Гудак кисмати


Кизча ширингина уйкудан бакир-чакир овози сабабли уйгониб кетди. Кузларини ишкалаб краватидан тушди ва овоз келаётган томонга юра бошлади. Унинг ота-онаси хар кунгидек узаро жанжаллашишарди. Улар кизчанинг уйгонганлигига хам эътибор беришмасди. Ота-онасининг жанжалидан куркиб, бир четда уларни кузатиб турган турт ёшли кизча йиглаб юборди.
Бир-бирларини турли одоб доирасидан ташкарида булган сузлар билан хакорат килаётган эр-хотин болага эътибор беришмасди: - Сиз мен учун нима килиб куйибсизки, менга бакирасиз? - Учир овозингни шаллаки, ифлос, болангни олиб йукол бу уйдан. Менга сен хам, боланг хам керакмас. - Нима дедиз? Хали боламни олиб йуколайми? Майли, кетсам, узим кетаман! Бу уйга ёлгиз келганманми, ёлгиз кетаман! Бола битта меники эмас, тугдириб куйдизми, так што еплаб бокинг энди! Аёл шундай дедида жахл билан хонасига кириб кетди.
Худди шу тахлит ота хам ташкарига чикиб кетди. Кизча эса хамон йигларди. У эндигина турт ёш булсада, ота-онасига керак эмаслигини, уларга ортикчалик килаётганлигини тушуниб турарди. Чунки деярли кун ора шундай жанжаллар юз берарди. Кизалок нима килишни билмас, у хам кучага чикиб кетишни ва уйга хеч качон кайтмасликни истарди. Онасининг ёнига кирмокчи эди, йукол кузимдан деган жавобни олгач нихоят кучага чикди. Кизалок кайерга боришни билмас, ягона биладиган жой нариги махалладаги бувисининг уйи эди.
Кизча бувисининг уйи томон кетаркан уйларди: "Бувим мени яхши куради, мени хайдамайди, агар уйдан кетиб бувимни ёнида яшасам, адам ойимни урмайди, ойим хам бошка йигламайди. Мен уларга яхши киз булолмадим..." Шу хаёллар ичида кетаётган кизалок ёнидан чикиб колган машинани сезмай колди. Кизча йул четида холсиз ётар, кичкина юзларига ёш аралаш бошидан кон сизарди.
Огрик кучли, киз хатто овозини чикариб йиглай олмасди. Хайдовчи машинага каттик урилган кизалокни кулига кутариб оларкан, кизча унга караб аччик жилмайди, кон сизиб чикаётган кичкина лаблари билан сунгги марта пичирлади: "Рахмат амаки... Энди адам билан ойим хеч качон урушишмайди..."
Изохлар 1