Жувон

Жувон
Жувон


У айол гох-гохида ишхонамизга келиб турарди. Балки уни шунчаки айол десам, бироз йоши отинкираб колгандек таассурот уйготар сизда. Чунки, айол дейиш нисбий тушунча. Он йетти йошли кизни хам, йетмиш йошли онахонни хам айол дейиш мумкин. Шунинг учун хам уни айол емас, жувон дейиш макулдай. колаверса, маданийрок. Ишкилиб, жувон хакида ишхона ходимларининг бирортасида тугал, аник фикр йок еди. У келарди, хазил-хузул киларди, кетарди. Компютерда отириб нима иш килишини хам хеч биримиз билмасдик. Оша куни у анча вакт ушланиб колди. Тумандан катнаб ишлагани учун ишдан ертарок чикиб, уйига кайтиши керак. 
Айтганча, унинг ери йок еди. Демак, жувон хакида ниманидир билардик. колаверса, юзлари шевада айтганда бироз кораширгай, сочлари еса жингалакка мойил, доимо ясан-тусан килади, бойи хам калтарок. Жуда коп куларди. Тушуниш кийин, коп куладиган одам хакида хар хил хайолга бориш мумкин: у сиздан ниманидир яшираяпти, сиз билан калинлашишни хохлаяпти, йолгон гапираяпти, озини онгайсиз сезаяпти… ва хоказо. Лекин бизнинг жувонимизга бу тахминларнинг барчаси тогри келарди. Яна шу гап – уни яхши билмасдик!
Ишхонада енг кичиги мен ва Азиз. Йошимиз хам тенг, битта институтни битириб, бир жойда ишлайотгандик. Жувоннинг киликлари бизга йокарди. Унинг гашига тексак, тегажоглик килсак хам индамасди. Бизни йош бола биларди… йо унгаям бу йокарди. Биздан уч-торт йош катта болса-да озимиз тенги кориб хазиллашаверардик. Сочидан тортиб, бурнига тегинардик. У сохтаковок билан «хужум» киларди. Бикинимиздан «бошкача килиб» ойиб оларди.

