Энг яҳши ака

Энг яҳши ака
Энг яҳши ака


Банкнинг ёнида катта-қип-қизил ўта ҳашамдор машина турарди. Унинг ёнида эса кичкина, етти–саккиз яшар болакай, унга тикилиб қолганди.

Кўзларини катта катта очиб ҳаяжон ва ҳавас билан атрофида айланиб томоша қиларди.
У хайратдан кўзлар чақнаб тикилиб қолганидан, ортидан келган қимматбаҳо элегант кастюм шим кийган йигитни пайқамай қолди.
— Ҳа болакай, машинам сенга ёқиб қолдими?

Ўта замонавий кийинган, соч соқоли ўзига ярашган, бойвучча йигит бўлса керак, юпунгина кийинган озғингина бу болакайга менсимай қаради..

У банкдан катта пул олиб чиқаётган бўлса керак, қўлида қора кейс уни бир қўлида айлантириб машинанинг орқа ўриндиғига қўйди. Сўнг эса қўлида иккита буханка нон ушлаб олган болакайга қараб қўйди:

— Бу менинг акамнинг совғаси, у сеҳргар эмас, шунчаки энг кучли банкир, битта-ю битта укасига энг зўр машинани совға қилади-да.
— Машинангиз жуда хам чиройли ва зўр экан. Акангиз хам жуда бой экан, оҳ, қанийди мен хам.... Болакай гапини тугата олмади.
— Шунақа аканг бўлишини хоҳладингми ? — сўради бойвучча йигит:
— Йўқ, мен худди сизнинг акангиздек ака бўлишни истайман..
Бу жавобдан йигитнинг юраги увишиб, жуда ҳам ғариб бўлиб кетди, бироз ўйланиб қолди.
— Хоҳлайсанми, сени айлантириб келаман?
Болакай шу қадар севиниб кетдики, бахтдан сакрарди..
Машина йўлга тушди..
Қимматбаҳо чарм қопланган ўриндиқларда икки хил дунё — бирининг онги шуурида ғиж-ғиж бойлиг-у давлат, иккинчисининг қалбида меҳрдарё муҳаббат лиммо-лим тўла икки инсон кетиб борарди.
Болакай шунақа қимматбаҳо машинада миниб кетаётганидан мағрурланганича, кўчадагиларга ғурур билан қўл силтар экан, сал нарида кўринган кўп қаватли уйларни кўриб қўл силкиди ва:
— Ака майлими мана шу домнинг подъезди ёнигача мени олиб бориб қўйинг, сиздан илтимос , у қўшниларига ҳам мақтанмоқчи шекилли, деб йигит мийиғида кулиб, бош ирғади ва машинани бола айтган подъезд ёнигача олиб келиб тўхтатди..
Шундай қимматбаҳо машина подъезд ёнига келиб тўхтаганини кўриб, хамма қўшнилар деразаларидан мўралай бошлашди. Болакай ғайрат билан эшикдан тушиб йигитга ўгирилиб қаради.

– Ака, беш дақиқа мени шу ерда кутиб туринг, илтимос сиздан.
Ўзи эса шамолдек, подъездга кириб кетди ва иккинчи қаватга уйига кирди.
Хонада эса, беш яшар укачаси, қанақадир расмли китобчани варақлаб ўтирарди.
Укаси туғма оёқ фалажлиги билан туғилганди. У хеч қачон юра олмасди, фақат ногиронлар аравачасига боғланиб қолганди.
Акаси укасини бир амаллаб кўтариб ташқарига олиб тушди.

«Қара кўрябсанми Санжар, қара қанақа дахшат зўр машина , мана бу аканинг акаси укасига совға қилибди! Сўнг эса гўёки қасамёд этаётгандек ишонч билан укасига қаради:
— Мен катта бўлсам бой бўламан , кейин сенга хам худди шундай зўр машина совға қиламан. Кейин уйдан магазинга магазиндан уйга бемалол бориб келаверамиз! Сенга кўп ўйинчоқлар сотиб оламиз..
Кейин эса машинангда Худонинг уйига бориб сеннинг оёқларингни тузалиб кетишини сўраймиз».
Йигит ҳўнграб йиғлаб юборди ва машина эшигини очди:
— Кутиб нима қилдик? Мана менинг машинам борку, сизларни магазинга ҳам элтиб қўяди.. Агар сўраб суриштирсак, Худонинг олдига ҳам йўлни топамиз ….

Фарзандларингизга ўқиб беринг: “БЎРИ ВА МУШУК…”

Ўрмондан қишлоққа ҳаллослаб чопиб Кириб келди бир кун очофат Бўри. Меҳмон бўлиб эмас – бир паноҳ топиб – Ўзин қутқармаса – қурийди шўри....

