бўл. Олдинги вагон бўш бўлади. Мен секинлашганимда миниб оласан, бирга кетамиз. Шу кеча Саманнинг бутун ҳаёли шаҳарда бўлибди, кўзига уйқу келмабди. Эртаси куни эрталаб барвақт вокзалга бориб, поездни кута бошлабди. Поезд вокзалга яқинлаш-гач, тез суръатда вагонга сакраб чиқиб олибди. - Баракалла, Саман, уддаладинг, - дебди поезд. Саман жуда хурсанд эди, атрофни завқ билан томоша қиларди. Улар анча юриб шаҳарга етиб боришибди. Бу ерда одамлар кўп, шовқин-сурон эди. - Нега бунчалар шовқин?- деб кишнаб юборибди тойчоқ.

- Бу ер шаҳар, кўришни хоҳламайсанми? дебди поезд. Шаҳар вокзалида Саман сакраб вагондан тушиб олибди. Тўсатдан вокзал ходимининг бақирган овозини эшитибди: От бу ерда нима қиляпти? Саман қўрқиб кетибди ва вокзалдан чиқиш учун югуриб кетибди. Кейин у машина ва одамлар билан гавжум жойга бориб қолибди. Ўзига-ўзи: - Бу ер ғалати экан! Яхшиси мен қайта қолай, - дебди. Аммо уйига қандай кетишни билмас экан. У қаерга кетаётганини билмай югураверибди. Атрофидаги машиналар тинмай сигнал чалишибди. Одамлар уни кўриб: - От бу ерда нима қиляпти? Эгаси қаерда экан? - дейишибди. Бечора Саман нима қилишини билмай қолибди. Юраги тез-тез ура бошлабди. Шу пайт у поезднинг овозини эшитиб қолибди. Саман баланд овозда кишнаб юборибди ва дўстининг овози келган томонга югурибди. Югурибди, югурибди, ниҳоят поездга етиб олибди ва бўш вагонга сакраб чиқиб олибди. Сўнг чуқур нафас олиб: - Раҳмат, дўстим. Агар овоз бермаганингда нима қилишни билмасдим, - дебди. - Хўш, шаҳар сенга ёқдими? - Нима десам экан? Умримда ҳеч кўрмаган жойлар, ғалати нарсаларни кўрдим. Аммо менга ўзимизнинг макон яхши. Энди ўз еримнинг қадрини биламан.

Эртаклар
42
Аввалги нашр Кейинги нашр
Деҳқон ва Жин

Қадим замонларда Балиқкўл томонларда бир Жин бўлган экан. Кунларнинг бирида унинг хожаси оламдан ўтиб, Жин озодликка чиқибди. У ҳеч қачон мустақил, озод яшаб кўрмаган экан. Энди нима қилсам экан, ё ўзимга бошқа хўжайин топсаммикан, деб кетаётиб далада меҳнат қилаётган деҳқонга дуч келибди. У терлаб-пишиб ер чопаётган экан. Жиннинг деҳқонга раҳми...

Кенгуру ва шифокор Лайлак

Қадим замонларда кичкина кенгуру яшаган экан. У ота-онаси билан яшар экан. Кенгурулар туғилганда жуда кичкина бўлар экан. Улар олти ойлик бўлгунча онасининг қорнидаги халтачада юрар, она сути билан овқатланишар экан. Кангу ҳам туғилгандан бери онасининг халтасида яшар экан. Бу ерларга баҳор келибди. Ҳамма ҳайвонлар табиат қўйнида ўйинлар ўйнай...

Баҳодир табиб

Бор экан-у, йўқ экан, қадим-қадим замонда, жуда олис томонда, баланд тоғлар этагидаги кичкина бир кулбада Баҳодир исмли бола бобоси ва бувиси билан яшар экан. Баҳодир яшайдиган шаҳарда вабо касали кенг тарқалган бўлиб, отаси ва онаси шу касалга чалиниб вафот этган экан. Буваси уни эркалаб, Баҳодиртой, деб чақираркан. Аммо бу бахтли кунлар ҳам узоқ...

Қирқ ямоқ ҳақи

Бир бор экан, бир йўқ экан, биз кўрмаган, биз бўлмаган замонларнинг бирида икки қўшни бўлган экан. Бири ўта бой, бўғзигача мой, иккинчиси унинг хизматида сочи оқарган, аммо косаси оқармаган камбағал экан......

Танга балиқлар ва итбалиқ

Дизе билан Мизе кумуш рангли ялтироқ тангачалари бор иккита кичкина балиқча экан. Улар ота-оналари билан денгиздаги уйида яшашар экан. Она балиқ кун бўйи тозалик билан машғул бўлар экан. Кичкина уйнинг у тарафига бу тарафига сузар, думини ликиллатиб ишларини қилар экан. Кираверишдаги ўтларни тозалар, тошларни ўз жойига қўяр экан. Бир куни у ҳамма...

Шляпа кийган ҳайкаллар

Тоғдаги бир қишлоқда ниҳоятда камбағал чол билан кампир яшар эди. Эр-хотин похолдан шляпа тўқишар, чол уларни шаҳарга сотгани олиб борарди. Савдоси юришса, бирор егулик олиб қайтарди. Шляпа сотилмаган куни қариялар оч-наҳор ухлашга мажбур бўлишарди......

Тулкининг уйи

Бор экан-у йўқ экан, оч экан-у тўқ экан, обод дашт қишлоғида томорқаси каттагина аҳил оила яшар экан. Уй бекасининг буюртмасига кўра ота-ўғил шу томорқалари четида қурган янги қўноқ – товуқкатак бинойидек чиқибди. Мўжаз ҳовлиси сим тўр билан ўралган. Эрта-индин товуқлар шу жойга кўчирилади. Тушдан кейин беканинг ўғли Жавлон қараса, занжирдаги...

Ғалати ит

Бир бор экан, бир йўқ экан. Катта бир адирда бир қанча итлар бирга яшашар экан. Бу итларнинг ранглари турлича экан. Бири қора,бир оқ, бири жигарранг экан. Бир куни бу ерга олачи пор ит келибди. Итлар уни узоқдан кўриб ҳайрон бўлиб қолишибди......

Хўроз минган бола (эртак)

Бўривой ҳовлига чиқиб, у ёқ-бу ёққа қаради. Дон чўқилаётган хўрозни бир тепиб, қоқолатди-ю, кўчага ошиқди. Кечқурун ҳовли четидаги товуқхонада тепки еган хўроз йиғламсираб, ҳасрат қила бошлади......

Ари билан Капалак

Ари билан ипак қурти бир боғда яшайдиган иноқ дўстлар экан. Улар кунларни шу боғда ўйнаб ўтказаишар экан. Лекин охирги кунларда ипак қурти ари билан ўйнамай қўйибди. Ари қачон ипак қуртининг олдигакелса: - Чарчаганман, уйқум келяпти, - дер экан. Бир куни ари ипак қурти ётган дарахт япроғига қўниб хафа бўлган оҳангда: Сен нега бунчалар ҳорғин ва...

Фикр қўшиш