“Йош жазманнинг касофати...

“Йош жазманнинг касофати...
“Йош жазманнинг касофати...


Бу оилани узок йиллардан бери биламан. Адашмасам, улар турмуш курган кунданок жанжаллашишни бошлашган еди. Аммо хар гал бу жанжаллар даханаки сокиш-у йенгил хакоратлар билан якун топарди. Охири ажралишди хам. Афсуски, шундан кейинги жанжал икковлари учун хам кимматга тушди…

* * *
Сарибой йокалари кирлаброк колган йозги койлаги тугмаларини йечганча катта коча бойлаб кетиб борарди. Максади битта. Кечаги ичкиликдан сонг каттик огрийотган бошини тузатмаса болмайди. Бунинг учун еса доконга кириши, улфат кидириши ва киттай-киттай килиши лозим. Бусиз иложи йок. Минг дори ичган билан киттай-киттайнинг орнини босмайди. Ичса, боши хам тузалади, иштахаси очилиб йенгил тортади.

Сарибой узокдан якин ошнаси Холдорни корди-ю, бирдан чехраси очилиб, огзининг таноби кочди.

— Ох, Худонинг ози йетказди! — деди овоз чикариб. — Ичкиликни ахмокларгина улфатсиз ичади. Яшавор Холдорвой!..

Холдорнинг хам дарди шундай еканми, даст орнидан турди-да, кичкириб юборди.

— Бормисан, Сари? Зап вактида келдинг-да озиям!..

Икки улфат кучок очиб коришгач, Холдор кайта-кайта Сарибойнинг йелкасига кокди. — Бугун тугилган куним, достим! Биргаликда нишонлаймиз!

— Ие, шунаками? — Сарибой сал хижолат тортгандек бир кадам ортга тисланди. — Билганимда совга опкеларканман-ку!..

— Совгага бало борми? Озинг совгаданам зорроксан! Биласан-ку, бир озим ичишни йомон кораман!


— Менам кеча сал копайтирворган еканман. Бошим йорилай деяпти.

— Тамом! — деди Холдор чонтагидан бир неча дона мингталик чикариб. — Бугун мен ерийман. Ма, манавини олгин-да, доконга гизилла!..

— Газагига… Нима олай? — соради Сарибой тутилиб.

— Шор бодрингдан икки донасини ол, йетади! Ха, папирос олиш есингдан чикмасин!..

* * *

Аслида бош огригини тузатиш илинжида болган икки улфат бир соатдан сонг гирт маст холда мактаб ховлисида отиришарди. Айникса, Холдор буткул алжираб колганди. Шунда хам гохи-гохида Сарибойга дакки бериб коярди.

— Сен кайокка караяпсан ози? — сухбат орасида соради Сарибойдан. — Еркаклик гуруринг кайга йоколди, ошна?

— Н-нима деганинг бу? — тушунмай Холдорга якинрок отириб кулогини динг килди Сарибой. — Нима демокчисан?

— Хотининг Ойсулувни айтаман. — деди Холдор хийла овозини пасайтириб. — Нима ишлар килиб юрганини биласанми?

— к-кайси Ойсулув?..

— кайси боларди? Оглинг Серикбойнинг онаси-да!..

— Ие, нима килиб юрибди екан у ифлос? Ерга тегибдими?..

— Е, — кол силтаб койди Холдор. — Ерга тегса майлийди. Ойнаш орттирволганмиш, ойнаш!

— Нима? Ойнаш дедингми? — Сарибой бу гапни ешитгач, ранги гезарганча орнидан туриб кетди. — Сен кайокдан ешитдинг? Ким екан у хунаса?..

— кой, озингни бос! — уни отиришга ундади Холдор. — Ажралиб кетгансан-ку барибир!.. Ха енди… Гап йогида бир айтдим-койдим-да!

— Йок, хаммасини айтасан. Кимлигини билмагунимча сени койиб юбормайман!..

Сарибой Холдорнинг йокасидан олиб орнидан тургазди.

— Бол тез! Агар айтмасанг, сендай ошнам йок, вассалом!

— Хоп, айтаман.

Холдор унинг колини йокасидан олиб ташлади-да, коп каватли уйлар томон ишора килди.

— Хов анави торт каватли дом йонида кориб колдим хотинингни. Новчадан келган, ок-сарик бир йигитминан кучоклашиб турган екан. Йигит йигирма бешларда бор-ов!..

— Шунаками? — Сарибой тишларини гижирлатиб улфати корсатган уй томон алам билан бокди. — Йошрогини топволибди-да мегажин! Тохтаб турсин, хали унга корсатиб кояман еркак канака болишини! Бопти, яхши кол! Мен кетдим!

— Хой, кайокка? Тохта!