Жувон ростдан хам сирли еди. Хайолимда унинг ичида дарди бордек туюларди. У менга базида «йорилмокчидек» боларди. Аслида кимнинг хам дарди йок? Ахир еридан ажраган айол болади-ю дарди болмасинми? Нега ажрашган, бунинг кандайдир сабаби бор-ку. Оша кандайдир сабаб албатта унинг дарди болса керак. Балки ерига конгли болмагандир йоки ери ургандир, йоки бошка нарса, нима болсаям, бизнинг жувон азоб чеккан. Буни сезардим. Коп кийналгани шундоккина сезилиб турарди. Химоясиз, суянчсиз айолни фарклашдан осони борми? Улар йо козингизга тик караб гапиради йоки аксинча. Бу унинг танлаган йолига боглик, албатта.
Ха, оша куни ерталаб келганидайок унинг кайфияти яхши емаслигини сездим. Шунинг учунми, берилиб ишлади. Кун кайтайотган болса-да жувон кайтишни ойламасди. Дераза ойнасидан гира-шира болиб борайотган осмонга караб-караб коярди.
– Нима, бугун уйингизга кетмокчи емасмисиз? – Азиз бетакаллуфлигига бориб жувонга савол берди. Жувон анойи емас. Копни корган айоллардай жавоб кайтарди:
– Икки бойдок мени бирор жойга таклиф килсаларинг-чи? 
– Бопти, бизникига борамиз. Ош килиб берасиз, отирамиз… - Азиз яна сурбетлик килди.
Таажжуб, жувон «яхши» деб кулиб коя колди. Аввалига бу гапларга унчалик етибор килмаган болсак-да ростдан хам у кайтишни ойламай койди. Айолнинг фели галати-да. Янада берилиб ишга киришди. Ишхонада учовимиз ва коровул колди. 
Азиз ниманидир ойлаб ичи йонайотганди. Нима киларини билмай, у йокдан бу йокка бориб кела бошлади. Бироз олдин жувонни уйга таклиф килиб койганидан онгайсиз ахволга тушайотганди. Ози у шунака – доим шошади. Мен хам атай унга карамадим. Ташкарига чикиб кетди. Яна кайтиб кирди. Яна чикиб кетди. Мениям чакирди.
– Нима киламиз? – цоради.
– Озинг биласан, сен таклиф килдинг, - боладиган вокеани ойлаб олдиндан терга ботдим.
– Ов, асабимга тегма, нима киламиз, айт! – шеригим хам нима килишни билмайотганди. – Балки хазил килгандир, бирор танишиникига кетса керак. Кирайлик-чи, сораймиз. Кетмаса, таваккал, хонага бораверамиз. Битта коняк, озрок колбаса, майда-чуйда олсак болар… Чонтагини ушлаб койди. 
Кабинетга кирсак, жувон компютерларни очирайотган екан. Биз билан кетишни хохламас, деб умид килдик. Фикри озгаргандир. Икки "годак”ни бир коркитиб кояй дегандир. Йок, ундай емас екан. "Кетдик, йигитлар” деб бизни олдига солди. Йол-йолакай бироз олдин режалаштирган нарсаларимизни докондан харид килдик. Жувон йонимизда тургани учун яна бошка майда-чуйдалар хам кошилди. Яхшигина бозорлик болди. Агар бу нарсаларни достим иккимиз майда чайнасак, бирор хафтача яшардик. Хе… арзимабдими.
Подездга кириб зинадан котарилайотганда хонамизнинг ахволини коз олдимга келтириб, юрагим оркага тортиб кетди. карийб бир неча ойдан буйон ювилмаган идишлар уюлиб колган. Супурилмаганига хам хафталар болган. Есимда, якинда бир-иккита курсдошлар келганда уйни супургандик. Латта-путталар, корпа-тошаклар бошка жинс вакиллари кози тушадиган холатда емасди, албатта. кополрок килиб айтганда, уйимизга могор хиди уннаб колганини ошанда сездим. Енг йомони, бу ойларни зинадан котарилгунимизча ойладим. Илгарирок хайолимга келса болмасмиди?
Жувон бизнинг кулбага кира солиб, бурнини жийирди. Очикдан-очик жирканганини яширмади. Аввалига ярми узилиб йотган пардаларга, сонг чала йигилган корпа-тошакка бир-бир караб чикди. Ошхона томондан келайотган нохуш хиддан конгли агдарилгудек болди. Хайронман, хонамизга жувон киргунича бунчалик расво уйда яшашимиз бирор марта болсин сезилмаган екан.
