КАРИ ЕШАК МОНОЛОГИ (хажвия)

КАРИ ЕШАК МОНОЛОГИ (хажвия)
КАРИ ЕШАК МОНОЛОГИ (хажвия)


Биз ешаклар коп яшамаймиз. Шунга карамай, умримнинг тенг ярмини хожайинга багишладим. Халол хизмат килдим. Хали сомон, хали пичан, хали отин ташидим. Бу хам йетмагандек, тез-тез хожайин мени миниб кишлок айланарди. Бикинимга туртар, тезлашмасам, камчин билан савалаб коларди. кишлок кранига сув келмасаям мен балогардон едим. Шундогам ягир йелкамга икки-уч-тортталаб сув тола бидонни ортишарди. Чидардим…
Барибир обро, кадр топмадим.
Мениям алканг, хожайин!
Огилхона катта. Торда айгир, икки йонда йелини йерни супургудай торт сигир турарди. Менга еса бурчакдан, огилхонанинг енг коронги, зах йеридан жой ажратишган. кур-кур хожайин огилхонага кириб келарди-да, хаммамизни бир-бир коздан отазарди. Сигирлардан, айгирдан хол сорарди. Мендан болса хеч нарса сорамасди. Хатто бир марта караб хам коймасди.
Индамасдим. Нафас олишга-да коркиб тек, бошимни куйиб солганча тураверардим.
Хожайин енг аввало айгирнинг йолларини силаб еркаларди. «Озимнинг тулпорим» дея алкарди. Думингни аллакимларнинг сочига охшаб кирктириб гижингламай олгур хезалак айгир бир ишшаярди, бир ишшаярди… Аламимдан ханграб юборай дердим. Иложим канча? Дардимни ичимга ютардим-у, сукут саклардим. Нима фойда? Ханграганим билан барибир хожайин кулок солмайди. Жуда болмаганда, мана шу айгир-у, йелини йер супургудай сигирларнинг айтгани болади…