* * *

Шу тобда Сарибойни хеч кандай куч тохтата олмасди. Унинг коз онгида факат собик хотинининг озга бир еркак койнида еркаланиши гавдаланар, тасаввур килгани сайин баттар газаб отига минарди.

У хотини яшайдиган уйга якинлашгач, чонтагини бир ковлаб олди-да, подйезд ичкарисига караб чопди. Кириб кетайотганда кимлардир унга салом берди, хол-ахвол соради. Сарибой уларнинг биронтасига е’тибор бермади. Тезрок юкори каватга котарилиб олиш, озига таниш ешикни очиш илинжида болди.

Ана, бир пайтлар оз коллари билан курган темир ешик. Бойоклари коча бошлабди. Деворларни ис босибди.

Сарибой бир муддат тиш кайраб тургач, ешикни тепиб бакирди:

— Оч, итдан таркаган! Оч дедим!..

Уч-торт тепки тушгач, аввалига ичкаридан кимларнингдир пичир-пичири кулокка чалинди. Сонгра ешикка кимдир якин келгандек болди.

— Ха, коркяпсанми? — кичкиришда давом етди Сарибой. — коркма! Аллакачон ешитганман. Вей, агар очмасанг, ешикни бузиб болсаям кираман, билдингми?!.

— Сенга нима керак? — нихоят ичкаридан Ойсулувнинг майин овози ешитилди. — Бор кет!

— Ким кетади? Менми? Вей, сен ярамас менинг уйимда отирибсан!..

— Бу сенинг уйингмас, Фозилжонники! Уй оглингга колган!.. Йокол! Хозир мелиса чакираман!..

— Вой итдан таркаган-ей!.. — йерга чирт етиб тупуриб сокинди Сарибой. — Ойнашинг койвормаяптими-а?.. Хозир кирай, иккалангниям кунингни корсатаман!..

— Нимани корсатардинг?.. — бош келмади Ойсулув. — Туришингга бир кара! Тагин док урасан-а!..

Собик хотинининг сонгги гаплари Сарибойни баттар газаблантирди. У ешикни тинимсиз тепа бошлади. Бу орада кони-кошнилар бир-бир ешикларини кия очиб ташкарига моралашди-ю, Сарибойни кориб дархол озларини ичкари олишди.

Ойсулув еса токати ток болдими, ешик зулфинини сугуриб остонада пайдо болди.

— кани у? кани деяпман?

Сарибой жонхолатда кириб хоналарни титкилай бошлади.

— кани ойнашинг, ифлос? Ха-а, килгиликни килиб койиб енди жим турибсан-да-а?.. Йо-ок, мен сенинг адабингни бераман! Олдираман!.. конингни ичаман!

— Ичиб бопсан! — деди овозини пасайтириб Ойсулув. — Сендакаларнинг кучи факат огзига йетади.

— Мен билан шу максадда ажрашганмидинг? Йошрогини топволган екансан-да!..

— Ажаб киламан!.. колингдан нима келади? Битта болани еплаб боколмаганингдан кейинам яшайверайми сенминан? Хечам-да!..

— Олдираман!

Сарибой огзидан тупук сачратиб ошхонага кирди ва колида ошпичок билан ортга кайтди.

— Айт оша хунасани! Корсат менга!..

— Сенга коринаман деб олиб тургани йок! — деди Ойсулув хотиржам охангда. — Ким бопсан-у, сенга коринсин?!.

Сарибой пича тайсалланиб турди-да, Ойсулувга жуда якин келиб пичок тигини корнига тиради.

— Охирги марта сораяпман. кани ойнашинг?..

— Йок дедим-ку! — шивирлади Ойсулув коркайотганини собик ерига сездирмасликка уриниб. — Тик пичогингни! Нега туриб колдинг?..

— Мана сенга, мана!.. Улушингни ол, аблах, мана!..

Айолнинг корин кисмига бир неча маротаба тиг санчилиб, койлаги етагидан кон сизиб чикди. Ойсулув козлари олайиб, огир-огир нафас олди ва шилк етиб йикилди.

Шундан кейингина Сарибой нима килиб койганини англаб йетди. Аммо Ойсулувга йордам бермади.

У пичокни балконга иргитиб кочишга тутинди.

Хотима орнида:
Орадан он беш-йигирма дакика отди. Сарибойнинг кетганига амин болган кошни айоллар Ойсулувдан хол сораш илинжида ичкарига моралашганди. Уй бекасининг бехуш йотганини кориб тезда врачга конгирок килишди. Узок уринишлардан сонг врачлар Ойсулувнинг хайотини саклаб колишди.

Сарибой еса оша куннинг озидайок милитсия ходимлари томонидан колга олинди.