– Узр, бойдокчилик, айбга буюрмайсиз, - гапни бурмокчи болдим. Хозир еслашга коркади, киши. Уни шу ахволда отиришга таклиф килдик. 
Жувон бизни уйимиздан чикариб юборди. "Бир айланиб келинглар” деди. Ошнам билан коча муюлишидаги доконга караб юрдик. Кочада писта чакиб, озимизча нималар килишимизни ойладик. У менга сен бошла деди, мен унга аввал сен бошла, дедим. Бирор соатча ташкарида турдик. Негадир уйга киришга унчалик шошилмасдик. Жувон бизнинг хонамизни тартибга келтириши одатий холдек, кочада айландик.
Уйга кирганимизда, хонамизни озимиз танимай колдик. Жувон шунча идиш-товокни кандай ювиб улгургани-ю, чолток супурги билан хонани чиннидек килиб супуриб койганига ишонмадик. Ошхонадан хам йокимли хид келайотганди. Ош! Дастурхон хам озига хос безалган. Хонани айол иси тутиб кетган. Фикримча, сумкачасидаги атирдан олиб сепган еди. Очиги, уни бунчалик ораста, деб ойламагандим. Унга мехрим ийиб кетди. У озини шу уйнинг бекасидек тута бошлаганди. Биз еса ростдан хам унинг уйига келгандек, бегонасираб уйга кирдик.
– Яхшиям, "хозайн”ларинг чет елга кетган екан, болмаса иккалангизни хам кувиб чикарармиди? – жувоннинг бироз олдинги хоргин, тушкун кайфиятидан асар хам колмаганди. – Сал тозалаб отирсаларинг болади-ку. Енди у озини опамиздай тута бошлади.
Азизни билмадим-у лекин мен уни уйимизга олиб келганимиздан афсус кила бошладим. Аникроги, уялдим. Ишкилиб, хайолимиздан отган нарсаларни сезиб колмадимикан. У оз хонадонида еришмаган бекалигини бизнинг гариб кулбада килишга интилайотганди. Бир кунгина болса-да ерли уйнинг еркаси болишни кумсайотгани сезилиб турарди. Шундай беозор шохлик кила бошладики, фикримча бу "егри айол”нинг килигига сира охшамас, аксинча, рафиканинг, жуфти-халолнинг нозини еслатарди. У жуда бахтли еди.
Паловхонторани сузиб келди. Ошнам овкатдан олдин яхши кетади, деб унга коняк куйганди, катий рад жавобини олди. Ичига шайтон суви кирмагани учунми, Азиз озини мендан хам баттар онгайсиз хис кила бошлади. Ростдан мехмонда отиргандай, гапирмай койди. Факат жувон гапирди, биз ешитдик. Кайфи болмаса-да копчилик бахтсиз айоллар сингари дардини айтишга тушиб кетди. Лекин йиглаб-сиктамади, шунчаки, бировнинг такдирини гапиргандек хиссиз гапириб берди. Ношуд ери, орсиз кайиногалари, окибати йок ака-укалари хакида хийол жилмайиб гапириб созлади. Биз хам бу гапларга жиддий кизикмадик, хиссиз тингладик.
Уйимиз бир хона-ю торгина ошхонадан иборат еди. Шундай болсада, биз ошхонага чикиб йотмокчи болдик. Жувон рози болмади. Битта хонада йотамиз деди. Озига, менга ва Азизга йонма-йон килиб жой солди. Шайтонни каранг, яна ишини килди: ичимизга оралади. Фикримиз болинди. Чирокни очирганимиздан сонг, ошнам бикинимга туртди. "колингни узат, индамайди” деди. Ичим музлаб кетди. Бир хайолим колимни узатсамми, дедим. коркдим. "Озинг от!” дедим. "Йок, сен бошла” деди.
– Айниманглар, каерда коргансизлар ука опага йомон коз билан караганини? – гапларимизни ешитиб турган екан. – Тинч ухланглар, кани. - Йер йорилмади, йерга кириб кетмадик. Хамма гапимизни ешитибди. Роса изза болдик-да озиям. Унинг бу гапидан кейин бошка нарсага орин колармиди?
Шайтон хомрайди… хомрайди. Кейин деразадан чикиб кетди. Нима болса болар, оша окибатсиз укаларининг орнига биз ука болсак, нима бопти…