Чогдек кизил поча постин
Совга олиш кимга йокмайди. Аммо ойлаб карасам, шунча йил хожайинга халол хизмат килиб бирор марта янги токим, йо хеч курса арконга ега чикмабман. Индамасдим, замон зайлига йойиб коя колардим. Бирок куни кеча хожайин колида чогдай кип-кизил йопинчик билан келайотганини кориб колдим. Хурсандлигимдан ханграб юборганимни сезмай колдим. Афсуски, тарвузим тагин колимдан тушди. Бу чопон айгирга екан. Хожайин йопинчикни, жайдарирок килиб айтганда, оша поча постинни айгирнинг устига йопди-да, белига еркалаб шапатилаб-шапатилаб койди. Бу гал енди аламга чидолмай чозиб-чозиб ханградим. Калтафахмлик курсин! Бу ханграшим бошимга бало болди. Хожайин колига камчи олди-да, «Мунча ханградинг? Шунча йейсан, ичасан, барибир шукр килмайсанми, ярамас хачир?» деганча савалаб колди. Савалаши-ку, майли, бунаканги турткилар, калтакларни йеявериб етим котиб кетган. Хачир деб хакоратлагани отиб кетди. Бошимни егганча «Фр-фр-фр-фр» лаб огир-огир хорсиндим.
Биз ешаклар хакорат, миннат ешитиш, калтак йейиш-у, ешакдай ишлаш учун дунйога келган еканмиз-да!
Ешакдаям юрак бор
Менам еркакман. Сохибжамол ешакойларнинг товушини керак болса минг чакиримдан танийман. Юрагим безовта уриб улар томон талпинаман.
Кеча хам шундай болди. Хув оша кол бойида ешакойларимдан бирининг озгача нола билан ханграгани кулогимга чалинди. Аник пайкадим. Жонон мени чорлаяпти. Аксига олгандек, ноинсоф хожайин арконни ойогимга бойлаб койган екан. Шундаям ехтирос кучлилик килди. Икки силтаниб арконни уздим-у, жонон томон чопа кетдим…
Ховликмай мен олай. Хали тиллашишга, мухаббат изхор килишга улгурмай, ортимдан хожайин айгирни минганча йетиб борди ва мени камчилай-камчилай уйга хайдаб келди. Жазолади. Мени тунда яйдок, от-олан осмайдиган йерга бойлаб койди.
Тунги шудринг калликка мойил теримни ювиб отаверди. Коз йошларимни ялай-ялай тойиб йигладим. Тогри-да, мен ким болибман? Анави сигирларига охшаб фермага чопмайман, кутурган букаларга илакишиб бузокчалар тугиб бермайман. Йоки гижинглаган хезалак айгири каби думимни кестирмайман. Болар-болмасга кишнаб, хушомад килмайман. Чунки биз ешаклар жиддий жонзотлармиз. Думимиз хам халигидай йогон ва дагал, еркакча дум. Айбимиз шу холос…
Мениям тиш дохтирига олиб боринглар!
карилик курсин. Кейинги кунларда тишларнинг мазаси кочган. Йердан ажрик томирини узиб йейолмайдиган болиб колдим. Ахйон-ахйонда устимдаги инс-жинсларни хайдаб солиш илинжида йерга думалаб-думалаб олардим. Хозир еса думалашга думалайман-у, турволиш муаммо.
Хожайин хам сонгги пайтларда йемдан кисяпти. Огилхонага киритмай койди. качон караса, далага бойлаб кетади. Далада кой-кози, ечки, бузокларнинг иштаха билан ажрик кемирайотганини кораман. Уларга караб туриб йошлигим йодимга тушади. Йошлигимда камчин ва огир юкдан бошкасини кормаган болсам-да, барибир хотирлашга арзигулик вокеалар бор. Агар оша йошлик даврим кайтиб колса, хозир манави чурвакаларга ажрик тегмасди. Шуларни ойлаб туриб, осмонга бокдим-да, хириллай-хириллай: «Хожайин, мениям тиш дохтирига олиб боринг!» дея ханградим. Зора охларим хожайинга йетса-ю, инсоф килса!.. Хеч болмаса, кариган чогимда токилиб битайозган, колган-кутганиям патаклашган юнгларимни бир марта силаб, мен йетимга таскин берса!..
Тагин бу гапларимни биров-яримга айтиб койманг-а, биродар! Хозир замон калтис. Ой чиксаям, кун чиксаям огилхонадаги айгирларга боляпти. Ешитиб колса, хожайин мени бозорга олиб бориб сотвориши, йоки сотиш билан коркитиши, доклаши хеч гапмас.
Ахир, кари, тишлари кемшик, кал ешак кимгаям керак?

ГАДОЙ ХОТИННИНГ ҲИЙЛАСИ… (Воқеа реал ҳаётдан олинган)

— Акалар, опалар, Худо йўлига садақа қилинглар! Мана шу боламга битта нонга етгулик бўлсаям хайр-садақаларингни аяманглар! Онам баннисада, дадам бизни ташлаб кетган! Ейишга нонимизам йўқ! Хайр қилинглар!.....

Эримнинг телефони билан кундошмиз!

Турмушга чиққунимча хаёлимда худди эртаклардагидек чиройли кечаларга бориб, ўзимнинг бетакрор либосим ва тил ожиз ҳусним билан ҳаммани лол қилардим. Кейин у ерда дунёда тенгсиз бўлган йигит менинг ортимдан эргашар, мен парво қилмас, аммо у барибир этиборимни тортар ва биз сеҳрли муҳаббат қасрида яшардик....

ДИҚҚАТ! ОДАМ СОТИЛАДИ!

Луқмон олисдан келган таниши Барнони етаклаб институт ётоғига яқинлашиб келганда, вақт шомдан оғай деб қолган эди. У атрофга олазарак қараб олди-да, ёши ўн тўққизларга борган, дўмбоқ, буғдойранг, калта соч толаларига турфа ранг берилган, бурнига аравак тақиб олган Барнони панароқдаги ўриндиқлардан бирига ўтқазди. — Сен шу ерда ўтира тур! —...

