Санаткор (хажвия)
Консерт одатдагича «навбатдаги номеримизда… Келганларингга рахмат, ортоклар» билан тамом болди. Номи чиккан ашулачи— санаткордан бошка хамма хурсанд болиб таркалди. Санаткор тажанг еди: танаффус вакгида залга чиккан еди, бир тракторчи уни саводсизликда айблади. Тракторчи танкид килганига санаткор асти чидай олмас еди: трактор кайокдаю, масалан,...
Қиссадан ҳисса: “Қафасдаги қуш ва кўршапалак…”
Сайроқи Қушни қафасга қамаб ойна ташқарисига осиб қўйишганди. У фақат тунда, ҳамма қушлар уйқуга кетгандагина сайрарди. Бир куни кечаси Кўршапалак келиб қафас панжарасига чирмашиб олибди. У Қушдан нега кун бўйи тинч ўтириб, кечаси сайрашини сўрабди....
ШАҲРИСАБЗДАН ЧИҚҚАН ҲИНД ШОИРИ
Адабиёт тарихида йирик беш достондан иборат "Хамса” ёзиш насиб этган тўрт шоирдан бири, ҳинд-форс адабиётининг буюк вакили Хусрав Деҳлавийдир. Асли исми Яминиддин Абул Ҳасан бўлган бу зот мелодий 1253 йилда Ҳиндистоннинг Ганг дарёси бўйидаги Патёли шаҳрида туғилган. Унинг отаси Амир Сайфуддин Маҳмуд асли Кеш (ҳозирги Шаҳрисабз)дан бўлиб, мўғуллар...
Мени йиғлатган ҳикоя
Бу ҳикояни биров айтиб берди. Мени каналимдаги "Хошим" номли ҳикоямни ўқиган инсон айтиб берди. Эшитганда бир йиғлаганидим. Ёзиб тугатгунча яна йиғладим. Балки менинг кўнглим бўшдир. Сиз ҳам ўқиб кўринг азизлар!......
БОЗОРДА (хажвия)
Бозор айланиб юргандим. Сотувчилардан бири кутилмаганда колимга гилос тутказди. — каранг ширинлигини!.. Худди малласоч кизларга охшайди!.. Менга каранг, нега тескари огирилаяпсиз? Сотиб олсангиз-чи!.. — Пулим йок. — Вей, арзонгаровга бервораман....
ҚИЁМАТ ҚАРЗ… (Воқеа реал ҳаётдан олинган)
Мозорқишлоқ четидаги қабристонда сукунат ҳукм сурарди. Атрофда зоғ учмас, фақат дўмпайган қабрлардан бирига терс бурилганча элликдан ошган, сочлари пахтадек оқариб, ёшликда кўп ичкилик ичганиданми, икки кўзи ичига тортган, кўзлари остидаги ёнғоқчалари янада катталашган Раҳмон ўтирарди. Қабр атрофи-ю устини бегона ўт босган, йиллаб тозаланмагани...
ФИРИБ УСТАЛАРИ… (ёхуд кар-соқов фожиаси)
Нима бўлди-ю, бир пайтлар бозорда ҳаммоллик қилиб базўр чориғини судраб юрган Темирвой бирданига бойиб кетди. Ҳа энди, бозордан-бозорга чопди, уни бунга, буни унга уриштирди. Ишқилиб, мўмай пул орттирди… Аммо бу камдек туюлаверди. Тўғриси, атрофдагиларнинг саройдек қўша-қўша уйларини, машина олиб машина сотишларини кўрганда ҳар гал ичи куярди....
ҚАРЗ УЧУН БЕРИЛГАН ҚУРБОН
—Энди, синглим… Сиз аҳволимизни билмайсиз. Сурхоновлар билан қуда бўлиш дегани бизнинг мушкулимизни осон бўлиши дегани-да. Бунинг устига нон синдирилган, фотиҳа тўйи ўтган, олганимизни олиб бўлганмиз, яна қарз… Гуласалдан ташқари еттитаси ейман-ичаман деб турибди…...
Укинг факат йигламанг
Улар жуда бахтли оила эди. Ота, она ва уч ёшли ширингина кизалокдан иборат бу оила жуда бахтли хаёт кечирар эди. Лекин такдир хукми бу бахтни уларга куп курди – узок давом этган касаллик сабабли......
Сўзда сеҳр бор…
Болалигимизда бирорта бўйинсамиз айтган гапга ишонқирамасак уни дарров қасамга таяр эдик: "Воллоҳ де қани!” Рост гапига ишонтиролмай қийналиб кетган жўрамиз ҳам ҳеч иккиланиб ўтирмасдан "Воллоҳ, агар…” дер эди. Ёки бўлмаса "Чор китоб урсин!..” дея энтикиб гап бошларди. Табиийки, ўн-ўн икки ёш болалар Чор китоб (Қурон, Инжил, Таврот, Забур)...