Факат кабринг ажратади бизнинг орамиз..

Айрилик йомон екан, мени буткул адо килар юрак кургур тинмасдан ерта сонган севгимни сорар.. Козда йош бедор тунлар аклим хайрон иродам ожиз колдим гойо яккаю йолгиз.. самодаги юлдузим сени жуда согиндим.. Севгини асранг одамлар айрилик йомон екан.. Фараб.. ...

ИШИД (ИГИЛ) ХАRИДА “КАЛЛАКЕСАР…” НОМЛИ ХАЙОТИЙ ХИКОЯ (4-кисм)

ТИЛХАТ Чамаси кирк дакика ичида Мехмонали чукурни комиб, тупрокни текислаб, гиламни кайтадан жойига тошади-ю, харсиллаганча кария ва барзанги отирган стол каршисига якин борди. — Баракалла-а, — дея йокимсиз тиржайиш килди Соли ота. — Боларкан-ку! кани, енди курсига чок!...

ШАЙТАНАТ… (6-қисм. Биринчи китоб)

— Бекорга қўйиб юбординг. Тинчитиш керак эди, — деди Ҳайдар, бармоқларини қисирлатиб. Унинг одатини билмаган киши ҳозир мушт урганда панжалари чиқиб кетган экан, энди жойига соляпти, деб ўйлаши мумкин. Бармоқларини қисирлатиш — асабийлашаётганидан дарак. Асадбек уч нарсага тоқат қилолмайди: лаганга қошиқ ёки санчқи тегиб тарақласа, ёнидаги одам...

НОН, СОВУН ВА МУҲАББАТ

Қамоқхонамизда Ғолиб деган назоратчи ишларди. Уззукун ойнага қараб қизғиш-қўнғир жингалак сочларини силлиқлаб тарагани-тараган эди. Толиққан афти ангорини кўрган одам уни консерватория талабаси дерди. Аллақандай учувчи сержантдан арзон-гаровга сотиб олган ағдарма эскича кўк плашини сира ечмас, ўзи ҳам бу униққан кийимда ойдеккина машшоқ талабага...

Ибратли ҳикоят: Тоғдек яхшилик

Бир куни кечаси бир одам кучли ёмғирнинг ёшишига зўрға чидаганча, бирор бир машина тўхтаб унга ёрдам беришини илҳақ кутарди. Боиси, унинг машинаси шу ерда бузилиб қолган, нима қилишини билмасди. У сувга бўккач, оқ байроқ ясаб, биров кўрсин учун силкий бошлади. Бахтига қарама-қарши томондан келаётган машина тўхтаб, йўловчини таксилар турадиган...

Кенжа келин

Бир кекса аёлнинг хикояси. «Менинг уч угли бор. Кунларнинг бири катта углимнинг уйига бордим. Эрталаб бомдод намозига тахорат олиш учун келинимдан сув олиб келишини сурадим. Тахорат килдим. Намозимни укидим. Колган сувни ётган урнимга тукдим. Кун ёришганда келинимни чакириб: - Кизим, нимасини дейисиз, энди каричилик! Урнимни хул килиб куйдим, -...

БОРИНГИЗГА ШУКР, ОТА!..

Кочада отинчи, уйда султон кадимда бир отинчи болган екан. У тоглардан отин териб келиб, шахарда сотиб, хотини ва огилларини бокарди. Огиллар еса отинчининг фарзанди еканлигидан ор килишарди....

Хотини юрармикан?

Мени ёшим 56 да аёлим 28 да, 2 ёшли фарзандимиз бор. Жинсий томоним яхши аёлимга телеграм ишлатиш учун рухсат берганман лекин у  жуда ошириб юборди. Бир иккитаси билан танишиб ишқий муносабатлар...

ДИҚҚАТ! ОДАМ СОТИЛАДИ!

Луқмон олисдан келган таниши Барнони етаклаб институт ётоғига яқинлашиб келганда, вақт шомдан оғай деб қолган эди. У атрофга олазарак қараб олди-да, ёши ўн тўққизларга борган, дўмбоқ, буғдойранг, калта соч толаларига турфа ранг берилган, бурнига аравак тақиб олган Барнони панароқдаги ўриндиқлардан бирига ўтқазди. — Сен шу ерда ўтира тур! —...

киз, йигит ва ота» хангомаси

кобулда китоб сотадиган бир киз доконига севгилиси келганини коради. Шу пайт кизнинг отаси хам йонида еди. киз севгилисига караб отаси тушунмайдиган усулда соз котибди: — Ога, сиз немис йозувчиси Йорг Даниелнинг «Отанг уйдами?» китобини олишга келдингиз шекилли-а? Йигит: — Йок, мен инглиз йозувчиси Томас Муниснинг «Сени каерда коришим мумкин?»...

Фикр қўшиш