Эрим билан орамизга совуқчилик тушган...

— Турмуш қурганимизга 17 йил бўлди. Аввалига ҳаммаси яхши эди, аммо бир йиллар чамаси эрим билан орамизга совуқчилик тушган. Уришмаймиз, жанжаллашмаймиз, лекин деярли гаплашмаймиз ҳам. Олдин бундан сиқилиб юрдим, кейин эримнинг этиборини тортишга ҳаракат қилдим. Бефарқлигини сезсам ҳам сезмасликка олдим, ишда бўганида чиройли «SMS»лар жўнатдим,...

Йигитга совчи келди...

Кеча уйдагилар нариги "дўм”да турувчи Манзураларникига совчиликка боришди. Ноз қилиб, совчиларимни қайтарибди. Нима эмиш, чет эллик йигитга тегармиш. Ўргилдим нозингиздан.  Айтишларича, Ҳиндистонда бўлажак куёвнинг уйига совчи келаркан. Ғалати-я! Тасаввур қилинг, бизда ҳам шу анана урфга кирса. Йигит ўқишга кетган. Ота-онаси уйда ўтиришибди. Бир...

ХИЁНАТНИ КЕЧИРА ОЛМАЙДИГАН ХОТИН… (Бўлган воқеа)

Эркак киши шайтон йўриғига кирса, ихтиёри қўлдан кетади. Ҳадеганда васвасага тушган кимса каби безовталанаверадиган бўлиб қолади. Руҳан тинчини йўқотади. Наҳснинг ўзидан бадбўй, аччиқ ис таратувчи ботқоғи томон талпинаверади. Чунки бу қўланса ҳидни шайтон йўриғидаги эркак ҳис эта олмайди. ...

“ТЕМУР ТУЗУКЛАРИ”НИНГ ОЛТИ АСРЛИК САЁҲАТИ

Ушбу қўлёзмадан олинган факсимиле юртимизга келтирилди Буюк давлат арбоби Амир Темур (1336-1405) ўзининг ўткир ақл-заковати, ноёб етакчилик қобилити, ҳарбий маҳорати билан жаҳон тарихида муносиб ўрин тутади. Саркарданинг ҳаёт йўли, давлат бошқаруви, ўз фаолити давомида эришган муваффақиятлари бир қатор тарихий асарларда, жумладан унинг "Темур...

ОТАНИНГ ХИММАТИ. КАЛБ МАМЛАКАТИ. 3 ДИРХАМГА ЖАННАТ САВДОСИ. 3 ТА ХИКОЯ

ОТАНИНГ ХИММАТИ Имом Азам рахматуллохи алайхнинг олдиларига бир одам оглини окишга олиб келган екан. 20 йил отибди хамки, у толиб деярли хеч нимани органмабди. Абу Ханифа толибнинг отасини чакириб айтган еканлар:...

Дадам ва онамни яраштирганим…

Макр ишлатиш аёлларга хос, дейишади. Аммо ёш бўлишимга қарамай, мен ҳам макрдан фойдаландим. Буни ёмонликка йўйманг. Оиламизни сақлаб қолиш учун қилдим буни… Бир бошидан айтиб бера қолай....

ҚАМОҚ КЎРГАН «КУЁВ…» (Воқеа реал ҳаётдан олинган)

Каззобликнинг нордон шўрвасини татиб кўрган одамнинг бу йўлдан қайтиши қийин кечади. Бир пайтлар эшитганим ушбу ҳикоя қаҳрамони ҳам узоқ йиллик қамоқ жазосидан-да тегишли хулоса чиқармаган кўринади. Акс ҳолда соф муҳаббатни лойга қориб қўймаган бўларди… * * * Тоштемир ёз кунларининг бирида эрта саҳар турма дарвозасидан ташқарига чиқди-ю, сал...

Фикр қўшиш