ҚАРОҚЧИНИНГ ҚОРА ҚИСМАТИ…

Тўлиқ исми шарифи: Пронин Олег Юревич Туғилган вақти: 1967 йил Жиноят оламидаги усули: Маняк Очиғи, мен ундайларни мана шу қўлларим билан бўғиб ташлаган бўлардим. Ҳатто, жавобгарликдан ҳам қўрқиб ўтирмасди. Афсуски, иложи йўқ. Майли, ҳарқалай қўлимдан у ҳақида очиқ-ойдин ёзиш келади-ку! Шунинг учун бу жиноятчинининг ҳақиқий исми шарифини ҳам сир...

ФИРИБ УСТАЛАРИ… (ёхуд кар-соқов фожиаси)

Нима бўлди-ю, бир пайтлар бозорда ҳаммоллик қилиб базўр чориғини судраб юрган Темирвой бирданига бойиб кетди. Ҳа энди, бозордан-бозорга чопди, уни бунга, буни унга уриштирди. Ишқилиб, мўмай пул орттирди… Аммо бу камдек туюлаверди. Тўғриси, атрофдагиларнинг саройдек қўша-қўша уйларини, машина олиб машина сотишларини кўрганда ҳар гал ичи куярди....

Отамнинг вафотидан сўнг ваҳимага тушиб қолдим...

— Бундан уч йил олдин отам ҳаётдан кўз юмди. Шу воқеадан кейин яқинларимдан кимнингдир тоби қочса, ундан айрилиб қоладигандек ҳис қиламан ўзимни. Нега шундай, билмайман. Ўзимни қўлга олишга ҳаракат қилганим сайин янада кўпроқ ваҳима босади. Жуда қийналиб кетдим, дугоналарим каби ўйнаб-кулиб яшашни истайман, аммо қўрқувни енголмаяпман...»...

Қора сочли қаҳрамон

Очиғини айтсам, бу гал паришонхотирлик тўғрисида ёзмоқчиман. Ёзганларимдан паришонхотир кишилар хафа бўлишмайди, чунки улар паришонхотирликлари туфайли буни ўқишмайди. Одатдаги одам учун паришонхотир киши азоб-уқубатнинг ўзгинаси: у баъзида бошқаларнинг янгироқ калишини ўзиникидай бемалол кийиб кетаверади, бошқа бировнинг хотинини худди ўзининг...

Сочингиздаги ок нимадан, онахон?

Йо‘налишли такси тирбандлигига карамай яна бир бекатда то‘хтади. О‘тириш тугул ойок ко‘йишга жой бо‘лмаган уловга йо‘ловчи йопирилиб кирди. Тиг‘из пайт. Хамма ишдан кайтяпти. Айоллар тезрок бориб козон-товокнинг харакатига тушишни о‘йлаб шошиляпти. Шу пайт тирбандлик ичида таниш овоз кулог‘имга чалинди:...

Рамазоннинг илк куни

— Ойижон, мен, албатта, бу йил рўза тутаман, – деди. Жамол ўз онасига Рамазондан бир кун олдин. — Сен эндигина 6 га тўлдинг-ку, вақтли эмасми?! – деди онаси. — Муҳаммад рўза тутади-ку, – тинчланмади Жамол. — Ҳа, лекин у 10 ёш, – жавоб берди онаси....

МУДҲИШ ХАТО…

Тарки одат — амри маҳол, деганлар. Султон бойвачча бу оқшом ҳам гандираклаб уйига қайтди. Хотини Замира ошхонада куймаланиб юрарди. Дераза ойнасидан бир муддат унга кўзини сузиб қараб турди-да, Султон нимадир ёдига тушгандек муштини дўлайтириб ичкарига бостириб кирди ва хотинининг тирсагидан маҳкам сиққанча темир сандиқ ёнига ўтқазди. Кейин...

Иншо (аччик хакикат)

— Эртага дам олиш куни, — укитувчи болаларга карата дона-дона сузлади. — Албатта ота-онангиз билан бирор маданий масканга бориб, таассуротларизни иншо тарзида ёзиб келинг. Душанба куни текшириб оламан!......

АРИСТОН…

Аямнинг ёлғиз фарзанди бўлганим учунми, болалигимда тўполончи, танбал эканман. Буни ўн етти ёшимда — мени куракда турмайдиган сўз билан ҳақорат қилган пиёнистани уриб ўлдириб қўйиб, турмага тушганимдан кейингина англадим. Қамоқда саккиз йил ўтирдим. Бошимга не кунлар тушмади. Аввалига «пахан» мени қайириб олишга роса уринди. Тепкилар, муштлар...

Изохлар 2

  1. Офлайн
    JONONA
    JONONA 13 сентября 2023 07:28
    Hikoya zo'r ekan manga yoqdi
  2. Офлайн
    Илҳомжон
    Илҳомжон 18 февраля 2022 11:03
    "Энг зўр ака" ҳикояси менга жуда ҳам таъсир этди ва бир олам ҳаяжон бахш этди. Хикоя учун раҳмат, Ҳамиша саломат бўлинг.

Фикр қўшиш