Ота бўлиш осонмас… (ҳажвия)

Ишдан ҳориб, чарчаб келмаганманми, хотинимнинг ярим кечаси инқиллаб қолгани оромимга сув сепди. Ой-куни яқин бўлганидан хавотирим ошди. - Доктор чақирайинми? - дедим ётган жойимдан туришни истамай. «Қўяверинг, ўтиб кетади» деса-ю, терс ўгирилиб ухлаворсам. Аксига олиб кутганим бўлмади....

МАФИЯ БАЛОСИ…

Квартирада сукунат ҳукмрон эди. Бу сукунат одатий эмас, қандайдир кўнгилсизлик келтирувчи онлар яқинлашаётганини билдирарди. — Ҳа… Уф-ф… Ўйиндан ташқари ҳолат… Телевизордан эшитилаётган шарҳловчининг асабий қичқириғи бутун хонани тутганди. ...

Ҳаёт тўфони сизга таҳдид қилса, қўрқманг!

Ёш  эр-хотин бир-бирини жуда яхши кўрар, тинч-осуда ҳаёт кечиришар эди. Уларнинг табиатлари бир-бирига тескари бўлиб, хотин серҳиссиёт, эр эса босиқ эди. Кунларнинг бирида денгиз сафарига чиқишди. Кечаси бирданига кучли шамол қўзғалди. Тўлқинлардан кема даҳшатли чайқалар, одамлар қўрқувга тушиб бақира бошлашганди....

МУШУКЛАРНИНГ СУЛТОНИ (ҳажвия)

Маллача момомнинг айтишича, мен крутой қизлардан эканман. "Вой, момо, менинг қизлигим қоптими? Анави оғзингдан қонинг келгур қозоқи малла неча марта номусимга теккан. Мана, энди тўртта болага она бўлэ-эб ўтирибман.”, десам, маллача момо кулиб: "Вой ўзимнинг султоной қизим-эй, бир шоирнинг "Ойдай тўлишган жувон қиздай ширин бўларкан” деган шерини...

ТУҒМАС ХОТИН…

Манзура эри Бобурни ишга кузатгач, балконга чиқди. Ташқарида куз. Уй атрофидаги дарахтлар аллақачон барг ташлабди. Узоқ-яқиндаги машиналар шовқинини айтмаса, деярли жимжитлик ҳукмрон… У халатининг ёқасини асабий ғижимлаб, бир нуқтага тикилганча узоқ ўтириб қолди. Хаёлига нималар келиб кетмади. Беш йиллик умрини чамалаб чиқди…...

Жумбок 9 кисм

Жафар Самшод сен мени шу нарсаларди уз хохишим Билан килгани деб уйлесанми......

ЎЗИМНИНГ БЕҚАДРГИНАМ…

Тошқўзи пахта пунктидаги сменасини топширгач, ҳар галгидек эрталабки соат ўн бирга яқин уйига қайтди. Хотини Фарзиниса қовоғини уйганча ток остидаги сўрида ўтирар, қур-қур хўрсиниб оларди. Тошқўзи аста юриб келиб сўрининг бир четига чўкди-ю, дастурхондаги ноз-неъматлар устига ёпилган матони олди ва яна Фарзинисага ер остидан боқди. У эса совуққина...

Дуо кучи (таъсирли воқеа)

Кичик бир болакай денгиз бўйида кўзларини бир нуқтага тикиб ўтирарди. Бир соатдан бери ўтирган бу боланинг ҳоли яқин жойда ўтирган бир қариянинг диққатини ўзига тортди. Қария боланинг ëнига бориб: - Ҳа, ўғлим, хорманг. Бугун денгиз жуда ҳам чиройлими-а? - деди. Болакай қарияга қарамасдан:...

ОНАНИНГ ҚАРҒИШИ

"Тоғ жойидан кўчибди, деган гапни эшитсангиз, ишонинг, аммо бир кимса ўз фел-атворини ўзгартирибди, деса ҳаргиз ишонманг”, - дейилади ҳадиси шарифда. Илло, Яратганнинг ўзи тўғри йўлга бошлашни ирода этса, инсофу тавфиқ берса, ҳар қандай залолатли банда ҳам ҳидоятга юз тутиши муқаррар. Бунга ўзим шахсан амин бўлганман....

Уйланиб уйсиз қолдим

— Тўрт йилдан буён ёзда тўй қилишни ният қилиб юрган ота-онамнинг ахийри сабри тугади. Бўлажак қудаларнинг олдида ҳам уятли бўлдик. Тўй қилишга эса сира имкониятимиз  бўлмади ва ниҳоят, яшаб тутган уйимизни сотиб, тўйни бошлашга мажбур бўлдик. Уйимизни сотиб олган одам инсофли экан, уй топгунимизга қадар шу уйнинг ўзида туришимизга рози бўлди. ...

Фикр қўшиш